røsleg
- røs·leg
- Afkomstig van het Oudnoorse bijvoeglijke naamwoord hrœ́sniligr (= grootsprakerig, opschepperig, pocherig) met het achtervoegsel -leg
røsleg
- flink, fors, statig, stevig
- «Ein røsleg mann kom mot han, helste vennleg og spurde om siste nytt.»
- Een stevige man kwam naar hem toe, groette vriendelijk en vroeg naar het laatste nieuws.
- «Ein røsleg mann kom mot han, helste vennleg og spurde om siste nytt.»
| stellend | vergrotend | overtreffend | ||
|---|---|---|---|---|
| onbepaald (sterk) |
m/v enkelvoud | røsleg | røslegare | røslegast |
| o enkelvoud | røsleg | |||
| meervoud | røslege | |||
| bepaald (zwak) |
enkelvoud en meervoud |
røslege | røslegare | røslegaste |
- ein røsleg kar
een stevige kerel