Gestreepte buidelspitsmuis
Uiterlijk
(Doorverwezen vanaf Monodelphis umbristriata)
Gestreepte buidelspitsmuis IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016) | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Gestreepte buidelspitsmuis in het bosgebied Floresta Nacional de Ipanema, Sorocaba (SP) | |||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Monodelphis americana (Müller, 1776) | |||||||||||||
Verspreidingsgebied van de Monodelphis americana ■ permanent leefgebied (donkergrijs)
| |||||||||||||
Synoniemen | |||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||
Gestreepte buidelspitsmuis op Wikispecies | |||||||||||||
|
De gestreepte buidelspitsmuis (Monodelphis americana) is een zoogdier uit de familie van de Opossums (Didelphidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Philipp Ludwig Statius Müller in 1776.[3] Tot 2014 werden de twee soorten Monodelphis rubida en Monodelphis umbristriata erkend, omdat ze verschilden in kleur van Monodelphis americana. Echter, uit genetisch onderzoek bleek dat deze soorten genetisch niet van M. americana verschilden en worden nu als synoniem gerekend van deze soort.[2]
Voorkomen
[bewerken | brontekst bewerken]De soort komt voor in oostelijk Brazilië, van oostelijk Pará tot noordelijk Santa Catarina.[4]
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ (en) Gestreepte buidelspitsmuis op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ a b c Pavan, S. E., Jansa, S. A., & Voss, R. S. (2014). Molecular phylogeny of short-tailed opossums (Didelphidae: Monodelphis): taxonomic implications and tests of evolutionary hypotheses. Molecular Phylogenetics and Evolution, 79, 199-214.
- ↑ Mammal Diversity Database (2022). Monodelphis americana (P. L. S. Müller, 1776). Mammal Diversity Database (Version 1.10). DOI: 10.5281/zenodo.7394529. Geraadpleegd op 29-12-2022.
- ↑ Gardner, A.L. (2005). "Order Didelphimorphia". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M (eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. p. 13-14. ISBN 978-0-8018-8221-0. Gearchiveerd op 1 december 2022.