excommunicatie
Uiterlijk
- ex·com·mu·ni·ca·tie
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘kerkban’ voor het eerst aangetroffen in 1529 [1]
- Naamwoord van handeling van excommuniceren met het achtervoegsel -atie
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | excommunicatie | excommunicaties |
verkleinwoord | - | - |
de excommunicatie v
- (religie) uitsluiting van de sacramenten of de kerkgemeenschap
- Excommunicatie is een ernstige kerkelijke straf.
1.
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- Het woord excommunicatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.