Wikipedia

4 Kresowy Pułk Artylerii Lekkiej

Ten artykuł dotyczy 4 Kresowego Pułku Artylerii Lekkiej. Zobacz też: 4 Pułk Artylerii Lekkiej - inne pułki artylerii lekkiej z numerem 4.

4 Kresowy Pułk Artylerii Lekkiej (4 pal) – oddział artylerii lekkiej Polskich Sił Zbrojnych.

4 Pułk Artylerii Lekkiej
Historia
Państwo

 Polska

Rozformowanie

1947

Nazwa wyróżniająca

Kresowy

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Stefan Izdebski

Ostatni

ppłk Józef Bauman

Działania zbrojne
kampania włoska
Organizacja
Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

5 Kresowa
Dywizja Piechoty

Angielska haubicoarmata 25-funtowa

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

Pułk sformowany w październiku 1942 wchodził początkowo w skład 5 Wileńskiej Dywizji Piechoty, następnie od marca 1943 w skład 5 Kresowej Dywizji Piechoty. Zalążki stanowili przede wszystkim artylerzyści z 5 Dywizji Piechoty reorganizującej się Armii Polskiej na Wschodzie. Zadanie sformowania pułku otrzymał 5 pułk artylerii lekkiej[1]. W marcu 1943 jeden dywizjon w całości przeszedł z rozwiązywanego 8 pal. Po zakończeniu działań bojowych, na przełomie lipca i sierpnia 1945 pułk wyznaczony został do pełnienia służby wartowniczej. Wszedł w skład Zgrupowania Brygadowego „Wołyń” Grupy „Straż” (Polish Guarg )[2]. Chronił składnicę saperską, składnicę zaopatrzenia w Gatteo, piekarnię polową, linię wysokiego napięcia „C” i park pojazdów mechanicznych w Ballarii. Obsada jednej zmiany wynosiła 125 żołnierzy[3].

Organizacja i obsada personalna

edytuj

dowódcy:

zastępcy dowódcy:

  • mjr Józef Robert Bauman[6]
  • mjr Edward Chomiński
  • mjr Jerzy Stypułkowski[5]

adiutant – por. Stanisław Czyrski[5]

dowódcy I dywizjonu

  • mjr Marcin Marian Jędrychowski[6]
  • mjr Antoni Chmielewski[5]

dowódcy II dywizjonu

  • kpt. Edward Chomiński[6]
  • kpt. Władysław Łoboda[5]

dowódcy III dywizjonu

  • kpt. Eugeniusz Gintofy-Dziwił[6]
  • mjr Paweł Czerniuk[5]

Każdy dywizjon posiadał dwie baterie artylerii po 4 haubicoarmaty 25-funtowe

Pułk liczył (etatowo)[7]:

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Szczurowski 2001 ↓, s. 281.
  2. ↑ Żak 2014 ↓, s. 137.
  3. ↑ Żak 2014 ↓, s. 138.
  4. ↑ Suchcitz (red.) 2012 ↓, s. 87.
  5. ↑ a b c d e f Blum i in. 1990 ↓, s. XXIII.
  6. ↑ a b c d Polak 2004 ↓, s. 121.
  7. ↑ Szczurowski 2001 ↓, s. 278.

Bibliografia

edytuj
  • Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.
  • Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim Wschodzie i Środkowym Wschodzie. Warszawa 1981: KAW RSW „Prasa- Książka - Ruch, 1981.
  • Józef Smoliński: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie : 1939–1945. Warszawa: Egros, 1997. ISBN 83-86268-66-2.
  • Aleksander Blum, Maciej Przedrzymirski, Jerzy Wisz, Jan Paśnicki: Artyleria polska Bitwa o Bolonię 1945. Materiały do Księgi Pamiątkowej Artylerii Polskiej na Zachodzie 1940-1945. Londyn: Koło Oficerów Artylerii, 1990.
  • Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
  • Andrzej Suchcitz (red.): 5 Kresowa Dywizja Piechoty 1941-1947. Zarys dziejów. Londyn: Fundusz Pomocy Wdowom, Sierotom i Inwalidom 5 Kresowej Dywizji Piechoty, 2012. ISBN 978-0-9559724-0-9.
  • Michał Polak, Grot - Zeszyty Historyczne nr 18/19 2004.„Obsada dowództw Armii Polskiej na Wschodzie według stanu na 1 stycznia 1943 r.”, Leszno: Wydawnictwo Instytutu im. gen. Stefana „Grota” Roweckiego w Lesznie, 2004, ISSN 1509-9792.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=4_Kresowy_Pułk_Artylerii_Lekkiej&oldid=74496770”