bijten

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  bijten    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈbɛitə(n) / (2 lettergrepen); /ˈbɛi̯tə(n)/

Woordafbreking

• bij·ten

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘de tanden in iets zetten’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1240

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
bijten	beet	gebeten
klasse 1	volledig

Werkwoord

bijten

1. overgankelijk iets afsnijden of afscheuren door tanden tegen elkaar te duwen tijdens vechten of om te eten

   • De hond beet de arrestant in de benen. 
   • Ik bijt in een appel 

   ▸ Met een doorrookte stem vertelde hij me dat zijn paarden in deze hitte vijftig liter per dag nodig hadden. ‘Ze hebben een temperamentje, net als mijn vrouw!’ Hij aaide de schimmel over zijn neus, die in de handschoen van de man probeerde te bijten.

   ▸ ‘Wij willen naar Alaska,’ zei hij op heldere toon. ‘Op zalm vissen,’ vulde Dennis aan. ‘Wilde zalm. ’Chantal beet op haar lip om niet in lachen uit te barsten.

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
bijten	bijtend
beet	gebeten
bijt

Hyponiemen

   

aanbijten afbijten doodbijten doorbijten inbijten kribbebijten nagelbijten ontbijten opbijten openbijten overbijten schoonbijten staartbijten stukbijten toebijten uitbijten vastbijten verbijten wegbijten

Afgeleide begrippen

• bijter, bijtgaar, bijtkracht, bijtmiddel, bijtring, bijtschildpad, bijtwond, gebijt

Spreekwoorden

• Blaffende honden bijten niet

  iemand die een grote mond opzet, zal meestal niets doen

  iemand die een grote mond opzet, is meestal niet gevaarlijk

Vertalingen

    1. iets afsnijden of afscheuren door tanden tegen elkaar te duwen   

Albanees: kafshon (sq) Catalaans: mossegar (ca) Duits: beißen (de) Engels: bite (en) Esperanto: mordi (eo) Fins: purra (fi), haukata (fi) Frans: mordre (fr) Hongaars: harap (hu) Indonesisch: gigit (id) Italiaans: mordere (it) Japans: 噛む (ja) (かむ, kamu) Kroatisch: gristi (hr), ugristi (hr) Noors: bite (no)

Nynorsk: bite (nn) Papiaments: morde Pools: gryzć (pl) Portugees: morder (pt) Sloveens: ugrizniti (sl) Slowaaks: hrýzať (sk) Spaans: morder (es) Tagalog: kagat (tl) Tsjechisch: hrýzat (cs) Turks: ısırmak (tr) Vietnamees: cắn (vi) Zweeds: bita (sv)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
bijten	bijtte	gebijt
zwak -t	volledig

Werkwoord

bijten

1. een bijt maken (in het ijs)

Zelfstandig naamwoord

de bijten mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord bijt

Gangbaarheid

• Het woord bijten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bijten" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.