Solaster endeca
| Solaster endeca | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Solaster endeca (Linnaeus, 1771) Originele combinatie Asterias endeca | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Solaster endeca op  Wikispecies
| |||||||||||||
| (en) World Register of Marine Species | |||||||||||||
| |||||||||||||
De negenvoeter (Solaster endeca) is een zeester uit de familie Solasteridae. De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1771 gepubliceerd door Carl Linnaeus.
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De schijf wordt ongeveer 35 cm in doorsnee. Het aantal armen bedraagt 8 tot 15, doorgaans 10 tot 12. De onderkant is witachtig van kleur.
Leefwijze
[bewerken | brontekst bewerken]S. endeca is een roofdier. In de Atlantische Oceaan voedt het zich, net als bij de gestekelde zonnester (Crossaster papposus), met andere zeesterren en tweekleppige weekdieren, maar in de Stille Oceaan bestaat zijn dieet voornamelijk uit zeekomkommers en andere ongewervelde dieren. S. endeca is erg roofzuchtig, en kan dieren van zijn eigen grootte verorberen. Daarbij kunnen ze zich tamelijk snel verplaatsen.
Verspreiding en leefgebied
[bewerken | brontekst bewerken]De soort komt voor in de noordelijke Atlantische Oceaan, de Noordelijke IJszee en het aansluitend deel van de noordelijke Grote Oceaan. Langs de Europese kusten loopt het verspreidingsgebied tot de Zuidkust van Ierland: in de Noordzee, langs de Engelse kust, tot Cullercoats. Op diepten van 0 tot 450 meter.
- Mah, C.; Hansson, H. (2008). Solaster endeca (Linnaeus, 1771). In: Mah, C.L. (2016). World Asteroidea database. Geraadpleegd middels: World Register of Marine Species op 22 januari 2017.
- T.J. Weisscher-van Rijn. De Europese zonnesterren. Vita marina: zeebiologische dokumentatie.