Naar inhoud springen

Pentamethylarseen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Pentamethylarseen
Structuurformule en molecuulmodel
Pentamethylarseen
Pentamethylarseen
Algemeen
Molecuul­formule of
Molmassa 150,09 g/mol
SMILES
C[As](C)(C)(C)C
CAS-nummer 51043-92-6
PubChem 9548862
Wikidata Q2069338
Vergelijkbaar met , ,
Waarschuwingen en veiligheids­maatregelen
ToxischMilieugevaarlijkExplosief
Gevaar
H-zinnen H301 - H331 - H410
Fysische eigenschappen
Aggregatie­toestand Vloeistof
Kleur Kleurloos
Smeltpunt -6 °C
Geometrie en kristal­structuur
Dipoolmoment D
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Pentamethylarseen (of pentamethylarsoraan[1]) is een organometaalverbinding die vijf methylgroepen bevat, gebonden aan een arseenatoom met als molecuulformule As(CH3)5. Het is een voorbeeld van een hypervalente verbinding. Het molecuul heeft een trigonaal bipyramidale structuur.[2]

De eerste persoon die claimde pentamethylarseen gesynthetiseerd te hebben was A. Cahours in 1862. Hij beweerde dat hij hierin geslaagd was door tetramethylarsoniumjodide te laten reageren met dimethylzink.[3][4] Elke poging tot herhalen van Cahours' experiment bleek echter te mislukken, waaruit wetenschappers concludeerden dat zijn claims onterecht waren.[1][5] De stof werd aantoonbaar voor het eerst gesynthetiseerd door Karl-Heinz Mitschke en Hubert Schmidbaur in 1973.[6]

Trimethylarsine wordt eerst gechloreerd tot trimethylarsinedichloride, dat vervolgens reageert met methyllithium om pentamethylarseen op te leveren:[6]

Er worden echter ook bijproducten gevormd, waaronder o.a. As(CH3)4Cl en As(CH3)3=CH2.[1]

Er is geen biologische syntheseroute bekend voor de productie van pentamethylarseen.[7]

Eigenschappen

[bewerken | brontekst bewerken]

Pentamethylarseen ruikt hetzelfde als pentamethylantimoon, maar is verder uniek.[1] De lengte van de drie equatoriale As-C-bindingen bedraagt 197,5 pm en voor de twee axiale As-C-bindingen 207,3 pm.[8] Het infraroodspectrum van pentamethylarseen vertoont sterke banden bij 582 en 358 cm−1 vanwege de axiale As-C-trilling en zwakkere banden bij 265 en 297 cm−1 als gevolg van de equatoriale As-C-trilling.[9] Het Raman-spectrum vertoont een sterke lijn bij 519, 388 en 113 cm−1 en zwakke lijnen bij 570 en 300 cm-1.[9]

Pentamethylarseen reageert langzaam met zwakke zuren. Met water vormt het tetramethylarsoniumhydroxide (As(CH3)4OH) en trimethylarseenoxide (As(CH3)3O). Met methanol wordt tetramethylmethoxyarsoraan (As(CH3)4OCH3) geproduceerd. Waterstofhalogeniden reageren met de vorming van tetramethylarsoniumhalogenidezouten als product.[1]

Wanneer pentamethylarseen tot 100°C wordt verwarmd, ontleedt het onder vorming van trimethylarsine, methaan en etheen.[10]

Wanneer trimethylindium reageert met pentamethylarseen in benzeen, slaat het overeenkomstige zout neer: tetramethylarseen(V)tetramethylindaat(III).[11] De bijbehorende reactievergelijking is:

  1. a b c d e (en) Hubert Schmidbaur (1976). Advances in Organometallic Chemistry. Academic Press, 229–230. ISBN 9780080580159.
  2. Greene, Tim M. (November 1998). Molecular Structures of Pentamethylarsenic(V) and Trimethyldichloroarsenic(V) by Gas Electron Diffraction and ab Initio Calculations:? Molecular Mechanics Calculations on Pentamethylarsenic(V), Pentaphenylarsenic(V), and Related Compounds. Organometallics 17 (24): 5287–5293. DOI: 10.1021/om980520r.
  3. Cahours, A. (1862). Untersuchungen über die metallhaltigen organischen Radicale. Justus Liebigs Annalen der Chemie 122 (3): 329–347. DOI: 10.1002/jlac.18621220305.
  4. (en) Powell, P. (2013). Principles of Organometallic Chemistry. Springer, pp. 135. ISBN 9789400911970.
  5. Wittig, G. (1953). Über Pentamethyl-arsen und Pentamethyl-antimon. Acta Chemica Scandinavica 7: 1293–1301. DOI: 10.3891/acta.chem.scand.07-1293.
  6. a b (de) Mitschke, Karl-Heinz (November 1973). Pentamethylarsen. Chemische Berichte 106 (11): 3645–3651. DOI: 10.1002/cber.19731061124.
  7. (en) Cornils, Boy (2006). Aqueous-Phase Organometallic Catalysis: Concepts and Applications. John Wiley & Sons, pp. 331. ISBN 9783527605460.
  8. Greene, Tim M. (November 1998). Molecular Structures of Pentamethylarsenic(V) and Trimethyldichloroarsenic(V) by Gas Electron Diffraction and ab Initio Calculations: Molecular Mechanics Calculations on Pentamethylarsenic(V), Pentaphenylarsenic(V), and Related Compounds. Organometallics 17 (24): 5287–5293. DOI: 10.1021/om980520r.
  9. a b (en) Greenwood, N. N. (1974). Spectroscopic Properties of Inorganic and Organometallic Compounds. Royal Society of Chemistry, pp. 294. ISBN 9780851860633.
  10. (en) Aylett, B. J. (2012). Organometallic Compounds: Volume One The Main Group Elements Part Two Groups IV and V. Springer Science & Business Media, pp. 401. ISBN 9789400957299.
  11. (en) Science of Synthesis: Houben-Weyl Methods of Molecular Transformations Vol. 7: Compounds of Groups 13 and 2 (Al, Ga, In, Tl, Be...Ba). Georg Thieme Verlag (2014), "7.3.6.3", pp. 258. ISBN 9783131779618.