Filmteknikk

Filmteknikk er ulike teknikkar og metodar som vert nytta for å kunne skape filmar i ein kvalitet som vert sett på som allmenn akseptert. Døme på slike teknikkar kan vere å ha riktig eller passande kamarahøgde, bruk av tilting og zooming, og å filme i perspektiv.

Kamerabruk

Eit av fundamenta i filmteknikk er å kunne bruke kameraet på riktig måte.

• Bildeutsnitt, dette er eit viktig filmatisk verkemiddel. Utsnittet er avstanden til det vi ser i biletet og det kan delast inn i nokre forskjellige hovudkategoriar:
  • Ultratotalt - Ein kan sjå heile mennesket, men berre som ein del av eit større landskap. Dette utsnittet egnar seg godt til å vise bilete av kvar ei handling skjer. Dette vert nytta når det er viktig å få fram korleis objekt bevegar seg i forhold til kvarandre.
  • Total – Ein ser heile mennesket og noko av bakgrunnen.
  • Halvtotal – Ein ser noko meir enn heile mennesket.
  • Halvnært – Ein ser mennesket omtrent frå brysthøgde. Ein kan merke seg detaljar som kjensleuttrykk . Dette vert ofte nytta i TV.
  • Nærbilete – Ein ser ein kroppsdel, for eksempel eit ansikt. Brukast som regel for å avdekkje kjenslereaksjonar.
  • Ultranært bilete – Viser detalj i ein kroppsdel, for eksempel eit auge eller munn som avslørar kjensle.
• Perspektiv
  • Fugleperspektiv – Overvinkling, oversiktsbilete, får noko til å virke lite.
  • Froskeperspektiv – Undervinkling, får noko til å verke stort og mektig.
  • Normalperspektiv – Filmar i augehøgde.
• Kameraføring
  • Panorering – Bevege kameraet horisontalt rundt si eiga akse.
  • Tilting – Bevege kameraet vertikalt.
  • Køyring – Plassere kameraet på ei skjene, kameraet rører seg like fort som objektet.
  • Zooming
  • Rørleg kamera – Handhalde kamera, kan skape inntrykk av rørsle, uro eller spenning.
• Optikk – Ulike linser og filter som påverkar biletet. Biletet kan bli mjukare, hardare eller få bestemte fargetonar i tråd med stemninga ein ønskjer å formidle.

Lys

Lys gjev varme, liv, og ikkje minst skugge. Dette er med på å skape spenning og uhygge.

• Trepunkts lyssetjing.
  • Hovudlys framanfrå – Litt på skrå for objektet slik at biletet ikkje blir flatt.
  • Utfyllingslys - Frå sida, fjernar skuggar i ansiktet.
  • Motlys – På skrå bak objektet, for å skape djupn i biletet.
• Bruke lyset som verkemiddel for å skape skumle scener – berre bruke under-/ over-/ sidelys.

Lyd

• Diegegisk lyd – lyd som høyrer naturleg til biletet.
  • Tale
    • ”Vanleg” tale – dialogar.
  • Det som blir teke opp under innspelinga.
• Ikkje – diegegisk lyd
  • Musikk – stemningsmusikk (skummel musikk viss skummel scene)

• • Bakgrunnseffektar – for at det skal kjennast verkeleg.
  • Lyd som vert lagt på etterpå.
  • Lydbru – Lyd som ikkje eigentleg høyrer til eit bilete, men førebur ein på innhaldet i det neste.
  • Kommentarar

Redigering

• klipping – strukturering av opptak.
  • Omlag 80 % av råfilmen vert klipt vekk under redigeringsfasen.
  • Gjennom klipping kan ein oppnå ulike verknader blant anna i tempo og assosiansjonar.
  • Paralellklipping – skapar inntrykk av at ein opplever to forskjellige handlingsforløp samtidig.
  • Innskotssener – brå forflytting av handling i tid og rom.
  • Montasjekliping – klipper bilete som ikkje har noko med kvarandre å gjere til ei anna handling.
    • Sovjetisk montasjefilm – ”Panserkryssaren Potemkin”
  • Kryssklipping – vekslar mellom handling som er i forskjellig tid og rom
• Redigering på datamaskin.
  • Skodespelarar vert redigert til andre figurar.
  • ”Gollum” i ”Ringenes Herre”
  • Djupfokus – utnytting av djupna i biletet. Ein utnyttar den fulle djupna i biletet utan å klippe. Studerer det som ligg på same plan i same bilete i høve kvarandre slik at det oppstår assosiasjonar og psykologisk spenning.
    Denne artikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.