Tinne Van der Straeten
| Tinne Van der Straeten | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
| Volledige naam | Christinne Liesbeth Alfons Van der Straeten | |||
| Geboren | Zoersel, 1 april 1978 | |||
| Kieskring |  Brussel-Halle-Vilvoorde (tot 2012) Brussel-Hoofdstad
| |||
| Regio | .svg){kind=small} België Vlaamse Gemeenschap
| |||
| Land | België
| |||
| Partij | Agalev / Groen | |||
| Federaal minister van Energie | ||||
| Aangetreden | 1 oktober 2020 | |||
| Regering | De Croo | |||
| Voorganger | Marie-Christine Marghem | |||
| Andere functies | ||||
| 2002-2003 | Woordvoerster Jong Agalev | |||
| 2003-2004 | Woordvoerster Jong Groen! | |||
| 2004 | Woordvoerster Groen! | |||
| 2005-2007 | Ondervoorzitter Groen! | |||
| 2006-heden | Gemeenteraadslid Koekelberg | |||
| 2007-2010 | Volksvertegenwoordiger[1] | |||
| 2018-2019 | Schepen Koekelberg | |||
| 2019-2020 | Volksvertegenwoordiger | |||
| 2020-heden | Minister van Energie | |||
| 2024-heden | Volksvertegenwoordiger | |||
| http://www.tinnevanderstraeten.be | ||||
| ||||
Christinne Liesbeth Alfons (Tinne) Van der Straeten[2] (Zoersel, 1 april 1978) is een Belgische advocate en politica voor Agalev en vervolgens Groen.
Opleiding
[bewerken | brontekst bewerken]Van der Straeten studeerde in 2000 af als afrikaniste aan de Universiteit Gent. Samen met een medestudente schreef ze een thesis over hiv-aidspreventie in Burkina Faso. Vervolgens ging ze aan de slag als wetenschappelijk medewerker aan de Université catholique de Louvain (UCL) in Louvain-la-Neuve. Van Louvain-la-Neuve ging het naar Leuven, waar ze voor de Katholieke Universiteit Leuven onderzoek deed naar discriminatie op de arbeidsmarkt. In 2008 studeerde ze af als master in de rechten aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB).
Politiek
[bewerken | brontekst bewerken]Na haar studies sloot ze aan bij Agalev, waarvoor ze in Malle actief was bij de 'Groep Inspraak en Milieu' (GRIM), een lokale kartellijst van Agalev, Volksunie en onafhankelijken. In 2000 verhuisde ze naar Brussel. Tussen 2002 en 2004 was ze woordvoerder van Jong Agalev en vervolgens Jong Groen!. Later werd ze ook woordvoerder van Groen!. Op 18 mei 2003 stond ze voor Agalev-kieslijst voor de senaat en een jaar later op de tweede plaats op de Europese kieslijst, met Bart Staes als lijsttrekker. Daarnaast was ze eerste opvolger op de kieslijst voor de Brusselse Hoofdstedelijke Raad en werd ze in 2006 verkozen tot gemeenteraadslid van Koekelberg.
Van 2005 tot 2007 was Tinne Van der Straeten ondervoorzitter van Groen!, een functie die ze uitoefende tot aan haar verkiezing als volksvertegenwoordiger in de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde in juni 2007. Daarnaast was ze actief in de politieke cel van de partij en vertegenwoordigde ze de gemeenschappelijke fractie van Groen! en Ecolo in de commissie Binnenlandse Zaken. Toen op 7 november 2007 de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde door de commissie Binnenlandse Zaken van het federale parlement werd bekrachtigd, was zij de enige Vlaamse parlementariër die zich tijdens de stemming onthield.[3] In de Kamer legde ze zich toe op de thema’s asiel, migratie, leefmilieu, klimaat en energie.[4] Bij de Federale verkiezingen van 13 juni 2010 werd ze niet herverkozen. Hoewel ze (veel) meer voorkeurstemmen behaalde dan in 2007, ging haar Kamerzetel door middel van het apparenteringsprincipe naar het kiesarrondissement Leuven.
Na haar parlementair mandaat bleef ze actief als gemeenteraadslid.[5] In 2018 trad ze opnieuw op de voorgrond, door als schepen van Openbare Werken toe te treden tot het schepencollege van Koekelberg.[6] Ze kreeg voor de federale verkiezingen in 2019 de derde plaats op de lijst voor Ecolo in Brussel.[7] Groen kwam er niet zelfstandig op. Van der Straeten raakte verkozen in de Kamer en was zo een van de enige twee Nederlandstalige verkozenen in de kieskring Brussel-Hoofdstad.[8] Hierdoor nam ze ontslag als schepen van Koekelberg.
Op 1 oktober 2020 legde ze de eed af als minister van Energie in de regering-De Croo, waardoor ze zich moest laten vervangen in de Kamer.
Bij de federale verkiezingen van juni 2024 stond Van der Straeten opnieuw op derde plaats op de Brusselse Ecolo-lijst. De partij haalde slechts twee zetels, maar met haar persoonlijke score van meer dan 11.000 voorkeurstemmen wist ze de lijstvolgorde te doorbreken en toch verkozen te geraken als Kamerlid.[9]
Burgerlijke activiteiten
[bewerken | brontekst bewerken]In 2010 werd Van der Straeten vrijwilliger bij het Centrum voor Milieu- en Energierecht aan de Universiteit Gent[10] en werd ze lid van de raad van bestuur van de Koning Boudewijnstichting, de KVS, de Vrije Universiteit Brussel, het Wijkgezondheidscentrum De Brug, de vzw Zwanger in Brussel en het CAW van Brussel.[11] In oktober 2010 legde ze de eed af als advocaat aan de balie van Brussel. Ze specialiseerde zich in klimaat- en energierecht, en was mede-oprichter van advocatenkantoor Blixt.[12][13]
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Fiche Tinne Van der Straeten; Kamer van volksvertegenwoordigers
- ↑ Algemene informatie - Kandidaat-titularissen - verkiezingen senaat 2003; ibz
- ↑ Tinne Van der Straeten; Le Soir; 9 november 2007
- ↑ Biografie; Persoonlijke blog
- ↑ Tinne Van der Straeten begint advocatenkantoor; BRUZZ; 27 augustus 2010
- ↑ Tinne Van der Straeten wordt schepen. De Standaard (29 oktober 2018). Geraadpleegd op 29 oktober 2018.
- ↑ Elke Van den Brandt en Tinne Van der Straeten kopvrouwen voor Groen in Brussel. Het Nieuwsblad (26 januari 2019). Geraadpleegd op 28 januari 2019.
- ↑ Ecolo grootste in Brussel, twee Nederlandstaligen verkozen op Franstalige lijsten voor Kamer. Het Nieuwsblad (27 mei 2019). Geraadpleegd op 29 mei 2019.
- ↑ Op de valreep: Tinne Van der Straeten en Hannelore Goeman hoorden pas in de vroege uurtjes dat ze verkozen zijn, VRT NWS, 11 juni 2024.
- ↑ Tinne Vanderstraeten — Vakgroep Europees, Publiek- en Internationaal Recht — Universiteit Gent. Universiteit Gent. Geraadpleegd op 28 januari 2019.
- ↑ Wie helpt u?. Blixt - Klimaat- en energierecht. Geraadpleegd op 28 januari 2019.
- ↑ Over de minister. Tinne van der Straeten. Geraadpleegd op 19 juni 2022.
- ↑ Wim Winckelmans, Het netwerk van een minister onder stroom. De Standaard. Geraadpleegd op 19 juni 2022.
| Voorganger: Marie-Christine Marghem |
Minister van Energie 2020-heden |
· 
· 