Roquefortine C
Uiterlijk
Roquefortine C | ||||
---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||
Structuurformule van roquefortine C
| ||||
Algemeen | ||||
Molecuulformule | C22H23N5O2 | |||
Molmassa | 389,45032 g/mol | |||
SMILES | CC(C)(C=C)C12CC3C(=O)NC(=CC4=CN=CN4)C(=O)N3C1NC5=CC=CC=C25
| |||
InChI | 1S/C22H23N5O2/c1-4-21(2,3)22-10-17-18(28)25-16(9-13-11-23-12-24-13)19(29)27(17)20(22)26-15-8-6-5-7-14(15)22/h4-9,11-12,17,20,26H,1,10H2,2-3H3,(H,23,24)(H,25,28)/b16-9-
| |||
CAS-nummer | 58735-64-1 | |||
PubChem | 5358951 | |||
Wikidata | Q7366803 | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Aggregatietoestand | vast | |||
Kleur | wit | |||
Goed oplosbaar in | ethanol, methanol, DMF, DMSO | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
Roquefortine C is een mycotoxine geproduceerd door verschillende schimmels, voornamelijk uit het geslacht Penicillium.[1] Structureel gezien is het een derivaat van 2,5-diketopiperazine.
De stof werd voor het eerst geïsoleerd uit Penicillium roqueforti, een schimmel die wordt gebruikt voor onder andere Roquefort AOC, Danish Blue, Stilton, Gorgonzola en andere blauwschimmelkazen.
Roquefortine C is een krachtig neurotoxine.[2][3]
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ Kokkonen M, Jestoi M, Rizzo A (2005). The effect of substrate on mycotoxin production of selected Penicillium strains. International Journal of Food Microbiology 99 (2): 207–14. PMID 15734568. DOI: 10.1016/j.ijfoodmicro.2004.08.014.
- ↑ SCBT. Roquefortine - A potent neurotoxin produced most notably by Penicillium species.
- ↑ EPA. Penicillium roqueforti Final Risk Assessment.