hellehond

Niet te verwarren met: Hellehond

Nederlands

[1] Een hellehond als gevelsteen.

[1] De hellehond van de Lutte.

Uitspraak

• Geluid:  hellehond    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈhɛləˌhɔnt / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• hel·le·hond

Woordherkomst en -opbouw

• erfwoord via Middelnederlands hellehont van Oudnederlands hellahunt, op te vatten als samenstelling van  hel zn  en  hond zn  met het invoegsel -e- 

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	hellehond	hellehonden
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

de hellehond m

1. (mythologie) (folklore) mythisch wezen dat de toegang tot de onderwereld bewaakt en onheil brengt

   ▸ Het verschijnen van de hellehond was een slecht voorteken. Nu is de hellehond het symbool van De Lutte en zijn er jaarlijks de hellehondsdagen.

   ▸ Meermalen ontsnapt hij aan de dood – zelf verkozen of niet – en aan zijn vijanden, de witte jongens met stenen, de mannen op paarden met fakkels, de hellehond. Een hellehond ja, en dat zwarte, gladde wezen is een volstrekt geloofwaardige tegenstander, zoals de hele roman door de magie en het drama effectief ingezet worden.

2. (figuurlijk) bijtgrage, agressieve hond

   ▸ Maar knallen hoort erbij, toen en nu. Al heb ik geen enkel begrip voor idioten die vuurwerk gooien naar mensen of dieren. Dan mag een geschrokken Bello zich ontpoppen tot een hellehond die de dader in zijn eigen sterretje bijt.

Hyponiemen

• [1] Cerberus, Garm, Hellehond

Gangbaarheid

• Het woord hellehond staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "hellehond" herkend door:

83 %	van de Nederlanders;
72 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.