dyslexie

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  dyslexie    (hulp, bestand)
• IPA: /dɪslɛkˈsi/

Woordafbreking

• dys·lexie

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘woordblindheid’ voor het eerst aangetroffen in 1923
• vermoedelijk van Duits Dyslexie, een term voorgesteld door de Duitse oogarts R. Berlin in 1883 naar het voorbeeld van Alexie en Paralexie, gevormd uit Oudgrieks λέξις (lexis) "woord, spraak" met het voorvoegsel dys- onder invloed van Latijn legere "lezen"

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	dyslexie	-
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

de dyslexie v

1. (psychologie) (medisch) (onderwijs) het onvermogen om woorden, waarvan men wel de letters ziet, in hun betekenis te vatten

   • Dyslexie komt meer bij jongens voor dan bij meisjes. 

Synoniemen

• woordblindheid, leesblindheid, paralexie

Afgeleide begrippen

• dyslectisch bijvoeglijk naamwoord
• dyslecticus iem. die aan dyslexie lijdt, dyslectici meervoud

Verwante begrippen

• dyscalculie, dyspraxie

Vertalingen

    1. het onvermogen om woorden, waarvan men wel de letters ziet, in hun betekenis te vatten   

Engels: dyslexia (en) Esperanto: disleksio (eo) Frans: dyslexie (fr) v Ido: dislexio (io)

Italiaans: dislessia (it) v Portugees: dislexia (pt) v Spaans: dislexia (es) v

Gangbaarheid

• Het woord dyslexie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "dyslexie" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.