Occitan

Del latin computare (« comptar, calcular, prene en compte, nombrar »)

comp | tar (2)

Vèrb

comptar

Determinar (una quantitat, un nombre), subretot per un nombrament, senon per un calcul.
- Marcar, comptar los punts.
(absoludament) Calcular.
- Sap legir, escriure e comptar.
(absoludament) (especialament) Enonciar successivament los nombres entièrs naturals.
- Comptar fins a vint, fins a cent.
- Comptar sus sos dets.
(per extension) Trobar tròp granda una quantitat.
- Compti los moments passats luènh de te.
Pagar una soma a qualqu’un.
- Se li comptèt cent cinquanta èuros.
Prene en compte d’una causa per qualqu’un.
- Li comptaràn sa traïson.
Comprene dins un compte, dins un nombrament.
- Aquel esplech deu èsser comptat d'entre los mai glorioses.
Comprene, conténer.
- La vila compta detz mila abitants.
Èsser comptat.
- Aquò compta.
Reglar, soldar lo compte que se ten amb qualqu’un.
- Ai comptat amb el, li devi pas pus res.
(figurat) Prene en compte per qualqu’un o quicòm, de çò que vòl, que pòt, que se li deu.
- Comptar amb qualqu’un.
Se prepausar ; creire ; projectar.
- Comptava se repauser un còp arribat.
(intransitiu) Aver d'importança.
- I a pa que Ièu que compti.