Vejatz lo contengut

comandament

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

De comandar.

Prononciacion

/komandaˈmen/, procençau /komãⁿdaˈmẽⁿ/

Sillabas

co|man|da|ment

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
comandament comandaments
[komandaˈmen] [komandaˈmens]

comandament masculin

  1. Òrdre que dona la persona qu'a lo poder de comandar.
  2. (particular: marina, militar) Òrdre brèu qu’òm dona a plena votz per far executar de movements, de manòbras.
  3. L’autoritat qu'autreja lo poder de comandar, que permet de transmetre d'òrdres a autrú.
  4. (analogia) L’entitat o la persona detentritz d'aquela autoritat.
  5. (justícia) Acte fach per un uissièr, en vertut d’un jutjament o d’un títol executòri que comanda, al nom de la lei e de la justícia, de pagar, de liberar los lòcs, etc.
  6. (teologia) Lei o precèpte religiós.
    • Los dètz comandaments.
  7. Accion de comandar, biais de comandar.

Sinonims

Traduccions


Catalan

Etimologia

De comandar.

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « comandament »

Prononciacion

Oriental: central /kuməndəˈmen/, balear /koməndəˈment/, /kuməndəˈmen/
Occidental: nord-occidental /komandaˈmen/, valencian /komandaˈment/, /komandaˈmen/

Sillabas

co|man|da|ment

Nom comun

Declinason
Singular Plural
comandament comandaments

comandament masculin

  1. comandament (ca): Accion de comandar, Facultat de comandar
  2. Ensemble del organs de direccion, especialament a nivèl militar.
  3. Instruments qu'an un ròtle sus una maquina per son controlaròtle.