Naar inhoud springen

Need for Speed II

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Need for Speed II
Need for Speed II
(Afbeelding op en.wikipedia.org)
Ontwikkelaar Electronic Arts
Uitgever Electronic Arts
Uitgebracht
  • Vlag van Verenigde Staten 31 maart 1997
  • Vlag van Europa 1997
Genre Racespel
Spelmodus Singleplayer, multiplayer
Leeftijdsklasse
Platform PlayStation, Windows
Media Cd-rom
Systeemeisen
OS: Windows 95, CPU: 90 MHz, 1 MB grafische kaart, 16 MB RAM, 4x cd-rom, DirectX 1.0
Navigatie
Spelserie Need for Speed
Uitbreidingen Need for Speed II SE
Voorloper The Need for Speed
Vervolg Need for Speed III: Hot Pursuit
Portaal  Portaalicoon   Computerspellen

Need for Speed II is een racespel ontwikkeld en uitgegeven door Electronic Arts in 1997. Het is het tweede deel in de Need for Speed-serie.

In datzelfde jaar verscheen ook Need for Speed II SE, een speciale editie met extra circuits, extra auto's en ondersteuning voor Glide, de toen opkomende 3D grafische standaard die gebruikt werd in de Voodoo- en Voodoo 2-videokaarten van 3dfx.

Gameplay

[bewerken | brontekst bewerken]

In het spel zijn drie racemodes: Tournament, Knock-out en Single Race (toernooi, knock-out en afzonderlijke race). Ook zijn er uitsluitend circuits die de speler met de FZR 2000-bonusauto en snelheden hoger dan 400 km/u kan bereiken. Voor het eerst zijn er naast drie nieuwe auto's ook prototypes en showcars in het wagenpark. Ook een arcadegerichte eigenschap van het spel is de spelsnelheid, die een veel realistischer gevoel van snelheid geeft dan voorganger The Need for Speed. In multiplayer-modus kreeg Need for Speed II ook een split screen, waarmee spelers op een pc tegen elkaar kunnen spelen.

Need for Speed II's Special Edition is de eerste die 3D-acceleratiekaarten van 3dfx ondersteunt en beschikt over een nieuwe racebaan, Last Resort. Bovendien kan de speler alle routes achteruit en gespiegeld rijden. Het aantal selecteerbare kleuren voor de auto van de speler is echter verminderd. Bovendien kan de fysieke eigenschappen in drie fasen worden afgesteld tussen "arcade" en "simulatie", waarbij de laatste leidt tot een veel moeilijkere rit.

Lijst van auto's

[bewerken | brontekst bewerken]

In de tweede versie van het spel zijn er meer dan 11 voertuigen; drie daarvan zijn prototypen en showcars. De Special Edition bevat in totaal 14 racewagens:

Racebanen

[bewerken | brontekst bewerken]

De routes worden vaak gekenmerkt door zeer snelle gedeeltes en bevinden zich soms op zeer exotische locaties, wat het arcade-achtige karakter van het spel onderstreept. Afgezien van 'Proving Grounds' zijn het normale wegen en geen echte circuits. In het vrije spel kunnen de routes ook normaal verkeer hebben (behalve in Proving Grounds).

  • Proving Grounds (Noorwegen)
  • Outback (Australië)
  • Last Resorts (Mexico)
  • North Country (Alpen)
  • Pacific Spirit (Canada)
  • Mediterraneo (Griekenland)
  • Mystic Peaks (Nepal)
  • Monolithic Studios (Hollywood)

Ontvangst

[bewerken | brontekst bewerken]

Need for Speed II ontving gemengde recensies. Kritiek was er op de wegen en onbekende auto's, de betere animaties, detail en kleuren waren een positief punt.

Op aggregatiewebsite Metacritic kreeg de pc-versie een score van 8,3,[1] en de PlayStation-versie een score van 7,1.[2]

[bewerken | brontekst bewerken]
  • (en) Need for Speed II op MobyGames
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Need_for_Speed_II&oldid=64180607"