Ulster Grand Prix 1970
.svg){kind=small} Ulster Grand Prix 1970
| ||
|---|---|---|
| ||
| Officiële naam | Ulster Grand Prix | |
| Land | Noord-Ierland
| |
| Datum | 15 augustus 1970 | |
| Organisator | FIM | |
| 500 cc | ||
| Snelste ronde |  Giacomo Agostini
| |
| Eerste | Giacomo Agostini
| |
| Tweede |  Ginger Molloy
| |
| Derde | .svg){kind=small} Percy Tait
| |
| 350 cc | ||
| Snelste ronde | Giacomo Agostini
| |
| Eerste | Giacomo Agostini
| |
| Tweede |  Günter Bartusch
| |
| Derde | Tommy Robb
| |
| 250 cc | ||
| Poleposition | Rodney Gould
| |
| Snelste ronde |  Kel Carruthers
| |
| Eerste | Kel Carruthers
| |
| Tweede | Rodney Gould
| |
| Derde | Paul Smart
| |
| 50 cc | ||
| Snelste ronde | .svg){kind=small} Ángel Nieto
| |
| Eerste | Ángel Nieto
| |
| Tweede | Salvador Cañellas
| |
| Derde |  Aalt Toersen
| |
| Zijspan | ||
| Snelste ronde |  Klaus Enders/ Ralf Engelhardt
| |
| Eerste | Klaus Enders/ Ralf Engelhardt
| |
| Tweede | Siegfried Schauzu/ Peter Rutterford
| |
| Derde | .svg){kind=small} Jean-Claude Castella/ Albert Castella
| |
De Ulster Grand Prix 1970 was de negende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1970. De race werd verreden op 15 augustus 1970 op het stratencircuit Dundrod in County Antrim ten westen van Belfast. Voor de zijspanklasse was het de laatste race en de wereldtitel werd dan ook in Ulster beslist.
Algemeen
[bewerken | brontekst bewerken]De organisatie van de Ulster Grand Prix laveerde tussen de problemen door. Die bestonden enerzijds uit de onlusten in het nabijgelegen Belfast in 1970, anderzijds uit de slechte weersomstandigheden. Tijdens de Grand Prix was het grotendeels droog, maar tijdens de laatste race begon een bui die 24 uur zou aanhouden. Rond het circuit werd 60 mm water gemeten, in Belfast stond plaatstelijk 150 mm water en een brug in een toegangsweg van het circuit spoelde weg.
500 cc
[bewerken | brontekst bewerken]Uitslag 500 cc
[bewerken | brontekst bewerken]In de 500cc-race nam Agostini weliswaar de kop, maar hij liet zich wat terugzakken om Ginger Molloy voorbij te laten. Zes ronden lang reden ze samen, maar daarna gaf Agostini toch wat meer gas. Malcolm Uphill (fabrieks-Suzuki T 500) volgde op de derde plaats, maar werd aangevallen door Christian Ravel (Kawasaki). Die viel in de achtste ronde waardoor hij zijn enkel verstuikte. Op dat moment vochten Jack Findlay (Suzuki), Percy Tait (Seeley) en Peter Williams (Arter-Matchless) om de vierde plaats, maar Uphill viel bij Deer's Leap waarbij hij een been brak. Nu vochten Tait en Findlay om de derde plaats en pas in de laatste bocht pakte Percy Tait die podiumplaats. Theo Louwes had een moeilijk weekend. In de eerste kwalificatietraining kon hij door een kapotte ontsteking van zijn Kawasaki geen tijd rijden en in de tweede training stopte de Kawasaki al in de eerste ronde. Gelukkig stopte Eric Offenstadt (ook met een Kawasaki) op dezelfde plaats en die leende Louwes zijn accu, een sportieve geste waardoor Louwes zich toch nog kon kwalificeren. Helaas viel hij in de race ook al snel uit.
| Pos | Coureur | Merk | Tijd | Punten |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Giacomo Agostini
|
MV Agusta | 1:05'21"6 | 15 |
| 2 | Ginger Molloy
|
Kawasaki | 1' 58" | 12 |
| 3 | Percy Tait
|
Seeley | 2' 32" 2 | 10 |
| 4 | Jack Findlay
|
Seeley-Suzuki | 2' 33" | 8 |
| 5 | Peter Williams
|
Arter-Matchless | 3' 34" 2 | 6 |
| 6 | Martin Carney
|
Kawasaki | 4' 15" 8 | 5 |
| 7 |  Martti Pesonen
|
Yamaha | 4' 23" 2 | 4 |
| 8 | Gerry Mateer
|
Norton | 1 ronde | 3 |
| 9 | John Williams
|
Métisse-Matchless | 1 ronde | 2 |
| 10 | Charlie Dobson
|
Seeley | 1 ronde | 1 |
| DNF |  Christian Ravel
|
Kawasaki | val | |
| DNF | Theo Louwes
|
Kawasaki | ||
| DNF | Malcolm Uphill
|
Suzuki | val |
350 cc
[bewerken | brontekst bewerken]In de 350cc-race startten de Yamaha-rijders Kent Andersson en Rodney Gould als snelsten, terwijl Giacomo Agostini (MV Agusta) het nog even rustig aan leek te doen en op de derde plaats volgde. In de tweede ronde viel Andersson met een defecte versnellingsbak uit. Gould stopte na vijf ronden met carburatieproblemen. Dat was althans de officiële verklaring, maar Gould had er belang bij geen risico's te nemen op het gevaarlijke Dundrod Circuit met het oog op het 250cc-wereldkampioenschap, dat nog niet beslist was. De 350cc-klasse was voor hem niet belangrijk. Günter Bartusch kon met zijn 300cc-MZ de tweede plaats pakken. Hij had al een kleine voorsprong op een achtervolgende groep. Uit die groep vielen Cliff Carr (overslaande motor) en Theo Louwes (tankstop) weg en daardoor kon Tommy Robb net voor Tony Rutter derde worden.
Uitslag 350 cc
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Tijd | Punten |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Giacomo Agostini
|
MV Agusta | 1:04' 53" 8 | 15 |
| 2 | Günter Bartusch
|
MZ | 1' 51" 4 | 12 |
| 3 | Tommy Robb
|
Yamaha | 2' 04" | 10 |
| 4 | Tony Rutter
|
Yamaha | 2' 04" 8 | 8 |
| 5 | Martti Pesonen
|
Yamaha | 3' 08" 4 | 6 |
| 6 | Alan Barnett
|
Aermacchi | 3' 16" 2 | 5 |
| 7 | Theo Louwes
|
Yamaha | 4 | |
| 8 | Tony Jefferies
|
Yamaha | 3 | |
| 9 | Mick Chatterton
|
Yamaha | 2 | |
| 10 | Denis Gallagher
|
Aermacchi | 1 | |
| DNF |  Kent Andersson
|
Yamaha | versnellingsbak | |
| DNF | Rodney Gould
|
Yamaha | carburatie | |
250 cc
[bewerken | brontekst bewerken]In Ulster zou Rodney Gould wereldkampioen kunnen worden, vooropgesteld dat hij zou winnen. Gould trainde als snelste en startte ook als beste. Na twee ronden reed hij zelfs 200 meter voor Kel Carruthers. Die draaide echter de snelste ronde en na vier ronden zat hij aan het achterwiel van Gould. Er volgde een gevecht van zeven ronden. Toen kreeg Gould problemen met de zesversnellingsbak die hij van de fabriek gekregen had. De machine wilde nog maar moeilijk uit de vijfde versnelling komen en dat was de kans voor Carruthers. Kent Andersson lag met de tweede fabrieks-Yamaha op de derde plaats, maar die kreeg problemen met de experimentele transistor-ontsteking, waardoor Paul Smart en Günter Bartusch hem konden passeren. Bartusch pakte de derde plaats, maar verloor ze weer toen de ontsteking van zijn MZ het begaf.
Uitslag 250 cc
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Tijd | Punten |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Kel Carruthers
|
Yamaha | 1:06' 34" | 15 |
| 2 | Rodney Gould
|
Yamaha | 37" | 12 |
| 3 | Paul Smart
|
Yamaha | 2' 11" 6 | 10 |
| 4 | Tony Rutter
|
Yamaha | 3' 11" 6 | 8 |
| 5 | Alex George
|
Yamaha | 4' 25" 2 | 6 |
| 6 | Bo Granath
|
Yamaha | 5 | |
| 7 | Derek Chatterton
|
Yamaha | 4 | |
| 8 | Malcolm Uphill
|
Suzuki | 3 | |
| 9 | Peter Berwick
|
Suzuki | 2 | |
| 10 | Mick Chatterton
|
Yamaha | 1 | |
| DNF | Kent Andersson
|
Yamaha | ontsteking | |
| DNF | Günter Bartusch
|
MZ | ontsteking | |
50 cc
[bewerken | brontekst bewerken]Derbi had al aangekondigd in Ulster met een snellere versie van de 50cc-racer te komen. Dat moest ook wel, want Aalt Toersen had met zijn Jamathi drie GP's op rij gewonnen en werd een bedreiging voor de wereldtitel van Ángel Nieto. Nieto en Salvador Cañellas waren inderdaad de snelsten in de training. De Jamathi van Toersen was juist wat langzamer dan in de eerdere races. Toersen was toch als eerste weg bij de start, maar werd al in de tweede ronde gepasseerd door Nieto. De tweede plaats was nu essentieel voor Aalt Toersen, maar hij moest daar een gevecht voor leveren met Cañellas. Die passeerde Toersen halverwege de laatste ronde en versloeg hem met 0,6 seconden. In de volgende twee GP's hoefde Nieto nog slechts één tweede plaats te behalen om wereldkampioen te worden.
Uitslag 50 cc
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Tijd | Punten |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Ángel Nieto
|
Derbi | 32' 19" 6 | 15 |
| 2 | Salvador Cañellas
|
Derbi | 26" 2 | 12 |
| 3 | Aalt Toersen
|
Jamathi | 26" 8 | 10 |
| 4 | Rudolf Kunz
|
Kreidler | 1' 32" 4 | 8 |
| 5 | Martin Mijwaart
|
Jamathi | 2' 45" 8 | 6 |
| 6 | Jan de Vries
|
Van Veen-Kreidler | 3' 10" | 5 |
| 7 | Chris Geary
|
Honda | 4 | |
| 8 | Chris Walpole
|
Honda | 3 | |
| 9 | Ray Simpson
|
Honda | 2 | |
| 10 |  Denis Clancy
|
Yamaha | 1 |
Zijspanklasse
[bewerken | brontekst bewerken]De zijspannen reden hun laatste race van het seizoen en dit was dus de enige klasse die tot het einde van het seizoen spannend zou blijven. Men verwachtte een spannende race tussen Georg Auerbacher en Klaus Enders, maar die zou er niet komen. Auerbacher startte erg slecht en kwam tussen de langzamere rijders terecht. Tijdens zijn inhaalrace botste hij bij Deer's Leap bij een snelheid van 160 km/h tegen de Triumph van Mick Potter en N. Panter. Beide bemanningen moesten naar het ziekenhuis worden afgevoerd, maar niemand was ernstig gewond. De kans op de wereldtitel was voor Auerbacher echter verkeken. Enders/Engelhardt namen de koppositie over van Siegfried Schauzu/Peter Rutterford en liepen langzaam uit. Toen begon het te regenen, maar dat had geen grote invloed op de race. Jean-Claude- en Albert Castella pakten de derde plaats en Klaus Enders/Wolfgang Kalauch[1]/Ralf Engelhardt werden wereldkampioen. Nog steeds werden de eerste zes plaatsen in het wereldkampioenschap bezet door BMW's.
Uitslag zijspanklasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Bakkenist | Merk | Tijd | Punten |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Klaus Enders
|
Ralf Engelhardt
|
BMW | 51' 43" 8 | 15 |
| 2 | Siegfried Schauzu
|
Peter Rutterford
|
BMW | 55" 6 | 12 |
| 3 | Jean-Claude Castella
|
Albert Castella
|
BMW | 1' 40" 2 | 10 |
| 4 | Horst Owesle
|
Julius Kremer
|
Münch-URS | 2' 04" 4 | 8 |
| 5 | Mick Boddice
|
Clive Polligton
|
BSA | 6 | |
| 6 | Jeff Gawley
|
Graham Alcock
|
BSA | 5 | |
| 7 | Fred Cornbill
|
Gordon Tinkler
|
Triumph | 4 | |
| 8 | Joe Coxon
|
S. Nolan
|
BSA | 3 | |
| 9 | Dick Hawes
|
John Mann
|
Seeley | 2 | |
| 10 | Bob Kewley
|
A. Hardy
|
BSA | 1 | |
| DNF | Georg Auerbacher
|
Hermann Hahn
|
BMW | botsing | |
| DNF | Mick Potter
|
N. Panter
|
Triumph | botsing |
- Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
- Motor Magazine
Voetnoten
- ↑ Wolfgang Kalauch was in 1970 de vervanger van Ralf Engelhardt, die gestopt was als bakkenist. Toen Kalauch in de training van de GP van Tsjecho-Slowakije geblesseerd raakte was Engelhardt daar als toeschouwer aanwezig. Engelhardt nam zijn plaats in het zijspan weer in en won met Klaus Enders in Tsjecho-Slowakije, Finland en Ulster.
| Vorige race: Grand Prix-wegrace van Finland 1970 |
FIM wereldkampioenschap wegrace 22e seizoen (1970) |
Volgende race: Grand Prix-wegrace der Naties 1970 |
|
| ||
| Vorige race: Ulster Grand Prix 1969 |
Ulster Grand Prix | Volgende race: Ulster Grand Prix 1971 |
· 
· 
· ·