Naar inhoud springen

declinatie

Uit WikiWoordenboek
  • de·cli·na·tie
  • In de betekenis van ‘naamwoordsflexie; afstand tot hemelequator’ voor het eerst aangetroffen in 1240.[1]
  • Middelnederlands declinacie, leenwoord uit Latijn dēclīnātiō ‘afwijking van een rechte lijn’ (als leenvertaling van Oudgrieks apóklisis (ἀπόκλισις) ‘afstand tot hemelequator’ en klísis (κλίσις) ‘woordflexie’), afleiding bij dēclīnāre ‘afwijken’; zie verder declineren.[2]
enkelvoud meervoud
naamwoord declinatie declinaties
verkleinwoord declinatietje declinatietjes

de declinatiev

  1. (aardrijkskunde) van een punt op aarde, de hoek tussen het magnetische en het geografische noorden
  2. (astronomie) de afstand (in booggraden) van een hemelobject ten opzichte van de hemelequator
  3. (taalkunde) de flexie van een naamwoord of voornaamwoord naar geslacht, getal en naamval
   3. zie: verbuiging