Naar inhoud springen

Universiteit van Oxford

Koppelingen bewerken
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Oxford University)
Universiteit van Oxford
University of Oxford
Logo
Latijnse naam Universitas Oxoniensis
Motto Dominus Illuminatio Mea (De Heer is mijn Licht)
Locatie Oxford, Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Opgericht ca. 1096
Type Vrij onderwijs
Rector Lord Patten of Barnes
Studenten 23.195 (2016)
Personeel 13.090 (2015)
Lid van LERU, Russellgroep, Europaeum, EUA, Golden Triangle
Website
Afbeeldingen
Radcliffe Camera, deel van de Bodleian Library
Radcliffe Camera, deel van de Bodleian Library
Portaal  Portaalicoon   Onderwijs

De Universiteit van Oxford is een universiteit in de Engelse stad Oxford en behoort met die van Cambridge tot de twee beroemdste en oudste universiteiten van het Verenigd Koninkrijk. De twee universiteiten samen worden aangeduid met Oxbridge. De Times Higher Education World University Rankings 2021 plaatste de Universiteit van Oxford als de beste universiteit ter wereld voor de vijfde keer op rij.[1] De universiteit, gesticht in de 11e eeuw, is na de Universiteit van Bologna de oudste ter wereld en heeft een indrukwekkende lijst van oud-studenten.

De toegangseisen voor een topuniversiteit als Oxford zijn erg streng; uit vele kandidaten worden slechts de besten aangenomen. Dit weerspiegelt zich in de kwaliteit van het onderwijs en het onderzoek en in de constante rangschikking van Oxford binnen de top 5 van beste universiteiten ter wereld.[2][3] Er hebben 72 Nobelprijswinnaars, 12 winnaars (20%) van de Booker Prize, 6 winnaars van de A.M. Turing Award en 4 winnaars van de Fieldsmedaille gestudeerd of gewerkt aan de universiteit. Daarnaast hebben 31 premiers van het Verenigd Koninkrijk en meer dan 50 andere presidenten en premiers hier gestudeerd. Verder zijn er talloze wereldberoemde wetenschappers, academici, auteurs, filosofen, ondernemers, geestelijken, rechters, kunstenaars, sporters en acteurs gaan studeren in Oxford. Ook veel edelen en leden van vorstelijke families studeerden in Oxford. Het grootste deel van de Britse topambtenaren, diplomaten, ministers en staatssecretarissen komt nog steeds van 'Oxbridge'. Zo zitten er circa 100 'Oxonians' in het Lagerhuis (House of Commons) en meer dan 140 in het Hogerhuis (House of Lords). Daarnaast hebben alumni van Oxford in totaal 160 olympische medailles gewonnen.[4]

De universiteit huist onder andere de grootste universiteitsuitgeverij ter wereld (waar de Oxford English Dictionary wordt uitgegeven), het oudste universiteitsmuseum ter wereld, de oudste botanische tuin in het Verenigd Koninkrijk en de Rhodesbeurs, een prestigieuze internationale studiebeurs. Het academische bibliothekensysteem, met meer dan 100 bibliotheken de grootste van het land, bevat onder meer de Bodleian Library, een van de oudste bibliotheken ter wereld en de op een na grootste in het Verenigd Koninkrijk.

Christ Church
Somerville College
De Radcliffe Observatory van Green Templeton College
New College
Oriel College
Oxford University Press
Divinity School
University Church of St Mary the Virgin
Sheldonian Theatre, waar studenten worden ingewijd
Balliol College
Bridge of Sighs (Hertford College)
Duke Humfrey's Library, deel van de Bodleian Library
Worcester College
Lady Margaret Hall
Ashmolean Museum
Magdalen College
Worcester College

Geschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1209 besloten studenten uit Oxford te verhuizen uit onvrede met de lokale bevolking en stichtten de Universiteit van Cambridge. De soms ongemakkelijke verhouding tussen town and gown (stad en toga) leidde in 1355 tot een vechtpartij waarin verscheidene universitaire studenten werden gedood (de St Scholastica Day riot). Na de breuk van koning Hendrik VIII met de Rooms-katholieke Kerk werd in Oxford het St. Mary's College ontmanteld, dat in 1435 was gesticht voor de Augustijnen.[5]

Hoewel in Oxford tijdens de Engelse Burgeroorlog in de 17e eeuw veel steun bestond voor de aanhangers van het parlement, werd de universiteit in 1642 het hoofdkwartier van koning Karel I van Engeland en zijn hof, nadat de koning uit Londen was verdreven.

In 1879 werd de universiteit toegankelijk voor vrouwelijke studenten met de opening van Lady Margaret Hall en Somerville College, twee colleges die dat jaar bij elkaar 21 studentes toelieten. Vanaf 1920 kunnen vrouwen een officiële academische graad behalen.

Colleges

[bewerken | brontekst bewerken]

De universiteit bestaat uit 39 colleges en 5 permanent private halls (PPH), tot op zekere hoogte van elkaar onafhankelijke eenheden; de universiteit bestaat dus niet uit één campus (Ryle introduceerde de categoriefout met het voorbeeld van een bezoeker aan Oxford die vraagt waar dan de universiteit is). Een college is vaak gebouwd om een centraal plein of grasveld (quadrangle: op het gras mag, met uitzondering van Somerville College, absoluut niet gelopen worden), waar docenten en studenten vaak intern verblijven (echter slechts enkele colleges bieden deze mogelijkheid voor de gehele studieperiode). Toekomstige studenten kiezen van tevoren een college (indien hun vak er wordt aangeboden) en krijgen daar hun interviews, maar kunnen interviews en/of een plaats krijgen van andere colleges, bijvoorbeeld bij plaatsgebrek.

Undergraduates hebben wekelijks tutorials, een unieke leermethode die doorgaans plaatsvinden in een college, waarbij de student een onderwerp of essay bediscussieert met een docent. Studenten hebben doorgaans les in (andere) colleges en faculteitsgebouwen van de universiteit.

Elk college is apart gesticht, doorgaans door een rijke weldoener of vorst, een aantal al in de 13e eeuw. Vijf colleges waren oorspronkelijk women's colleges: Lady Margaret Hall (1878), Somerville College (1879), St Hugh's College (1886), St Hilda's College (1893) en St Anne's College (1952). Tegenwoordig laat elk college zowel mannelijke als vrouwelijke studenten toe. Acht colleges en één hall laten alleen graduates toe. Het meest recente college van de universiteit is Green Templeton College dat werd opgericht bij Koninklijk Charter op 1 oktober 2008 uit de fusie van Green College en Templeton College.[6]

Elk college heeft zijn eigen atmosfeer, tradities, kleuren, geschiedenis, eetzaal, bibliotheek en kapel, maar is academisch gezien niet verschillend van andere colleges; ieder college heeft dezelfde toegangseisen en er is in principe dan ook geen verschil in reputatie tussen de colleges (m.u.v. All Souls College, een college voor graduates dat een befaamde toelatingstoets afneemt en maximaal slechts twee studenten per jaar aanneemt).

Naam Gesticht Wapen Opmerkingen
All Souls College 1438 Graduate college
Balliol College 1263
Blackfriars 1221, 1921, hall status 1994 PPH, rivaliteit met Campion Hall
Brasenose College 1509 Rivaliteit met Lincoln en Wadham
Campion Hall 1896 PPH, rivaliteit met Blackfriars
Christ Church 1546 "The House", rivaliteit met Pembroke
Corpus Christi College 1517
Exeter College 1314 Rivaliteit met Jesus
Green Templeton College 2008, 1974/1965 Graduate college
Harris Manchester College 1786, collegestatus 1996 Voor 21 -jarigen
Hertford College 1282, collegestatus 1740 rivaliteit met St Hilda's
Jesus College 1571 Rivaliteit met Exeter
Keble College 1870 Rivaliteit met St Edmund Hall
Kellogg College 1990, collegestatus 1994 Graduate college
Lady Margaret Hall 1878 Opgericht als vrouwencollege, "LMH"
Linacre College 1962 Graduate college
Lincoln College 1427 Rivaliteit met Brasenose
Magdalen College 1458 Rivaliteit met St Catz
Mansfield College 1886, collegestatus 1995
Merton College 1264 Rivaliteit met Univ
New College 1379
Nuffield College 1937 Graduate college
Oriel College 1326
Pembroke College 1624 Rivaliteit met Christ Church
Reuben College 2019 Graduate college
Regent's Park College 1810 PPH
Somerville College 1879 Opgericht als vrouwencollege, "The Ville"
St Anne's College 1879, collegestatus 1952 Opgericht als vrouwencollege, rivaliteit met St Hugh's
St Antony's College 1950, collegestatus 1963 Graduate college
St Catherine's College 1963 "(St) Catz", rivaliteit met Magdalen, meeste studenten
St Cross College 1965 Graduate college
St Edmund Hall 1226, collegestatus 1957 "Teddy Hall", rivaliteit met Queen's en Keble
St Hilda's College 1893 Opgericht als vrouwencollege, rivaliteit met Hertford
St Hugh's College 1886 Opgericht als vrouwencollege, rivaliteit met St Anne's
St John's College 1555 Rijkste college
St Peter's College 1929
St Stephen's House 1876 PPH
The Queen's College 1341 Rivaliteit met St Edmund Hall
Trinity College 1554
University College 1249 "Univ", rivaliteit met Merton
Wadham College 1610 Rivaliteit met Brasenose
Wolfson College 1966, collegestatus 1981 Graduate college
Worcester College 1714
Wycliffe Hall 1877 PPH
Panorama van de universiteit, scrolbaar
Panorama van de universiteit, scrolbaar

Academische reputatie

[bewerken | brontekst bewerken]

In 2020 plaatste Times Higher Education World University Rankings de universiteit op nummer een van de wereld en in de top drie voor de volgende studierichtingen:[1]

  • 1e in de wereld voor sociale wetenschappen, engineering en technologie, informatica, medicijnen en gezondheidswetenschappen, en onderwijskunde
  • 3e in de wereld voor geesteswetenschappen, levenswetenschappen, bedrijfskunde en economie

Voor 2022 plaatste QS World University Rankings de universiteit op de tweede plaats van de wereld en de eerste van Europa, en in de top drie voor de volgende studierichtingen in 2018:[7]

  • 1e in de wereld voor geesteswetenschappen, archeologie, geografie, Engelse taal en literatuur, anatomie en fysiologie
  • 2e in de wereld voor levenswetenschappen en medicijnen, theologie en godsdienstwetenschap, de klassieken en oude geschiedenis, antropologie, medicijnen, politiek, geschiedenis, sociaal beleid en administratie
  • 3e in de wereld voor rechten, moderne talen, sociologie, sociale wetenschappen en management, ontwikkelingsstudies

In 2019 plaatste Academic Ranking of World Universities (de Shanghai-ranglijst) de universiteit op de zevende plaats van de wereld en de tweede van Europa, en eerste in de wereld voor geografie en tweede voor ecologie.[8]

In 2021 plaatste de nationale The Guardian University Guide de universiteit op de eerste plaats van het Verenigd Koninkrijk, en in 2019 in de top drie voor de volgende studierichtingen:[9]

  • 1e in het Verenigd Koninkrijk voor wiskunde, antropologie, bedrijfskunde, scheikunde, economie, materiaalkunde en mijnbouwkunde, Engels, geografie en milieuwetenschappen
  • 2e in het Verenigd Koninkrijk voor biowetenschap, de klassieken en oude geschiedenis, aardwetenschappen, rechten, medicijnen, moderne talen en linguïstiek
  • 3e in het Verenigd Koninkrijk voor filosofie, geschiedenis, kunstgeschiedenis, informatica, politiek

Bekende oud-studenten

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Lijst van alumni van de Universiteit van Oxford voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In populaire cultuur

[bewerken | brontekst bewerken]

De universiteit en haar gebouwen zijn de setting of het onderwerp geweest in veel films (o.a. Harry Potter, Young Sherlock Holmes, Iris, An Education, The Golden Compass, X-Men: First Class, The Favourite, The Riot Club, Mary Queen of Scots, Saltburn), series (o.a. Lost, The X-Files, Yes, Minister, Inspector Morse, Law & Order: Criminal Intent) en boeken (o.a Gaudy Night, Alice in Wonderland, De grote Gatsby, Brideshead Revisited en Het gouden kompas). Ook zouden o.a. Kapitein Haak, Jay Gatsby, Professor X, Gwen Stacy en Lord Peter Wimsey hier hebben gestudeerd. In de 14e-eeuwse The Canterbury Tales wordt er voor het eerst in fictie naar de universiteit verwezen door Geoffrey Chaucer.

Galerij

[bewerken | brontekst bewerken]
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie University of Oxford van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Universiteit_van_Oxford&oldid=67803774"