Émile Loubet
Émile François Loubet (ur. 30 grudnia 1838 w Marsanne, zm. 20 grudnia 1929 w Montélimar) – francuski polityk, prezydent Francji. Z zawodu adwokat, był członkiem stowarzyszenia radykalnego.
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Émile François Loubet |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| 8. Prezydent Francji | |
| Okres |
od 18 lutego 1899 |
| Poprzednik |
Charles Dupuy (p.o.) |
| Następca | |
| |
| Odznaczenia | |
         _-_ribbon_bar.gif){kind=small}               
| |
Życiorys
edytujOd roku 1876 poseł do parlamentu francuskiego. W latach (1878–1885) był deputowanym, później został senatorem. Był ministrem robót publicznych w latach 1887–1888. W roku 1892 pełnił funkcję premiera, a następnie ministra spraw wewnętrznych (1892–1893). Od roku 1896 pełnił funkcję prezydenta senatu. W okresie od 18 lutego 1899 r. do 18 lutego 1906 r. był prezydentem Francji. W swej polityce przestrzegał ściśle konstytucji, dążył do oddzielenia kościoła od państwa oraz do zbliżenia z Anglią i Rosją. Był współtwórcą Ententy.
Podczas prezydentury Loubeta rząd premiera Waldecka-Rousseau usiłował rozwiązać sprawę Dreyfusa, który w nowym procesie został ponownie uznany za winnego. Zaraz potem został uniewinniony dekretem prezydenckim.
Upamiętniony nazwą wybrzeża anatrktycznego.
Odznaczenia
edytuj- 1899 – Wielki Mistrz Orderu Legii Honorowej (ex officio)[1]
- 1899 – Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Anżuanu (ex officio)[1]
- 1899 – Krzyż Wielki Orderu Smoka Annamu (ex officio)[1]
- 1899 – Krzyż Wielki Orderu Kambodży (ex officio)[1]
- 1899 – Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Czarnej (ex officio)[1]
- 1899 – Krzyż Wielki Orderu Błyszczącego (ex officio)[1]
- 1899 – Order Gwiazdy I klasy (Etiopia)[1]
- 1899 – Order Świętego Maryna I klasy (San Marino)[1]
- 1899 – Order Chryzantemy (Japonia)[1]
- 1899 – Order Wybawienia Afryki (Liberia)[1]
- 1899 – Order Świętego Andrzeja (Rosja)[1]
- 1899 – Order Świętego Aleksandra Newskiego (Rosja)[1]
- 1899 – Order Świętej Anny I klasy (Rosja)[1]
- 1899 – Order Świętego Stanisława I klasy (Rosja)[1]
- 1899 – Order Orła Czarnego (Prusy)[1]
- 1899 – Order Orła Białego I klasy (Serbia)[1]
- 1899 – Order Królewski Serafinów (Szwecja)[1]
- 1899 – Order Imtiyaz I klasy (Turcja)[1]
- 1900 – Order Słonia (Dania)[2]
- 1901 – Order Annuncjaty (Włochy)[3]
- 1902 – Order Złotego Runa (Hiszpania)[4]
- 1902 – Order Maha Chakri (Syjam)[5]
- 1902 – Order Domowy Nassauski Lwa Złotego (Luksemburg)[5]
- 1902 – Order Lwa Niderlandzkiego (Holandia)[5]
- 1904 – Order Lwa (Norwegia)[6]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Almanach national. Annuaire officiel de la République française. Paryż: Berger-Levrault, 1900. s. 469, 600, 601, 603, 605, 607, 616, 623, 626, 630.
- ↑ Jørgen Pedersen: Riddere af Elefantordenen 1559-2009. Frederiksberg, Syddansk Universitetsforlag, 2009. s. 456.
- ↑ France and Italy.
- ↑ Chevaliers de la Toison d’Or – Toison Espagnole.
- ↑ a b c Almanach national. Annuaire officiel de la République française. Berger-Levrault, 1903. s. 660, 663, 676.
- ↑ The Order of the Norwegian Lion. kongehuset.no. [dostęp 2015-11-27]. (ang.).