voler

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar vŏlēre, del classic vĕlle.

Prononciacion

[bu'le]

[vule'] (lemosin)

França (Bearn) : escotar « voler »

Sillabas

vo | ler (2)

Vèrb

voler

1. Desirar quicòm.

Variantas dialectalas

• voudre/vodre (auvernhat)
• vougueir (nòrd vivaroaupenc, Vau d'Ors)

Traduccions

alemand: anglés: to want (en) catalan: voler (ca) còrs: vulè (co) espanhòl: querer (es) francés: vouloir (fr) grèc: θέλω (el) italian: volere (it) portugués: querer (pt) sicilian: vuliri (scn) valon: voleur (wa)

Conjugason

    Lengadocian

Formas impersonalas
Infinitiu		voler
Gerondiu		volent
Participi passat		volgut
Formas personalas
nombre		singular			plural
persona		primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
Indicatiu		ieu	tu	el / ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles / elas
Present		vòli	vòles	vòl	volèm	volètz	vòlon
Imperfait		voliái	voliás	voliá	voliam	voliatz	volán
Preterit		volguèri	volguères	volguèt	volguèrem	volguèretz	volguèron
Futur		voldrai	voldràs	voldrà	voldrem	voldretz	voldràn
Condicional		voldriái	voldriás	voldriá	voldriam	voldriatz	voldrián
Subjonctiu		ieu	tu	el / ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles / elas
Present		vòlga	vòlgas	vòlga	volgam	volgatz	vòlgan
imperfait		volguèssi	volguèsses	volguèsse	volguèssem	volguèssetz	volguèsson
Imperatiu		-	tu	-	nosautres nosautras	vosautres vosautras	-
Present			vòlga		volgam	volgatz

Francés

Etimologia

Del latin vŏlāre.

Prononciacion

[vo'le]

França (Vòges) : escotar « voler » França (París) : escotar « voler » França (Vòges) : escotar « voler » escotar « voler » França (Muntzenheim) : escotar « voler » França (Erau) : escotar « voler » Soïssa (Lausana) : escotar « voler » escotar « voler » França (Mètz) : escotar « voler » França (Sesseraç) : escotar « voler » escotar « voler » França (Mülhausen) : escotar « voler » escotar « voler »

Sillabas

vo | ler (2)

Vèrb

voler

Traduccions

1. volar ^(oc)
2. (prendre quicòm) raubar ^(oc), panar ^(oc)

Derivats

• vol
• volant -e