Naar inhoud springen

Superlativus

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De superlativus is een categorie in de Latijnse grammatica en de Griekse grammatica die de overtreffende trap van bijvoeglijke naamwoorden en bijwoorden uitdrukt.

De superlativus komt overeen met de Nederlandse overtreffende trap.

  • lang - langst
  • goed - best
  • klein - kleinst

Soms kunnen superlativi gebruikt worden zonder dat er een vergelijking beoogd wordt; dan vertalen we met "zeer ...".

vb.: Pulcherrima est: ze is zeer mooi.

Vorming in het Latijn

[bewerken | brontekst bewerken]
  • In het Latijn wordt de superlativus gevormd door -issim- toe te voegen aan de stam van het woord en hij wordt verder verbogen zoals de bijvoeglijke naamwoorden van de tweede groep (de eerste declinatie: -us, -i, -o, -um, -o).

vb. : fortisfortissimus, fortissima, fortissimmum

  • Wanneer een bijvoeglijk naamwoord op -er eindigt, wordt niet -issim- maar -rim- toegevoegd. Voor de uitgangen zijn er geen verschillen.

vb. : pulcherpulcherrimus, pulcherrima, pulcherrimum

  • Bij de bijvoeglijke naamwoorden facilis, difficilis, similis, dissimilis, humilis en gracilis worden de kenletters -lim- gebruikt.

vb. : facilisfacillimus, facillima, facillimum

  • Sommige bijvoeglijke naamwoorden krijgen het bijwoord maxime (meest)

vb. variusmaxime varius

Onregelmatige superlativi

[bewerken | brontekst bewerken]
bijvoeglijk naamwoord superlativus Nederlands Nederlands
bonus optimus goed best
malus pessimus slecht slechtst
magnus maximus groot grootst
parvus minimus klein kleinst
multi plurimi/plerique veel meest