beroken

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  beroken    (hulp, bestand)

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
beroken	berokend
beroking	berookt
beroker

Woordafbreking

• be·ro·ken

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van roken met het voorvoegsel be-.

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
beroken	berookte	berookt
zwak -t	volledig

Werkwoord

beroken

1. overgankelijk een oppervlak aan rook blootstellen

   • Het vuur in het belendende perceel had de muren op sommige plaatsen berookt. 

2. overgankelijk (imkerij) gebruik maken van een beroker om bijen rustig te maken

   • De imker berookte de bijen even. 

3. overgankelijk (techniek) een oppervlak een speciale behandeling geven met een gas, rook of damp

   • Traditioneel wordt een eiken parket berookt met ammoniakdampen, waardoor het hout, afhankelijk van de berokingsduur, een min of meer donkere kleur verkrijgt. 

Vertalingen

    1.   

Spaans: fumigar (es)

Woordherkomst en -opbouw

• vervoeging van beruiken: de stam met de uitgang -en, zonder ge- vanwege voorvoegsel (is gelijk aan de onbepaalde wijs) maar met een klinkerwisseling ui-oo (/ʌʏ/ - /oː/)

Werkwoord

vervoeging van
beruiken

beroken

1. meervoud verleden tijd van beruiken
   

   • Wij beroken. 
     
   • Jullie beroken. 
     
   • Zij beroken. 

2. voltooid deelwoord van beruiken

Gangbaarheid

• Het woord beroken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "beroken" herkend door:

73 %	van de Nederlanders;
78 %	van de Vlamingen.