ortiga

Urtica dioica

Occitan

Etimologia

Del latin urtica.

Prononciacion

/uɾˈtiɣo/, /uɾˈtiɣo/

França (Bearn) : escotar « ortiga »

Sillabas

or | ti | ga (3)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
ortiga	ortigas
[uɾˈtiɣo]	[uɾˈtiɣos]

ortiga femenin (gascon) (lengadocian) (provençau)

1. Bot. Plantas de las fuèlhas peludas del genre Urtica e de la familha Urticacaes que compren un trentenat d'espècias que se trapan en Euròpa.

Variantas dialectalas

Modèl:autriga (gascon) entruja (lemosin) ertruja (lemosin) ortia (vivaroalpenc) ortica (gascon)

ortija (auvernhat) ortruja (lemosin) otrija (auvernhat) urtia (vivaroalpenc)

Traduccions

alemand: Brennessel (de) femenin anglés: nettle (en) catalan: ortiga (ca) femenin

espanhòl: ortiga (es) femenin francés: ortie (fr) femenin italian: ortica (it) femenin

Sard

Etimologia

Del latin urtica.

Prononciacion

[?]

Nom comun

ortiga femenin

1. Ortiga.

Variantas dialectalas

• ortiada (Baunei), (Dorgali)
• orticata (Orosei)
• ortigada (Posada), (Santulussurgiu)
• urtiga (Macomer)
• urtigada (Bitti)
• ustricata (Bitti)
• pistiddore (Sorgono)
• pistiddòriu (Sorgono)
• pistiori (Orgosolo)

Nòta

Forma del dialècte d'Illorai.

Referéncias

• Dizionario italiano – sardo