Occitan

Del latin protestari.

lengadocian, gascon /pɾutesˈta/

França (Bearn) : escotar « protestar »

provençau /pʀutesˈta/

pro|tes|tar

Vèrb

protestar transitiu

Afirmar, testimoniar, de biais solemne, obèrtament.
- protestar lo mai grand interés pel projècte.
- protestar de son amor.
(Banca e comèrci) Far un protèst sus una letre de comèrci.

protestar intransitiu

Far una reclamacion formala contra un acte o una mesura qu'òm considèra illegitima.
Far una declaracion solemne d’oposicion, de condemnacion.
Exprimir una oposicióon violenta amb de paraulas, critas, etc.

Infinitiu	protestar
Gerondiu	protestant
Participi passat
	singular			plural
masculin	protestat			protestats
femenin	protestada			protestadas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	protèsti protèste^{[N 1]}	protèstas	protèsta	protestam	protestatz	protèstan
Imperfach	protestavi	protestavas	protestava	protestàvem	protestàvetz	protestavan
Preterit	protestèri	protestères	protestèt	protestèrem	protestèretz	protestèron
Futur	protestarai	protestaràs	protestarà	protestarem	protestaretz	protestaràn
Condicional	protestariái	protestariás	protestariá	protestariam	protestariatz	protestarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	protèste	protèstes	protèste	protestem	protestetz	protèsten
Imperfach	protestèssi	protestèsses	protestès protestèsse	protestèssem	protestèssetz	protestèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	protèsta !	—	protestem !	protestatz !	—
Negatiu	—	protèstes pas !	—	protestem pas !	protestetz pas !	—
Nòtas
↑ Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)