Naar inhoud springen

Max Wolf

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Max Wolf
Maximilian Franz Joseph Cornelius Wolf
Max Wolf
Algemene informatie
Land Duitsland
Geboortedatum 21 juni 1863
Geboorteplaats Heidelberg
Overlijdensdatum 3 oktober 1932
Overlijdensplaats Heidelberg
Begraafplaats Bergfriedhof
Werk
Beroep astronoom, fotograaf, academisch docent
Werkveld astrofotografie, astronomie
Werkgever(s) Ruprecht-Karls-universiteit
Werkplaats Heidelberg
Functies professor
Promovendi Heinrich Vogt, Raymond Smith Dugan, Paul Götz, Wilhelm Lorenz, August Kopff, Karl Schiller, Friedrich Reger
Studie
School/universiteit Ruprecht-Karls-universiteit
Promotor Leo Königsberger
Familie
Echtgenoot Gisela Wolf
Vader Franz Wolf
Moeder Elise Wolf
Kinderen Franz Wolf
Persoonlijk
Talen Duits
Diversen
Lid van Academie van Wetenschappen van de USSR, Kungliga Vetenskapsakademien, Hongaarse Academie van Wetenschappen, Heidelberg Academie voor Wetenschappen en Geesteswetenschappen, Russische Academie van Wetenschappen, Pruisische Academie van Wetenschappen, Deutsche Akademie der Wissenschaften Leopoldina, Beierse Academie van Wetenschappen en Geesteswetenschappen, National Academy of Sciences
Prijzen en onderscheidingen Jules Janssens prijs (1912), Gouden medaille van de Royal Astronomical Society (1914), Bruce Medal (1930),[1] Lalande Prize (1892)
graf
graf
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.
U kunt die informatie hier bewerken.

Maximilian Franz Joseph Cornelius Wolf (Heidelberg, 21 juni 1863 – aldaar, 3 oktober 1932) was een Duits astronoom. Hij was een van de grondleggers van de astrofotografie.

Hij werd geboren in Heidelberg. In 1888 promoveerde hij aan de Universiteit van Heidelberg, en trad in 1890 toe tot de wetenschappelijke staf.

Gedurende zijn periode in Heidelberg ontdekte hij meer dan 200 planetoïden, beginnend met 323 Brucia in 1891. Hij ontwikkelde het gebruik van astrofotografische technieken om het ontdekken van planetoïden te vereenvoudigen. De snelheid waarmee planetoïden werden ontdekt nam daardoor aanzienlijk toe ten opzichte van de oudere, visuele, methoden. In tijdopnames verschijnen planetoïden als korte streepjes, als gevolg van hun beweging ten opzichte van de vaste sterren.

Daarnaast ontwikkelde hij het Wolfdiagram dat gebruikt kan worden voor een statistische bepaling van de afstand en extinctie van absorptienevels.

Hij ontdekte onder meer 588 Achilles (de eerste zogenaamde Trojaan) in 1906, alsmede twee andere Trojanen: 659 Nestor en 884 Priamus. Hij ontdekte ook 887 Alinda in 1918, een aardscheerder uit de Amor groep.

Het Minor Planet Center duidt zijn ontdekkingen aan met "M. F. Wolf"; er is ook een recentere "M. Wolf", wat staat voor Marek Wolf.

Hij ontdekte ook enkele kometen, waaronder 14P/Wolf en 43P/Wolf-Harrington.

Naast planetoïden ontdekte hij ook Wolf 359, een rode dwerg die een van de dichtstbijzijnde sterren is van de Zon. Wolf-Rayetsterren werden echter niet door Max Wolf ontdekt, maar door de Franse astronomen Charles Wolf en Georges Rayet.

Medailles

Naar hem vernoemd

  1. https://phys-astro.sonoma.edu/brucemedalists/max-wolf.