schuifelen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  schuifelen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• schui·fe·len

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘zich schuivend voortbewegen’ voor het eerst aangetroffen in 1671
• frequentatief gevormd uit schuiven met het achtervoegsel -el

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
schuifelen	schuifelde	geschuifeld
zwak -d	volledig

Werkwoord

schuifelen

1. ergatief zich door de voeten kleine afstanden over de vloer te schuiven ergens heen voortbewegen

   • Hij was in het pikkedonker naar de andere kant van de grot geschuifeld. 

2. inergatief zich door de voeten kleine afstanden over de vloer te schuiven voortbewegen

   • Er werd wat geschuifeld, maar verder bleven de kinderen waar zij waren. 

Afgeleide begrippen

• geschuifel, schuifelbeen, schuifelbout, schuifelplaat

Gangbaarheid

• Het woord schuifelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "schuifelen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.