Occitan

Del latin typus « modèl, imatge », del grèc ancian τύπος, túpos (« emprenta, marca »).

/'tipe/, /'tipe/ França (Bearn) : escotar « tipe »

ti|pe

Nom comun

tipe masculin

(didactica) Modèl, figura originala que se considèra coma l’emprenta o rebat d’un concèpte.
(filosofia) Modèl ideal determinant la forma d’una seria d’objèctes.
(comèrci e industria) Objècte fixat dins sos caractèrs essencials per servir de modèl a la produccion.
- Un tipe d’avion.
(botanica, geologia, zoologia) Especimèn de referéncia, individú servat o matériel original avent servit a la taxonomia, ligat a un nom scientific, a partir de que una espècia foguèt descrita e publicada.
Ensemble dels trachs generals que caracterizan un genre d’èssers o de causas.
(per extension) Persona en qual s'encontra totes sos trachs caracteristics.
(familièr) Personatge masculin ordinari o considerat atal