Viercontinentenkampioenschap kunstschaatsen 2014
Het Viercontinentenkampioenschap is een jaarlijks terugkerend evenement in het kunstschaatsen dat georganiseerd wordt door de Internationale Schaatsunie (ISU) voor deelnemers uit landen buiten Europa, namelijk van de vier continenten Afrika, Amerika, Azië en Oceanië.
De editie van 2014 was het zestiende "4CK" dat werd georganiseerd. De wedstrijden vonden plaats van 22 tot en met 25 januari in Taipei, de hoofdstad van Taiwan. Het was de tweede keer dat dit evenement in Taiwan plaatsvond, in 2011 was Taipei ook gaststad voor deze kampioenschappen.
Het evenement stond kort voor de Olympische Winterspelen (6-20 februari) op de kalender. Mede hierdoor lieten vooral de toppers het toernooi aan hun voorbij gaan.
Medailles waren er te verdienen in de traditionele onderdelen: mannen individueel, vrouwen individueel, paarrijden en ijsdansen.
Programma | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
woensdag 22 januari |
donderdag 23 januari |
vrijdag 24 januari |
zaterdag 25 januari | |||
IJsdansen | korte kür | vrije kür | Gala | |||
Paren | korte kür | vrije kür | ||||
Mannen | korte kür | vrije kür | ||||
Vrouwen | korte kür | vrije kür |
Deelnemende landen
[bewerken | brontekst bewerken]Alle ISU-leden uit Afrika, Amerika, Azië en Oceanië hadden het recht om maximaal drie startplaatsen per categorie in te vullen. Deze regel is afwijkend ten opzichte van de overige ISU kampioenschappen waarbij extra startplaatsen kunnen worden verdiend door de prestaties van de deelnemers in het voorgaande jaar.
Vijftien landen schreven dit jaar deelnemers in voor dit toernooi. Zij vulden het aantal van 72 startplaatsen in. Alleen de Verenigde Staten vulde de maximale mogelijkheid van twaalf startplaatsen in. Hongkong maakte zijn rentree en Maleisië debuteerde op het "4CK".
(Tussen haakjes het aantal startplaatsen; respectievelijk: mannen, vrouwen, paren, ijsdansen)
Verenigde Staten (3-3-3-3) Canada (3-3-2-3) China (3-3-2-3) Japan (3-3-0-1) |
Zuid-Korea (3-3-0-1) Australië (3-1-0-1) Filipijnen (3-1-0-0) Taiwan (3-1-0-0) |
Kazachstan (2-0-0-1) Mexico (0-1-0-1) Oezbekistan (1-0-0-1) Hongkong (1-0-0-0) |
India (0-1-0-0) Maleisië (1-0-0-0) Zuid-Afrika (0-1-0-0) |
Medailleverdeling
[bewerken | brontekst bewerken]Bij de mannen won Takahito Mura voor de eerste keer de titel, het was ook zijn eerste podiumplaats. Het was de zesde Japanse titel, Takeshi Honda (1999, 2003), Nobunari Oda (2006) en Daisuke Takahashi (2008, 2011) veroverden de andere vijf. Zijn landgenoot Takahiko Kozuka nam de tweede plaats in, hij stond voor de tweede keer op het erepodium, in 2009 werd hij derde. De Chinees Song Nan op plaats drie behaalde zijn eerste medaille.
Bij de vrouwen veroverde Kanako Murakami haar eerste titel. Het was haar tweede podiumplaats, in 2013 werd ze derde. Voor Japan was het de negende titel, Fumie Suguri (2001, 2003 en 2005), Yukina Ota (2004), Mao Asada (2008, 2010, 2013) en Miki Ando (2011) veroverden de eerste acht. Haar landgenote Satoko Miyahara op plaats twee en de Chinese Li Zijun behaalden beide hun eerste medaille op het "4CK".
Bij de paren behaalde het paar Sui Wenjing / Han Cong bij hun tweede deelname hun tweede titel op dit kampioenschap, de eerste werd in 2012 behaald. Het was de twaalfde titel voor China. De drie paren Shen Xue / Zhao Hongbo (3x), Pang Qing / Tong Jian (5x) en Zhang Dan / Zhang Hao (2x) veroverden de eerste tien. De Amerikaanse koppels Tarah Kayne / Daniel O'Shea en Alexa Scimeca / Chris Knierim, respectievelijk als tweede en derde geëindigd, behaalden hun eerste medaille.
Bij het ijsdansen stonden net als bij de vorige vijftien edities enkel Amerikanen en Canadezen op het erepodium. Het paar Madison Hubbell / Zachary Donohue behaalden hun eerste titel. Voor Donohue was het ook zijn eerste medaille. Voor Hubbell was het haar tweede, in 2010 won ze de bronzen medaille met haar broer Keiffer. Het was de negende titel voor de Verenigde Staten. De paren Naomi Lang / Peter Tchernyshev (2000, 2001), Tanith Belbin / Benjamin Agosto (2004, 2005, 2006) en Meryl Davis / Charlie White (2009, 2011, 2013) veroverden de acht eerdere titels. Het Canadese paar Piper Gilles / Paul Poirier op plaats twee en het Amerikaanse paar Alexandra Aldridge / Daniel Eaton op plaats drie behaalde hun eerste medaille.
Onderdeel | |||
---|---|---|---|
Mannen | Takahito Mura | Takahiko Kozuka | Song Nan |
Vrouwen | Kanako Murakami | Satoko Miyahara | Li Zijun |
Paren | Sui Wenjing / Han Cong | Tarah Kayne / Daniel O'Shea | Alexa Scimeca / Chris Knierim |
IJsdansen | Madison Hubbell / Zachary Donohue | Piper Gilles / Paul Poirier | Alexandra Aldridge / Daniel Eaton |
Uitslagen
[bewerken | brontekst bewerken]
Mannen[bewerken | brontekst bewerken]Van de 29 ingeschreven mannen uit twaalf landen namen er 27 deel aan dit kampioenschap. Negen mannen namen voor de eerste keer deel. Met zijn zevende deelname nam de Kazach Abzal Rakimgaliev het vaakst deel.
|
Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]Er namen 21 vrouwen uit elf landen aan het kampioenschap deel. Tien vrouwen debuteerden op het "4CK". Met hun zevende deelname waren Crystal Kiang, Amelie Lacoste en Lejeanne Marais degenen die het vaakst aan dit kampioenschap deelnamen.
|
Paren[bewerken | brontekst bewerken]Er namen zeven paren uit drie landen deel aan het kampioenschap. Vijf paren debuteerden op dit kampioenschap, waaronder Alexa Scimeca en Chris Knierim die zich vorig jaar vooraf hadden teruggetrokken. Mervin Tran nam in 2010, 2011 en 2012 deel met Narumi Takahashi. Tran was ook diegene die met zijn vierde deelname het vaakst deel nam.
|
IJsdansen[bewerken | brontekst bewerken]Er namen vijftien paren uit negen landen deel aan het kampioenschap. Acht paren maakte hun debuut op het kampioenschap. Hieronder twee deelnemers die met een nieuwe partner deelnamen. Daryn Zhunussov nam in 2012 deel met Cortney Mansour en Viktor Kovalenko nam in 2012 en 2013 deel met Anna Nagornyuk. Met hun zevende opeenvolgende deelname nam het Australische paar Danielle O'Brien / Gregory Merriman het vaakst aan dit kampioenschap deel.
|