blameren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  blameren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• bla·me·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘berispen’ voor het eerst aangetroffen in 1265
• Van het Engelse blame of het Franse blâmer, van het Latijnse 'blastemare' met het achtervoegsel -eren

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
blameren	blameerde	geblameerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

blameren

1. overgankelijk te schande maken, onteren
2. wederkerend in kwaden naam brengen

   • Hij heeft zich daarmee danig geblameerd. 

Verwante begrippen

• blamage

Vertalingen

    1. onteren   

Duits: blamieren (de) Engels: discredit (en)

Frans: compromettre (fr) Spaans: desacreditar (es), deshonrar (es), comprometer (es)

    2. in kwaden naam brengen   

Spaans: deshonrarse (es), comprometerse (es)

Gangbaarheid

• Het woord blameren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "blameren" herkend door:

78 %	van de Nederlanders;
86 %	van de Vlamingen.