Ultimo Tango a Parigi

Ultimo tango a Parigi; Last Tango in Paris
Alternatieve titel(s)	Last Tango in Paris, Le Dernier Tango à Paris
Regie	Bernardo Bertolucci
Producent	Alberto Grimaldi
Scenario	Bernardo Bertolucci; Franco Arcalli; Agnès Varda; Jean-Louis Trintignant
Hoofdrollen	Marlon Brando; Maria Schneider; Maria Michi
Muziek	Gato Barbieri
Montage	Franco Arcalli; Roberto Perpignani
Cinematografie	Vittorio Storaro
Distributie	MGM
Première	14 oktober 1972
Genre	Erotisch drama, romantiek
Speelduur	136 minuten
Taal	Engels; Frans
Land	Frankrijk; Italië
Budget	$ 1.250.000
Gewonnen prijzen	6
Overige nominaties	9
	(en) IMDb-profiel
	MovieMeter-profiel
	(mul) TMDb-profiel
	(en) AllMovie-profiel
Portaal	Film

Ultimo tango a Parigi is een erotisch filmdrama uit 1972 van regisseur Bernardo Bertolucci. De hoofdrollen zijn voor Marlon Brando en Maria Schneider. De film is ook bekend onder de Engelse titel Last Tango in Paris. De film werd genomineerd voor twee Oscars.

De film werd zeer kritisch ontvangen. Vanwege de expliciete seksscène werd deze in Canada, Chili, Zuid-Korea en Portugal verboden en in Italië na zes dagen uit de bioscopen gehaald. De regisseur werd in Italië bij verstek veroordeeld tot vier maanden cel. Er waren ook lovende reacties. De The New York Times stelde dat de film zeer vernieuwend was en dat er nog tientallen jaren over gesproken zal worden. Dit laatste bleek inderdaad waar. De film betekende voor Bertolucci dat hij opeens films met grote budgetten kon gaan maken en dat zijn regisseurscarrière echt van de grond kwam.

Verhaal

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Wanneer Jeanne, een mooie jonge Parijse vrouw, op zoek gaat naar een appartement ontmoet ze Paul, een mysterieuze Amerikaan. Paul probeert de zelfmoord van zijn vrouw te verwerken. Ze storten zich in een gepassioneerde en erotische relatie, waarin ze op aanraden van Paul hun naam niet zeggen. Jeanne staat op het punt te trouwen met Tom, maar het is Paul die haar lichaam in zijn macht heeft. Maar dat wordt al gauw niet voldoende en Paul wil meer dan seks alleen. Jeanne gaat niet in op zijn dwaas verzoek om liefde, ze gaat tenslotte binnenkort trouwen. Uiteindelijk zegt Paul het dan toch: "Ik hou van jou." Daar gaat Jeanne niet in mee in de film eindigt dramatisch.

De brug waar de openingsscene van de film zich afspeelt
Schets naar een scene in de film
Schets van de hoofdpersoon, Jeanne.

Rolverdeling

Acteur	Personage
Brando, Marlon Marlon Brando	Paul
Schneider, Maria Maria Schneider	Jeanne
Michi, Maria Maria Michi	Moeder van Rosa
Galletti, Giovanna Giovanna Galletti	Prostituee
Magrini, Gitt Gitt Magrini	Moeder van Jeanne
Allégret, Catherine Catherine Allégret	Catherine
Marquand, Luce Luce Marquand	Olympia
Breillat, Marie-Hélène Marie-Hélène Breillat	Monique
Breillat, Catherine Catherine Breillat	Mouchette
Diament, Dan Dan Diament	Geluidstechnicus
Sola, Catherine Catherine Sola	Regieassistente
Marchetti, Mauro Mauro Marchetti	Cameraman
Léaud, Jean-Pierre Jean-Pierre Léaud	Tom
Girotti, Massimo Massimo Girotti	Marcel
Schommer, Peter Peter Schommer	Assistent-cameraman

Oscarnominaties

1974 - Marlon Brando: Beste mannelijke hoofdrol
1974 - Bernardo Bertolucci: Beste regisseur

Wetenswaardigheden

Maria Schneider, die Jeanne speelt in deze erotische film, was 19 jaar oud tijdens de opnames.
De film is vooral controversieel wegens een scène waarin Paul en Jeanne gesimuleerdee anale seks hebben. Dat stond niet in het oorspronkelijke scenario, maar het werd eraan toegevoegd op een idee van Marlon Brando en Bernardo Bertolucci. Schneider vertelde jaren later dat ze die scène eigenlijk niet wilde doen. Ze had zelfs het recht om niet mee te werken aangezien de scène niet in het scenario stond. Uiteindelijk deed ze het toch en de tranen in die scène zijn dan ook niet geacteerd. De band tussen Schneider en Bertolucci zou nooit meer goed komen en ze stelde jaren later nog dat het haar filmcarrière gebroken had.
Marlon Brando improviseerde heel wat dialogen omdat hij de oorspronkelijke tekst uit het scenario niet goed kon onthouden. Hij plakte briefjes met de tekst op de set als hulpmiddel. Die moesten uit beeld blijven.
Jean-Louis Trintignant en Dominique Sanda werden een tijd lang overwogen om de rol van Paul en Jeanne te spelen.
De film zou gebaseerd zijn op een seksuele fantasie die de regisseur ooit had.
Deze film werd in hetzelfde jaar als The Godfather uitgebracht. Marlon Brando speelt in beide films de hoofdrol. Voor The Godfather ontving hij in 1973 een Oscar, voor Last Tango in Paris ontving hij een jaar later een nominatie. Het jaar 1972 wordt dan ook beschouwd als de herlancering van Brando's filmcarrière, aangezien hij na een succesperiode in de jaren 50 een mindere periode beleefde in de jaren 60.