Radu Lupu
| Radu Lupu | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Radu Lupu in 2012
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Eugen Ciceu | |||
| Geboren | 30 november 1945 | |||
| Geboorteplaats | Galați | |||
| Overleden | 17 april 2022 | |||
| Overlijdensplaats | Lausanne | |||
| Land |  Roemenië
| |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | klassiek | |||
| Beroep | muzikant | |||
| Instrument(en) | piano | |||
| (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Radu Lupu (Galați, 30 november 1945 – Lausanne, 17 april 2022) was een Roemeens pianist.
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]Radu Lupu werd geboren in Galați als de zoon van Meyer Lupu en Ana Gabor. Hij begon met pianospelen op zesjarige leeftijd (bij Lia Busuioceanu), en maakte zijn officiële debuut toen hij twaalf jaar oud was. Hij zette zijn studie voort aan het conservatorium van Boekarest bij Florica Musicescu en Cella Delavrancea. In 1961 ging hij naar het conservatorium van Moskou, waar hij studeerde bij Galina Eghyazarova, Heinrich Neuhaus, en Stanislav Neuhaus.
Hij overleed na een lang ziekbed op 76-jarige leeftijd in zijn woonplaats Lausanne.[1][2]
Concerten en opnames
[bewerken | brontekst bewerken]Hoewel hij met alle belangrijke orkesten in de wereld optrad, en op alle belangrijke festivals, had hij de enigszins teruggetrokken persoonlijkheid van een kluizenaar. Zijn concertuitvoeringen, weliswaar niet zeer frequent, werden zeer gewaardeerd. Hij stond vooral bekend om zijn interpretaties van de grote negentiende-eeuwse Duitse en Oostenrijkse componisten.
In 1970 maakte hij bij Decca een opname van Brahms’ intermezzo's opus 117. Alex Ross noemde die "een van de mooiste opnames ooit gemaakt".
Hij maakte zijn Amerikaanse debuut in 1972 met het Cleveland Orchestra, met als dirigent Daniel Barenboim in New York, en met het Chicago Symphony Orchestra met als dirigent Carlo Maria Giulini. Zijn debuut met het San Francisco Symphony Orchestra vond plaats in 1974; hij voerde toen het pianoconcert van Grieg uit met Seiji Ozawa als dirigent.
Prijzen en onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]- 1966. 1e plaats in de Van Cliburn International Piano Competition.
- 1969. 1e plaats in de George Enescu internationale wedstrijd.
- 1969. 1e plaats in de Leeds International Piano Competition.
- 1989. Abbiati prijs toegekend door de Italiaanse Recensenten Vereniging.
- 1995. De Edison voor Robert Schumann: Kinderszenen, Kreisleriana en Humoresque
- 1996. Grammy Award voor de best instrumentale Solisten Uitvoering (zonder orkest) voor Schubert: Pianosonates (B Flat Major and A Major).
- 2006. Arturo Benedetti Michelangeli prijs.
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- (en) "Vier handen. Pianouitvoeringen door Radu Lupu en Piotr Anderszewski", door Alex Ross, The New Yorker,
- (fr) Radu Lupu - Biografie, op Sostenuto
- (en) Radu Lupu, piano, bij het San Francisco Symphony Orchestra
- (en) Radu Lupu discografie op Internazionale
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Radu Lupu op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ (fr) Radu Lupu: le pianiste de l’indicible s’est tu. Le Temps (18 april 2022). Gearchiveerd op 12 mei 2022.
- ↑ De ‘pluizige kluizenaar’ Radu Lupu (76) was als pianist meester van de verinnerlijking. de Volkskrant (19 april 2022). Gearchiveerd op 30 augustus 2022.