m'n

Nederlands

	enkelvoud		meervoud
	bijvoeglijk	zelfstandig	bijvoeglijk	zelfstandig
1e persoon	mijn m'n	mijne	ons, onze	onze
2e persoon (informeel)	jouw je	jouwe	jullie je	-
2e persoon (formeel) (regionaal)	uw	uwe	uw	uwe
3e persoon (mannelijk)	zijn z'n	zijne	hun	hunne
3e persoon (vrouwelijk)	haar d'r, 'r	hare
3e persoon (onzijdig)	zijn z'n (ervan)	zijne
	Boven: benadrukte vorm. Onder: onbenadrukte vorm

Uitspraak

• Geluid:  m'n    (hulp, bestand)
• IPA: / mən / (1 lettergreep), /mṇ/

Woordafbreking

• m'n

Woordherkomst en -opbouw

• Fonetisch gereduceerde vorm van mijn.

Bezittelijk voornaamwoord

m'n

1. onbenadrukte vorm van de eerste persoon enkelvoud

   • Ken jij m'n neef toevallig? 

Vertalingen

    1. van de eerste persoon enkelvoud   

Duits: mein (de) Engels: my (en) Frans: mon (fr) m, ma (fr) v Ido: mea (io)

Portugees: meu (pt) m, minha (pt) v Russisch: мой (ru) m, мая (ru) v, моё (ru) o Spaans: mi (es) Vietnamees: của (vi) de juiste vorm van het persoonlijk voornaamwoord voor de eerste persoon enkelvoud

Gangbaarheid

• Het woord m'n staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "m'n" herkend door:

93 %	van de Nederlanders;
85 %	van de Vlamingen.