The Who

Uit Oncyclopedia
(Doorverwezen vanaf The who)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
The Who
Random crap.png
The Who werd altijd al wazig gezien
Oorsprong Londen, Engeland
Opkomst in 1964
Levende leden: Roger Daltrey, Pete Townshend
Dode leden: John Entwistle (27 Juni 2002, 57 jaar),
Keith Moon (7 september 1978, 32 jaar)
Stijl Mod-Rock, Rock, Hard Rock
Albums 12 studioalbums, 7 compilatiealbums, 11 livealbums,


De Wie?
~ Mick Jagger over The Who

Kom op zeg, die grap was al verboden nog voordat die verzonnen was!
~ Pete Townshend over Mick's slechte humor

The Who maakt geen jumpstyle
~ Kapitein Overduidelijk over The Who

The Who is maar één iemand, das toch logisch!
~ Johan Cruijff over The Who

The Who is een Classic Rock groep uit de jaren 60 die bestond uit vier leden: Roger Daltrey (zanger), Pete Townshend (gitarist), John Entwistle (bassist) en Keith Moon the Loon (drummer). Sinds het oprichten van the Who hebben ze veel successen behaald. Hun Rock Opera Timmy is hier het bewijs van.

Geschiedenis[bewerken]

Vier vrienden besloten in 1964 een band te starten. Het werd echter al gauw duidelijk dat niemand hun naam kon herinneren door de lange naam (The Hippopotomonstrosesquippedalio). Velen zeiden gewoon The Who? met als gevolg dat ze hun naam besloten te veranderen.

Ondanks dat The Who veel aanhang had van de zogenaamde Mod's, konden ze niet doorbreken. Ze hadden een platencontract nodig. Dit kregen ze niet, omdat men in 1964 bang was voor dit soort muziek. Er was echter wel één label dat aaadacht schonk aan The Who, het Duitse Polydor. Zij vonden alleen dat hun drummer (toen Ringo Starr) te knullig was. Ze dumpten Ringo Starr en trokken Keith Moon aan. Een doodgewone jongen met ADHD die een zwak voor alcohol en vrouwen had. Polydor vond Keith Moon wel oke en the Who kreeg een platencontract.

Het originele logo van toen The Who nog The Hippopotomonstrosesquippedalio heette.

Kort hierop volgde hun eerste single, My Generation. Dit ging over hoe pissig Ringo zou moeten zijn geworden nadat hij gedumpt werd door The Who. Dit werd een hit. Kort hierop volgde Can't Explain, wat ging over dat The Who niet kon begrijpen dat Ringo zijn vertrek niet zag aankomen. De fans van The Who waren hier trots op en bleven de twee singles kopen. Ringo Starr vond dit echter niet leuk. Hij begon zijn eigen band (the Beatles) en nam wraak op hoe The Who hem uitlachte door een album uit te brengen over hoe erg hij The Who haatte. The Who nam dit niet licht op en brachten op hun beurt ook een album uit. Hierin werden alle geheimen van Ringo bloot gelegd. Ringo werd hier zo pissig van dat hij een mede-bandlid van the Beatles vermoordde tijdens een opname. Dit werd vervolgens een inspiratiebron van The Who om een Rock Opera op te baseren genaamd Tommy. Alles wat The Who over Ringo wist werd hierin verteld. Ringo besloot dit allemaal te negeren en te zoeken naar een plaatsvervanger voor zijn dode bandlid. Nadat The Who nog 3 haat-albums uitbracht over Ringo besloten ook zij te stoppen met dit kinderachtig gedrag.

Een portret van de schizofrene MOD.

The Who kwam toen in hun creatieve hoogtepunt. De drugs waren aanwezig in overvloed en het muziek kon worden gemaakt. Hun albums begonnen meer diepgang te krijgen en uiteindelijk kwam Quadrophenia uit. Het verhaal over een schizofrene jongen in de modcultuur. Hun oude fans begonnen het soft te vinden en begonnen naar andere bands te luisteren die geïnspireerd waren door The Who. Er kwamen echter ook andere fans bij, ouderen die van diepgang hielden. Deze kwamen voornamelijk uit de fanbase van the Yardbirds die juist minder diepgang hadden in hun muziek.

Er kwam geen eind aan het succes van The Who. Nee, toch wel. In 1978 overleed drummer Keith Moon en The Who kon maar geen vervanger vinden. Ringo Starr die wou niet meer terug en het eind was nabij.

Maar toen in 2000 kwamen ze weer bij elkaar, de zoon van Ringo Starr wou namelijk wel drummen voor The Who tegen het advies van Ringo in. The Who (nu oud en grijs) kwam terug voor een monstertour. De eerste twee jaar liepen gesmeerd totdat Ringo ingreep. Hij gaf John Entwistle vervuilde cocaïne en Entwistle overleed kort daarop. The Who liet het er niet bij zitten. Oud als ze waren hadden ze toch niets beters te doen en dus zochten zij naar een vervanger. Dit werd Pino Palladino. Samen treden zij tot op de dag van vandaag op totdat zij iets beters te doen hebben.

De leden[bewerken]

Roger Daltrey[bewerken]

Roger Daltrey tijdens een concert

De lead singer sinds het begin. Zijn taak is om mensen doof te krijgen met zijn wereldberoemde schreeuw. Naast het zingen acteert hij ook veel en geeft hij sinds 2004 ook acteerlessen. Zo heeft hij Luis Suárez geleerd hij duizenden schwalbes kan maken per wedstrijd.

Pete Townshend[bewerken]

Pete Townshend is de gitarist van The Who en de reïncarnatie van God. Hij is geboren met een Gibson in zijn handen en kon het al spelen nog voor zijn verwekking. Iedereen in de muziekindustrie kijkt naar hem op (bijhalfe Bono maar die heeft toch geen talent) vanwege zijn prestaties. De bekendste act van Pete Townshend is dat hij zijn gitaar kapot slaat op het podium en hem vervolgens met zijn goddelijke krachten weer in elkaar zet.

John Entwistle[bewerken]

John Entwistle was de beste bassist van de sixties sinds de dood van Paul McCartney. Nadat hij overleed aan vervuilde cocaïne van Ringo Starr ging The Who door zodat Ringo zich verslagen zou voelen. Van alle leden van The Who maakte hij als eerste ene soloalbum. Dit omdat zijn muziek niet paste bij The Who.

Keith Moon the Loon[bewerken]

Keith Moon in 2006

Keith Moon, een levende dode en Sunny Bay Rum ambassadeur, was de drummer van the Who. Met zijn speciale ADHD-krachten kon hij zijn drumstel bespelen zonder ook maar één beweging te maken. In werkelijkheid bewoog hij zo snel dat niemand het kon zien. Hij stond vooral bekend door zijn eigen act tijdens optredens. Hij vertrok namelijk spontaan om een hamburger en een fles Sunny Bay Rum te kopen. Niemand merkte dit echter omdat hij zo snel bewoog. Tijdens één optreden behaalde hij een wereldrecord. Tijdens een drukke drumsolo sprintte hij de wereld rond én kocht hij drie huizen.Dit duurde maar 1-9999 en dat record is nog steeds niet gebroken.

Discografie[bewerken]

  • My Degeneration (1965), album over hoe dom Ringo is.
  • A Quick One While He's Away (1966), album over hoe Pete Townshend Ringo Starr's vrouw versierde tijdens een tour van Ringo.
  • The Who Sell Out (1967), album over dat The Who meer geld verdiende dan the Beatles.
  • Tommy (1969), een rockopera over Ringo Starr. Alles wordt hierin vrijgegeven.
  • Who's Next (1971), nadat Ringo het kritiek van The Who negeerde werd er gezocht naar een ander slachtoffer.
  • Quadrophenia (1973), album over een schizofrene mod genaamd Jimmy (eigenlijk Jimmy Page)
  • The Who by Numbers (1975), The Who besloot een moord op te lossen met wiskunde.
  • Who Are You (1978), album over wie jij bent.
  • Face Dances (1981), album over hoe Ringo voetbalde met het hoofd van Paul McCartney
  • It's Hard (1982), album over hoe moeilijk het is geworden om Ringo te irriteren.
  • Endless Wire (2006), een album en mini-rock opera over hoe lang het duurde totdat Ringo weer geiiriteerd raakte van the Who.
Potatohead aqua.png
Aan de schandpaal genageld!
Vastgenagelde versie:
8 nov 2007 07:47
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.