Romeinse mol
| Romeinse mol IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2023) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg)
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Talpa romana Thomas, 1902 | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Verspreidingsgebied van de Romeinse mol | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Romeinse mol op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De Romeinse mol (Talpa romana) is een zoogdier uit de familie der mollen (Talpidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1902 gepubliceerd door Oldfield Thomas.[2] Het is een endemische soort in Zuid-Italië.
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De soort lijkt veel op de Europese mol, maar is iets groter (126-165 millimeter lang) en heeft een bredere snuit. De Romeinse mol ziet het slechtst van alle Europese mollen, en heeft net als de blinde mol een membraan over zijn ogen. De Romeinse mol wordt 65 tot 120 gram zwaar en heeft een staart van 20 tot 32 millimeter.
Leefwijze
[bewerken | brontekst bewerken]De soort is qua gedrag en leefgebied gelijk aan de Europese mol, in bossen en graslanden tot 2000 meter hoogte. De verspreiding van de twee soorten overlappen niet.
Voortplanting
[bewerken | brontekst bewerken]In de lente worden drie tot vier jongen geboren. Als de Romeinse mol 10 tot 12 uur geen eten heeft gehad, gaat hij dood. De Romeinse mol wordt drie tot vier jaar oud.
Ondersoorten
[bewerken | brontekst bewerken]Er worden ongeveer vijf ondersoorten onderscheiden. De Balkanmol (Talpa stankovici) werd tot voor kort tot dezelfde soort gerekend.
- Talpa romana romana
- Talpa romana montana, Abruzzo en Molise
- † Talpa romana aenigmatica, Sicilië
- Talpa romana adamoi, Zuid-Centraal-Calabrië
- Talpa romana brachycrania, Lucania
- ↑ (en) Romeinse mol op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Thomas, O. (1902). On the Mole of the Roman District. Annals and Magazine of Natural History ser. 7, 10: 516