L'Amalon

Vila d'Occitània

L'Amalon
Lamalou-les-Bains

Dintrada de la vila de L'Amalon.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 35′ 55″ N, 3° 04′ 50″ E

Superfícia

6,18 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

600 m
200 m
175 m

Geografia politica

Lengadòc

França

Clarmont d'Erau (Sant Gervais abans 2015)

Intercom
243400546

CC de Grand Òrb

Cònsol

Guillaume Daléry
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

2 508 ab.

Evolucion de la populacion

2 525 ab.

Densitat

418,45 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

34240

Còde INSEE

34126

L'Amalon (Lamalou-les-Bains en francés), autres còps Vilacèla, es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

La comuna es situada dins los cantons nauts d'Erau, es la mai poblada del canton de Sant Gervais. La vila es situada al jonhent del flume costièr Òrb amb lo riu Bitolet (9,6 km), que ne's un afluent en riba dreta. Es una de las tres estacions termalas d'Erau amb Avèna e los Banhs de Balaruc. Es especializada en neurologia, rumatologia, e traumatismes osteoarticularis. Una dicha populara ditz: L'Amalon, S’as de mau garda-lo / S’as de sòus pòrta-los.

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **L'Amalon**
Combas		Tauçac
		Erépia
Lo Pojòl	Las Airas

Toponimia

L'Amalon

Segon Dauzat, L'Amalon ven benlèu del nom gallic d'òme Amalo^[1]

La prononciacion èra [la'malu] en 1900 segon l'Atlàs Lingüistic de França (accent sus la penultima). Lo « moulin de la Malou » es mencionat en 1653 e en 1674. Las fòrmas ancianas son : [village] de Lamalou en 1740-60, les Bains de Lamalou en 1770-2 (mapa de Cassini), Bains de la Malou en 1865. Lo nom èra lo del Bitoulet, riu que travèrsa la vila, atestat le ruisseau de Lamalou en 1740-60, Lamalou en 1740-60, Lamalou R. en 1770-72 (mapa de Cassini), la Malou en 1865. I a d'autres masatges e d'autres rius del meteis nom e los masatges son en riba dels rius. Un Raimundi de Amalo es citat en 1204, mas non se sap a quin Amalo es ligat. Puslèu qu'un nom gallic d'òme (Dauzat) o un nom germanic (M.T. Morlet, puèi Negre) L'Amalon (nom supausat) es un idronime *lamalo(n) o (pas tan probable segon Frank R. Hamlin, *amalo(n) e non se'n sap l'origina^[2].

Vilacèla

Vilacèla (nom supausat) es format de vila, del latin villa, qu'a lo sens de « proprietat rurala » fins al sègle XI, puèi lo de « vilatge » e fin finala, mas aquò concernís pas Vilacèla, lo de « vila » ^[3]; lo segond element es cèla, del latin crestian cella, « ermitatge » puèi a vegadas « monastièr » a partir de l'epòca carolingiana ^[4].

Lo nom es mençonat en 1196 e en 1333. Las fòrmas ancianas son lieu de Villecelle en 1570, Villacelle en 1639, Villecelle en 1770-72 (mapa de Cassini). Frank R. Hamlin considèra tanben que lo segond element representa una maison religiosa (latin cella)^[5].

Sant Pèire de Rhèdes

Las fòrmas ancianas son ecclesia vocabulo S. Petri en 990, [ecclesia] de Redes en 1153, 1178, ecclesiam S. Petri de Redis cum capellis suis en 1159-1161, S. Petri de Redes en 1182, de Reddes en 1209, de Redes en 1216, prior de Redesio en 1323, prior de Reddis en 1351, prieur de Reddes en 1571, 1590, St Pierre de Redes, [village] de St Pierre où est une chapelle en 1740-60, St Pierre de Redes en 1770-72. Rèdes èra probablament una proprietat galloromana, del latin R(h)aetis, locatiu-ablatiu plural del nom etnic R(h)aetus, de sens « sortit de la província de Rhetia » o que pòt èsser un escais-nom^[6].

Probablament ['rɛdes] ([ɛ] resultat regular de AE).

Istòria

Un còp èra, la glèisa parroquiala comuna als vilatges actuals d'Erépia, L'Amalon, las Airas e Lo Pojòl èra Sant Pèire de-Rhèdes, ara dins la comuna de L'Amalon.

En 1845, la comuna de Mourcairol (lo Morcairòl en occitan) dispareguèt, remplaçada per la de Las Airas. Lo masatge de Villecelle (en occitan, probablament Vilacèla), destacat del territòri de Las Airas, (o se se vòl del territòri de Morcairòl) ven comuna e pren lo nom de Lamalou-les-Bains en 1879 (L'Amalon en occitan) ^[7].

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
2017	2026	Guillaume Daléry	divèrs drecha	consultant AMO
març de 2014	2017	Philippe Tailland	divèrs esquèrra	retirat
març de 1989	2014	Marcel Roques	UDF puèi Novèl Centre	Deputat (1993-1997), conselhièr regional (1998-2010), cònsol de Bedarius (1977-1983), conselhièr general (1979-1993)
	1989
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Sant Gervais; es ara del canton de Clarmont d'Erau.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 2586, totala: 2617

361

381

330

327

376

378

390

468

753

737

809

878

915

939

1 019

1 024

1 047

1 030

1 133

1 355

2 071

2 029

2 067

2 202

2 194

2 156

2 247

2 256

2 280
2 324

2009

2010

2 328
2 373

2 438
2 468

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 2508 abitants e la densitat èra de 405,83 ab/km².

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Comunas d'Erau

Ligams extèrnes

Nòtas e referéncias

↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 380
↑ Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 205
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 718
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 159
↑ Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 428
↑ Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 328
↑ http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=40128

Portal de Lengadòc

[1] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 380

[frh-2] Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 205

[3] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 718

[4] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 159

[5] Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 428

[6] Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 328

[7] ttp://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=40128

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]