Selma de Mink
| Selma de Mink | ||
|---|---|---|
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | Selma Elise de Mink | |
| Nationaliteit(en) | Nederlands | |
| Beroep(en) | associate professor theoretische sterrenkunde | |
| Website | http://www.selmademink.com/ | |
Selma Elise (Selma) de Mink is een Nederlandse sterrenkundige die internationaal onderzoek doet naar zware sterren.
Opleiding
[bewerken | brontekst bewerken]Selma de Mink behaalde een Bachelor of Science in natuurkunde en wiskunde en daarna een Master of Science in de sterrenkunde aan de Universiteit Utrecht.[1] Daarna promoveerde ze daar in 2010 op het proefschrift Stellar Evolution At Low Metallicity Under The Influence of Binary Interaction And Rotation (De De evolutie van sterren met lage metalliciteit onder de invloed van wisselwerking in dubbelsterren en van rotatie) bij professor Onno Rudolf Pols, alles cum laude.[2][3]
Loopbaan
[bewerken | brontekst bewerken]De Mink werkte als postdoc aan de Universiteit van Bonn en in de Verenigde Staten bij het Space Telescope Science Institute in Baltimore en aan Caltech en de Carnegie Observatories in Pasadena. Ze kreeg daarvoor verschillende beurzen voor verder onderzoek, onder meer een NASA Hubble postdoctoral Fellowship[1][4] en een Einstein & Carnegie-Princeton (Lyman Spitzer) Fellowship.[1] In 2014 kwam ze terug naar Nederland als universitair hoofddocent met verschillende beurzen van de Universiteit van Amsterdam, een MacGillavry Fellowship[5] en een Marie Curie Fellowship.[6] Sinds 2014 is ze daar verbonden aan het Anton Pannekoek Instituut (API) voor sterrenkunde en het topcentrum Gravitation and astroparticle physics (GRAPPA). In 2019 tot eind 2020 werkte ze als hoofddocent (associate professor) aan het Harvard–Smithsonian Center for Astrophysics van Harvard.[7][8] Vanaf begin 2021 is ze onderzoeksdirecteur bij het Max Planck Institute for Astrophysics (MPA) in Garching bei München.[9]
De Mink bestudeert de zwaarste sterren, de voorlopers van supernovae en zwarte gaten. Deze sterren produceren alle zware elementen in het heelal. De Mink liet onder andere zien dat sommige zware dubbelsterren snel draaien, weinig massa uitwisselen en na hun ontploffing veel zwaardere zwarte gaten nalaten dan verwacht.
Toegekende beurzen en onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]- 2010 een NASA Hubble Fellowship 2010[4]
- 2015 een Marie Curie Fellowship van de Universiteit van Amsterdam[6]
- 2017
- de Zwitserse MERAC-prijs voor sterrenkunde en kosmologie[10][11]
- een VIDI beurs van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO)[12]
- 2019
- een MacGillavry Fellowship van de Universiteit van Amsterdam[5]
- de Pastoor Schmeitsprijs van het Kapteyn Instituut van de Rijksuniversiteit Groningen[13][14]
- gekozen tot Lid van De Jonge Akademie[15][16][17]
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ a b c (en) Selma de Mink, CV_deMInk_Feb2019 (1 februari 2019). Geraadpleegd op 23 juli 2019.
- ↑ genealogy.math.ndsu.nodak.edu Mathematics Genealogy Project Selma de Mink. Geraadpleegd op 9 februari 2021.
- ↑ (en) Selma de Mink, Stellar evolution at low metallicity under the influence of binary interaction and rotation (2009). Gearchiveerd op 23 juli 2019. Geraadpleegd op 23 juli 2019.
- ↑ a b (en) NASA Hubble Space Telescope Institute, news-2010-10 (26 februari 2010). Geraadpleegd op 23 juli 2019.
- ↑ a b (en) University of Amsterdam, macgillavry-fellowship-round-1-and-2. Gearchiveerd op 23 juli 2019. Geraadpleegd op 23 juli 2019.
- ↑ a b University of Amsterdam, dertien-marie-curie-fellowships-voor-onderzoek-aan-uva. Geraadpleegd op 23 juli 2019.
- ↑ (en) Center for Astrophysics, Harvard, faculty-student-spotlights (2019-07). Geraadpleegd op 23 juli 2019.
- ↑ (en) Selma de Mink. astronomy.fas.harvard.edu. Geraadpleegd op 8 april 2020.
- ↑ Selma E. de Mink. Scientific Director at the Max Planck Institute for Astrophysics www.selmademink.com. Geraadpleegd op 9 februari 2021.
- ↑ (en) merac, S/prof-selma-e-de-mink.html. Gearchiveerd op 24 juli 2019. Geraadpleegd op 24 juli 2019.
- ↑ Universiteit van Amsterdam, Selma-de-Mink-wint-Europese-sterrenkundeprijs-voor-carrière (7 april 2018). Gearchiveerd op 24 juli 2019. Geraadpleegd op 24 juli 2019.
- ↑ Folia, negen-vidi-beurzen-voor-uvaers (30 mei 2017). Geraadpleegd op 24 juli 2019.
- ↑ Rijksuniversiteit Groningen, pastoor-schmeitsprijs-voor-de-sterrenkunde-voor-dr.-selma-de-mink (27 mei 2019). Geraadpleegd op 24 juli 2019.
- ↑ allesoversterrenkunde.nl, Sterrenkundigen-Selma-de-Mink-en-Sera-Markoff-geëerd,-NAC-nu-koninklijke. Geraadpleegd op 24 juli 2019.
- ↑ De Jonge Akademie, Nieuwe lichting leden geïnstalleerd (22 maart 2019). Gearchiveerd op 24 juli 2019. Geraadpleegd op 24 juli 2019.
- ↑ astronomie.nl, Selma-de-Mink-(UvA)-treedt-toe-tot-De-Jonge-Akademie (22 november 2018). Geraadpleegd op 24 juli 2019.
- ↑ Arianne Mantel, De Telegraaf, Sterren-van-de-wetenschap (3 januari 2019). Geraadpleegd op 24 juli 2019.