Św. Ludgarda[1] (Lutgarda, Luitgard, Lutegarde) z Tongeren SOCist (ur. 1182 w Tongeren; zm. 16 czerwca 1246 w Aywières (Awirs)) – mistyczka, cysterka flamandzka.

Święta
Ludgarda
mistyczka
Ilustracja
Święta Ludgarda według Francisca Goi, 1787, Klasztor świętego Joachima i świętej Anny w Valladolid
Data i miejsce urodzenia

1182
Tongeren

Data i miejsce śmierci

16 czerwca 1246
Aywières (Awirs)

Czczona przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

16 czerwca

Patronka

Belgii

Słynęła za życia z licznych mistycznych wizji. Jest prekursorką nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz uwielbienia tajemnic życia, cierpień i chwały Zbawiciela na wzór Modlitwy Dworu Niebieskiego.

Życie

edytuj

O życiu św. Ludgardy dowiadujemy się ze średniowiecznego żywota spisanego przez dominikanina, Tomasza z Cantimpré, który znał ją osobiście. Ludgarda w wieku 12 lat została przyjęta na wychowanie do klasztoru sióstr Benedyktynek św. Katarzyny koło St. Trond w diecezji Limbourg. Po przeżyciu widzenia Chrystusa przystąpiła do nowicjatu, gdzie ok. roku 1200 złożyła profesję, a już kilka lat później (1205) została przeoryszą tego klasztoru[2]. Za radą przyjaciółki, św. Krystyny wstąpiła do zakonu Cysterek w Aywières koło Brukseli o surowej regule. W nim Ludgarda żyła aż do śmierci.

Prowadziła życie ascetyczne, pełne umartwień i aktów zadośćuczynienia. Przez ostatnie 11 lat swojego życia była niewidoma[3].

Według jej biografa św. Ludgarda doświadczyła licznych widzeń mistycznych, najczęściej Chrystusa, ale także spotkania z duszami czyśćcowymi, z Matką Bożą oraz z innymi świętymi. Uchodzi za pierwszą mistyczkę Serca Jezusowego i propagatorkę nabożeństwa do Najświętszego Serca Jezusowego. Pozostawiła po sobie słynną Modlitwę dworu niebieskiego (Dwór niebieski), którą ułożyła pod wpływem licznych zachwyceń nadprzyrodzonych w celu uczczenia tajemnic życia i cierpień Chrystusa i Maryi. Miała dar uzdrawiania chorych i nawracania grzeszników[2].

Św. Ludgarda jest patronką dobrego rozwiązania, niewidomych i niepełnosprawnych. Jej relikwie spoczywają w Bass-Ittre w Belgii. Jest patronką tego kraju[4].

W sztuce przedstawiana często podczas modlitwy przed Chrystusem Ukrzyżowanym.

W Kościele katolickim czczona jako święta. Jej wspomnienie obchodzone jest 16 czerwca.

Przypisy

edytuj
  1. Władysław Hozakowski: Żywoty świętych Pańskich. Sandomierz: Armoryka, 2014. ISBN 978-83-7950-264-6.
  2. a b Ekkart Sauser: LUITGARD (Lutgard, Lutgart) von Tongern. Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL), 2003. [dostęp 2018-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-03)]. (niem.).
  3. www.heiligenlexikon.de (niem.)
  4. www.brewiarz.katolik.pl