Viercontinentenkampioenschap kunstschaatsen 2018
Het Viercontinentenkampioenschap is een jaarlijks terugkerend evenement in het kunstschaatsen dat georganiseerd wordt door de Internationale Schaatsunie (ISU) voor deelnemers uit landen buiten Europa, namelijk van de vier continenten Afrika, Amerika, Azië en Oceanië.
De editie van 2018 was het twintigste "4CK" dat werd georganiseerd. De wedstrijden vonden plaats van 22 tot en met 27 januari in de Taipei Arena in Taipei, de hoofdstad van Taiwan. Het was de vierde keer dat dit evenement in dit land plaatsvond, in 2011, 2014 en 2016 was Taipei ook gaststad voor deze kampioenschappen. Dit evenement vond zo'n twee weken voor aanvang van het kunstrijden op de Olympische Winterspelen 2018 plaats.
Medailles waren er te verdienen in de traditionele onderdelen: mannen individueel, vrouwen individueel, paarrijden en ijsdansen.
| Programma | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| woensdag 24 januari |
donderdag 25 januari |
vrijdag 26 januari |
zaterdag 27 januari | |||
| IJsdansen | korte kür | vrije kür | Gala | |||
| Paren | korte kür | vrije kür | ||||
| Vrouwen | korte kür | vrije kür | ||||
| Mannen | korte kür | vrije kür | ||||
Deelnemende landen
[bewerken | brontekst bewerken]Alle ISU-leden uit Afrika, Amerika, Azië en Oceanië hadden het recht om maximaal drie startplaatsen per categorie in te vullen. Deze regel is afwijkend ten opzichte van de overige ISU kampioenschappen waarbij extra startplaatsen kunnen worden verdiend door de prestaties van de deelnemers in het voorgaande jaar.
Vijftien landen schreven dit jaar deelnemers in voor dit toernooi. Zij vulden het aantal van 78 startplaatsen in. Canada en de Verenigde Staten vulden de maximale mogelijkheid van twaalf startplaatsen in. Ten opzichte van de editie van 2017 schreven de Filipijnen en Zuid-Afrika geen deelnemers in. Mexico, Noord-Korea en Thailand maakten een rentree.
(Tussen haakjes het aantal startplaatsen; respectievelijk: mannen, vrouwen, paren, ijsdansen)
.svg){kind=small} Canada (3-3-3-3)  Verenigde Staten (3-3-3-3)  Japan (3-3-2-3)  Australië (3-2-1-2)
|
 Zuid-Korea (3-3-1-1)  China (3-2-0-2)  Hongkong (3-1-0-0)  Kazachstan (2-2-0-0)
|
 Taiwan (2-1-0-0)  Thailand (1-2-0-0)  Maleisië (2-0-0-0)  Mexico (1-0-0-0)
|
 Noord-Korea (0-0-1-0)  Singapore (0-1-0-0)  Oezbekistan (1-0-0-0)
|
Medailleverdeling
[bewerken | brontekst bewerken]Bij de mannen werd Jin Boyang de tweede Chinees die dit kampioenschap op zijn naam schreef na Li Chengjiang in 2001. Voor Jin was dit zijn tweede kampioenschapsmedaille, in 2016 won hij de zilveren medaille. Dit jaar werd de zilveren medaille behaald door de Japanner Shoma Uno, zijn tweede medaille na de bronzen medaille in 2017. De bronzen medaille ging dit jaar naar de Amerikaan Jason Brown die zijn eerste podiumplaats behaalde.
Bij de vrouwen gingen de medailles voor de derde keer naar een en hetzelfde land, voor de derde keer betrof het ook Japan. In 2003 namen Fumie Suguri, Shizuka Arakawa en Yukari Nakano op het erepodium plaats, in 2013 Mao Asada, Akiko Suzuki en Kanako Murakami. Dit jaar namen respectievelijk Kaori Sakamoto, Mai Mihara en Satoko Miyahara, de gouden-, zilveren- en bronzen medaille in ontvangst. Het was voor de twaalfde keer dat dit kampioenschap door een Japanse vrouw werd gewonnen. Debutante Kaori Sakamoto was de achtste in rij. Fumie Suguri (2001, 2003 en 2005), Yukina Ota (2004), Mao Asada (2008, 2010, 2013), Miki Ando (2011), Kanako Murakami (2014), Satoko Miyahara (2016) en Mai Mihara (2017) veroverden de eerdere titels. De zilveren medaille werd door de titelhoudster behaald, voor Mai Mihara was dit ook haar tweede medaille. De bronzen medaille werd door de kampioene van 2016 behaald, voor Satoko Miyahara was dit haar vierde medaille, in 2014 en 2015 won ze beide jaren zilver.
Bij de paren werden Tarah Kayne / Daniel O'Shea het tweede Amerikaanse paar die dit kampioenschap op hun naam schreven, in 2006 gingen Rena Inoue / John Baldwin hun hierin voor. Voor Kayne / O'Shea was het hun tweede medaille, in 2014 behaalden zilver. De zilveren en bronzen medaillewinnaars, respectievelijk het Amerikaanse paar Ashley Cain /Timothy LeDuc en het Noord-Koreaanse paar Ryom Tae-ok / Kim Ju-sik behaalden hun eerste medaille. Noord-Korea was het vierde land dat een medaille behaalde in het kampioenschap bij de paren, bij de eerste negentien edities gingen de medailles enkel naar Canada, China of de Verenigde Staten. De bronzen medaille voor Noord-Korea was tevens de eerste medaille voor dit land die behaalde werd op een ISU-kampioenschap.
Bij het ijsdansen stonden voor het eerst drie paren, die alle drie hun eerste medaille behaalden, uit drie verschillende landen op het erepodium. Waar bij de vorige negentien edities de medailles enkel naar Amerikaanse en Canadese paren gingen, werd er deze editie voor het eerst een medaille namens Japan behaald. Het kampioenspaar Kaitlin Hawayek / Jean-Luc Baker waren het zesde Amerikaanse paar die dit kampioenschap op hun naam schreven. Het Canadese paar Carolane Soucisse / Shane Firus behaalden de zilveren medaille, en de bronzen medaille ging naar de Japanse Kana Muramoto en haar Amerikaanse partner Chris Reed.
| Onderdeel |  |
 |
|
|---|---|---|---|
| Mannen | Jin Boyang |
Shoma Uno |
Jason Brown
|
| Vrouwen | Kaori Sakamoto |
Mai Mihara |
Satoko Miyahara
|
| Paren | Tarah Kayne / Daniel O'Shea |
Ashley Cain / Timothy LeDuc |
Ryom Tae-ok / Kim Ju-sik
|
| IJsdansen | Kaitlin Hawayek / Jean-Luc Baker |
Carolane Soucisse / Shane Firus |
Kana Muramoto / Chris Reed
|
Uitslagen
[bewerken | brontekst bewerken]
Mannen[bewerken | brontekst bewerken]Er nam een record aantal van 30 mannen uit een record aantal van dertien landen deel aan dit kampioenschap, hieronder waren vier debutanten. Met zijn negende deelname was de Kazach Abzal Rakimgaliev degene die het vaakst aan dit kampioenschap deelnam.
|
Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]Er namen 23 vrouwen uit elf landen aan het kampioenschap deel. Negen vrouwen debuteerden op het "4CK". Met haar zesde deelname was de Australische Brooklee Han degene die het vaakst aan dit kampioenschap deelnam.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Paren[bewerken | brontekst bewerken]Van de elf ingeschreven paren uit zes landen deel namen er tien aan het kampioenschap deel. Vier paren debuteerden op dit kampioenschap, hieronder twee deelnemers die eerder met een andere partner deelnamen. De Amerikaan Nathan Bartholomay nam in 2013 deel met Felicia Zhang en de Canadees Maxime Deschamps in 2016 met Vanessa Grenier. Met zijn zevende deelname nam Dylan Moscovitch het vaakst deel aan dit kampioenschap.
|
IJsdansen[bewerken | brontekst bewerken]Er namen veertien paren uit zes landen deel aan het kampioenschap, waaronder acht paren die hun debuut maakten. Hieronder twee deelnemers die dit seizoen met een nieuwe partner deelnamen. De Canadees Thomas Williams nam in 2013 en 2014 deel met Nicole Orford. Tim Koleto nam in 2014 deel met Yura Min namens Zuid-Korea, dit seizoen kwam hij uit voor Japan. Met zes deelnames was Chris Reed de deelnemer die het vaakst deelnam, en met vijf deelnames waren Wang Shiyue / Liu Xinyu als paar het vaakst deelnemer.
|
· 
· 