Ptenochirus
| Ptenochirus | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Ptenochirus jagori | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||
| Ptenochirus Peters, 1861 | |||||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||||
| Pachysoma (Ptenochirus) jagori Peters, 1861 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Ptenochirus op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Ptenochirus is een geslacht van vleermuizen uit de familie der vleerhonden dat voorkomt in de Filipijnen. Van de twee soorten, Ptenochirus jagori en P. minor, komt P. jagori door het hele land voor, terwijl P. minor slechts op Mindanao en een aantal eilanden ten noorden daarvan te vinden is.
Beide soorten komen algemeen voor in regenwouden. P. jagori is iets groter dan P. minor, maar de twee soorten zijn op basis van hun uiterlijk moeilijk te onderscheiden. Dit geslacht is verwant aan soorten uit het geslacht Cynopterus.
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]Er worden drie soorten in dit geslacht geplaatst:[1]
- Ptenochirus jagori (W. C. H. Peters, 1861)
- Ptenochirus minor Yoshiyuki, 1979
- Ptenochirus wetmorei (E. H. Taylor, 1934)
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ Mammal Diversity Database (2024). Mammal Diversity Database (Version 1.13) [Data set]. Zenodo. DOI: 10.5281/zenodo.4139722. Geraadpleegd op 29-09-2024.
- Heaney, L.R., Tabaranza, B.R., Jr., Rickart, E.A., Balete, D.S. & Ingle, N.R. 2006. The mammals of Mt. Kitanglad Nature Park, Mindanao, Philippines. Fieldiana Zoology 112:1-63.
- Simmons, N.B. 2005. Order Chiroptera. Pp. 312-529 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: a taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2 vols., 2142 pp. ISBN 978-0-8018-8221-0
· 
· 