Brian May

Brian May
May med sin Red Special i 1979
Fødd	19. juli 1947 (77 år)
Fødestad	Hampton, Middlesex, England
Fødenamn	Brian Harold May
Opphav	Storbritannia
Aktiv	1963 til i dag
Sjanger	rock
Instrument	Gitar
Kjende instrument	Red Special, Fender Telecaster
Stemmetype	tenor, alt
Tilknytte artistar	Smile Queen Phenomena G3 Black Sabbath Queen Paul Rodgers Anita Dobson Kerry Ellis Queen Adam Lambert Motörhead Foo Fighters
Plateselskap	Hollywood Parlophone
Verka som	Musikar songar-låtskrivar plateprodusent astrofysikar forfattar
Gift med	Anita Dobson
Prisar	kommandør i den britiske imperieorden, Æresordenen, ridder av Ordre des Arts et des Lettres, Laurence Olivier-prisen for mest populære forestilling, æresdoktor ved University of Exeter, æresdoktor ved Universitet ved Hertfordshire, Den britiske imperieordenen, Knight Bachelor

Brian Harold May (fødd 19. juli 1947) er ein engelsk musikar, songar, låtskrivar og astrofysikar, mest kjend som sologitarist i rockebandet Queen. Han nyttar ein heimelaga elektrisk gitar, kalla Red Special. Av songar han skreiv for bandet finn ein «We Will Rock You», «Tie Your Mother Down», «I Want It All», «Fat Bottomed Girls», «The Prophet's Song», «Flash», «Hammer to Fall», «Save Me», «Who Wants to Live Forever» og «The Show Must Go On».

May var med å starte opp Queen med songaren Freddie Mercury og trommeslagaren Roger Taylor, og hadde tidlegare spelt med Taylor i bandet Smile sidan dei gjekk på universitetet. Innan fem år etter bandet vart danna i 1970, og med bassisten John Deacon som siste medlem i bandet, hadde Queen blitt eit av dei største rockebanda i Storbritannia med albumet A Night at the Opera og singelen «Bohemian Rhapsody». Frå midten av 1970-åra og fram til tidleg i 1990-åra var Queen nesten alltid inne på dei britiske salslistene og spelte på somme av dei største konsertstadane i verda, mellom anna ein særs lovprisa konsert under Live Aid i 1985. Som medlem av Queen vart May rekna som ein virtuos musikar og han har ein særeigen lyd som vert skapt av lag på lag med gitarlyd. Då Mercury døydde i 1991, tok Queen ein lengre pause, før dei May og Taylor kom saman att for å spele med forskjellige vokalistar. I 2005 kåra radiostasjonen Planet Rock May til den sjuande beste gitaristen gjennom tidene. Han vart rangert på 26. plassen på lista til magasinet Rolling Stone over dei 100 beste gitaristane gjennom tidene. I 2012 vart May rangert som den nest beste gitaristen gjennom tidene av Guitar World.

Han vart Commander of the Most Excellent Order of the British Empire (CBE) i 2005 for «tenestene sine i musikkindustrien og for veldedig arbeid». May har ein doktorgrad i astrofysikk frå Imperial College London i 2007 og var universitetsrektor ved Liverpool John Moores University frå 2008 til 2013. Han var ein «vitskapssamarbeidar» med NASA under New Horizons-toktet til Pluto. Han var òg med å starte opp kampanjen Asteroid Day.

Tidleg liv

May vart fødd som einebarn av Harold og Ruth May i Hampton i London, og gjekk på den lokale Hampton Grammar School. Han er av engelsk og skotsk ætt, der morssida var skottar. På denne tida starta han det første bandet sitt, kalla 1984 etter George Orwell-romanen med same namn, i lag med songaren og bassisten Tim Staffell. Han studerte matematikk og fysikk ved Imperial College London, og tok BSc. i fysikk.

Musikalsk karriere

1968–1970: Smile

May danna bandet Smile i 1968. Med i gruppa var Tim Staffell som solosongar og bassist, og seinare trommeslagaren Roger Taylor, som òg seinare spelte med Queen. Bandet varte berre kring to år, frå 1968 til 1970, då Staffell slutta i 1970. Smile vart samla att den 22. desember 1992. Bandet til Taylor, The Cross heldt konsert, og han henta inn May og Staffell på scenen for å spele «Earth» og «If I Were a Carpenter». May spelte òg fleire andre songar same kvelden.

1970–1991: Queen

For meir om dette emnet, sjå Queen.

May (høgre) på scenen med Queen i 1979.

Queen vart skipa i London i 1970 med Freddie Mercury (solovokal, piano), Brian May (gitar, vokal), John Deacon (bassgitar) og Roger Taylor (trommer, vokal).

I dei tredelte vokalharmoniane til Queen, var May som regel den mørkaste korstemma. På somme av songane sine song han sjølv solovokal, mellom andre det første verset av «Who Wants to Live Forever», det siste verset av «Mother Love», mellomspelet på «I Want It All» og «Flash's Theme», og all solovokal på «Some Day One Day», «She Makes Me (Stormtrooper in Stilettoes)», «'39», «Good Company», «Long Away», «All Dead, All Dead», «Sleeping on the Sidewalk», «Leaving Home Ain't Easy» og «Sail Away Sweet Sister».

Gjennom karrieren til Queen, skreiv May ofte songar for bandet og han har skrive store hittar som «We Will Rock You», «Tie Your Mother Down», «I Want It All», «Fat Bottomed Girls», «Who Wants To Live Forever» og «The Show Must Go On» i tillegg til andre songar som «Hammer to Fall», «Flash», «Now I'm Here», «Brighton Rock», «The Prophet's Song», «Las Palabras de Amor», «No-One But You» og «Save Me». Ofte skreiv anten Mercury eller May dei fleste av songane på kvart Queen-album.

Etter den kjende Live Aid-konserten i 1985, ringde Mercury til bandkollegarene og føreslo å skrive ein song i lag. Resultatet vart «One Vision», med musikk av May og tekst skriven i lag av dei fire bandmedlemmane.

For albumet deira The Miracle i 1989 valde bandet at alle songane på albumet skulle tilskrivast heile bandet, uansett kven som hadde vore hovudlåtskrivar.

I nyare år har han hatt oversyn med nymastringa av Queen-albuma, forskjellige DVD-utgjevingar og samleplater. I 2004 annonserte han at han og Roger Taylor skulle ut på turné for første gong på 18 år som Queen, i lag med Free/Bad Company-vokalisten Paul Rodgers. Dei spelte som «Queen Paul Rodgers» og heldt fram gjennom 2005 og 2006 over heile verda, og gav ut eit nytt album med Paul Rodgers i 2008, kalla The Cosmos Rocks.

1983–1998: the Brian May band

I 1983 utforska fleire av Queen-medlemmane sideprosjekt. Den 21. og 22. april i Los Angeles var May i studio med Eddie Van Halen, utan intensjonar om å spele inn noko. Resultatet vart eit minialbum kalla Star Fleet Project.

May medverka til den tidlegare Genesis-gitaristen Steve Hackett på albumet Feedback 86, og spelte gitar på songen «Cassandra» og gitar og vokal på «Slot Machine», som vart skriven i lag med May. Sjølv om albumet vart produsert i 1986, kom det ikkje ut før i 2000. May arbeidde med den andre kona si, Anita Dobson, på det første albumet hennar, der ho song vokal på kjenningsmelodien til EastEnders. Melodien vart då songen «Anyone Can Fall in Love». May produserte songen, som nådde fjerdeplassen på UK Singles Chart i august 1986. I 1989 spelte May gitarsoloar på songen «When Death Calls» på Black Sabbath-albumet Headless Cross, og Living in a Box-songen «Blow the House Down» frå albumet Gatecrashing.

«Etter den tragiske slutten for bandet, kjennest det umogeleg å halde fram, men eg var verkeleg glad for at Brian forsette som soloartist. Han har så mykje meir musikk i seg og mykje meir å gje.»

 —Joe Satriani

Etter Freddie Mercury døydde i november 1991, la May seg sjølv inn på ein klinikk i Arizona og sa «Eg reknar meg sjølv som fullstendig sju. Eg var skadd og i stykke. Eg gjekk gjennom ein alvorleg depresjon. Eg var subsumert av kjensler av tap». Han valde å takle sorga med å arbeide så mykje som mogeleg, og gjorde ferdig det første soloalbumet sitt, Back to the Light, og turnerte så verda over for å marknadsføre det. Han sa ofte i pressa at dette var den einaste terapien han kunne tenke seg. I følgje Def Leppard-vokalisten Joe Elliott, «Det var uan tvil eit frykteleg og enormt slag å miste nokon han var så nær til. Personleg veit eg det reiv hjarte ut av Brian, men når eg har sagt det, så var han ved særs godt mot då albumet var ferdig.»

Seint i 1992 vart the Brian May Band offisielt danna. Ein tidlegare versjon av bandet vart laust danna den 19. oktober 1991, då May spelte på Guitar Legends-festivalen i Sevilla i Spania. Besetninga for konserten var May på vokal og sologitar, Cozy Powell på trommer og perkusjon, Mike Moran og Rick Wakeman på klaverinstrument, og Maggie Ryder, Miriam Stockley og Chris Thompson på korvokal. Den originale besetninga i bandet var May på vokal og sologitar, Powell på trommer og perkusjon, Michael Casswell på gitar, Neil Murray på bass, og Ryder, Stockley og Thompson på korvokal. Denne versjonen varte berre fem konsertar. Sidan gjorde May fleire endringar. Gitaristen Jamie Moses erstatta Mike Caswell, og fleire av korvokalistane vart erstatta, då Catherine Porter og Shelley Preston kom inn. Denne besetninga turnerte i 1993 verda over, mellom anna som oppvarmingsband for Guns N' Roses i USA. Då turneen var over gjekk May i studio att med Roger Taylor og John Deacon for å arbeide på songanr som vart det siste Queen-albumet Made in Heaven.

I 1995 byrja May å arbeide med eit nytt soloalbum, i tillegg til å skrive musikk for fjernsyn og samarbeide med andre artistar.

2000 til i dag

May i Chile i 2008.

Etter det siste soloalbumet hans i 1998, har ay spelt som soloartist, som bandmedlem og stundom med Queen i lag med Roger Taylor. Den 22. oktober 2000 gjesta Brian May ein Motörhead-konsert i Brixton Academy i lag med Eddie Clarke (tidlegare Motörhead-gitarist) for ekstranummeret «Overkill». I 2005 vart han kommandør i Order of the British Empire «for tenesten sine i musikkindustrien». May er ven med songaren og musikaren Phil Collins og var ein av gjestene under Genesis-konserten på Twickenham Stadium i 2007.

May arbeidde mykje med skodespelarinna og songaren Kerry Ellis, etter han gav ho ei rolle i musikalen We Will Rock You. Han produserte og arrangerte debutalbumet hennar, Anthems (2010), og spelte fleire gonger med Ellis. Han spelte gitarsolo på Meat Loaf-albumet Hang Cool, Teddy Bear. I lag med Elena Vidal gav Brian May ut ei historisk bok i 2009 kalla A Village Lost and Found: Scenes in Our Village. Boka er ei kommentert samling av stereoskopiske fotografi teken av fotografen T. R. Williams på 1800-talet.

I 2011 spelte May gitar på Lady Gaga-songen «You and I» frå albumet Born This Way, som kom 23. mai 2011. I juni 2011 spelte May med Tangerine Dream på Starmus Festival på Tenerife, i høve 50-årsjubileet til den første romferda til Jurij Gagarin.

Den 26. august 2011 spelte May «We Will Rock You» og «Welcome to the Black Parade» med det amerikanske rockebandet My Chemical Romance på Readingfestivalen. Den 28. august spelte May «You and I» med Lady Gaga under MTV Video Music Awards ved Nokia Theatre i Los Angeles. Den 10. oktober spelte May med det britiske rockebandet The Darkness.

Den 12. august 2012 spelte Queen under avslutningsseremonien under sommar-OL 2012 i London. May spelte delar av «Brighton Rock»-soloen før han fekk med seg Taylor og soloartisten Jessie J på «We Will Rock You».

Astrofysikk

Brian May 2015 ved Paranal-observatoriet.

May studerte fysikk og matematikk ved Imperial College London. Frå 1970 til 1974 studerte han til doktorgraden ved Imperial College, der han studerte reflektert lys frå interplanetart støv og snøggleiken til støv i plantet til solsystemet. Då Queen byrja å få internasjonal suksess i 1974, gav han opp doktorstudiane, men var medforfattar på to forskingsartiklar, som var basert på observasjonane hans ved Teide-observatoriet på Tenerife.

I oktober 2006 starta May opp att på doktorgraden sin ved Imperial College og leverte inn oppgåva i august 2007. Oppgva, kalla A Survey of Radial Velocities in the Zodiacal Dust Cloud, vart godkjend i september 2007, 37 år etter han vart starta.

I oktober 2007 vart May gjesteforskar ved Imperial College og har opprettheldt interessa si i astronomi og har vore involvert i Imperial Astrophysics Group.

Han skreiv i lag med Sir Patrick Moore og Chris Lintott Bang! – The Complete History of the Universe (publisert i 2006) og The Cosmic Tourist (publisert i 2012).

Asteroiden 52665 Brianmay vart kalla opp etter han den 18. juni 2008.

Den 17. november 2007 vart May utpeikt til universitetsrektor ved Liverpool John Moores University, og byrja i 2008. Han hadde stillinga fram til 2013.

Under pressekonferansen då New Horizons flydde forbi Pluto den 17. juli 2015 ved Johns Hopkins Applied Physics Lab, vart Brian May nemnd som ein del av forskarteamet.

Diskografi

For meir om dette emnet, sjå diskografien til Queen.

Solodiskografi

• Back to the Light (1992)
• Another World (1998)
• Furia (2000) filmmusikk

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «Brian May» frå Wikipedia på engelsk, den 19. mai 2016.
  • Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
• Hicks, T. R.; May, B. H.; Reay, N. K. (1972). «MgI Emission in the Night Sky Spectrum». Nature 240 (5381): 401–402. Bibcode:1972Natur.240..401H. doi:10.1038/240401a0. 
• Hicks, T. R.; May, B. H.; Reay, N. K. (1974). «An investigation of the motion of zodiacal dust particles-1. Radial velocity measurements on Fraunhofer line profiles». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 166: 439–448. Bibcode:1974MNRAS.166..439H. doi:10.1093/mnras/166.2.439. 
• May, Brian; Moore, Patrick; Lintott, Chris (2006). Bang! The Complete History of the Universe. Carlton. ISBN 1-84442-552-5. 
• May, Brian Harold (2008). A Survey of Radial Velocities in the Zodiacal Dust Cloud (PhD thesis). New York: Springer. Bibcode:2008srvz.book.....M. ISBN 978-0-387-77705-4. 
• May, Brian; Moore, Patrick; Lintott, Chris (2012). The Cosmic Tourist. Carlton. ISBN 978-1-84732-619-5. 
• May, Brian; Bradley, Simon (2014). Brian May's Red Special. Prion Books. ISBN 978-1-78097-276-3. 
• May, Brian; Vidal, Elena. A Village Lost and Found (book with stereoscopic viewer). Frances Lincoln. ISBN 978-0-7112-3039-2. 

Bakgrunnsstoff

Commons har multimedium som gjeld: Brian May

• Offisiell heimeside
• Brian May ved The Internet Movie Database (IMDb)
• Doktorgraden til Brian May
• Astronomiboka til Brian May