Lucusta

Lucusta of Locusta was een beruchte Romeinse gifmengster en mogelijk de eerste historisch geattesteerde seriemoordenares.^[1] Zij werd gezegd het vergif te hebben bereid, waaraan keizer Claudius en Britannicus stierven.

Volgens Tacitus^[2] en Cassius Dio^[3] was Lucusta in 54 n.Chr. gearresteerd en veroordeeld wegens gifmengerij, maar wist Julia Agrippina minor, Claudius' echtgenote, - die haar tijdens haar ballingschap op de Pontijnse Eilanden had leren kennen - haar hebben gevraagd een vergif te maken om haar echtgenoot te doden.

Het jaar daarop zou Nero haar een gif hebben laten maken om zich van zijn stiefbroer Britannicus te ontdoen. Omdat haar eerste gif deze laatste enkel diarree bezorgde, riep Nero haar bij zich om in zijn aanwezigheid een krachtiger gif te brouwen. Toen haar tweede gifmengsel effectief bleek te zijn, beloonde hij haar niet enkel met landgoederen maar ook met vrijstelling van vervolging én leerlingen om haar gifmengkunsten aan door te geven.^[4]

Hij zou tevens een gif van haar op zak hebben gehad, toen hij op de vlucht was, maar dit niet durven hebben in te nemen.^[5]

Onder Galba werd zij ter dood gebracht.^[6]

Noten

↑ Vgl. Iuvenalis, Satira I 71.
↑ Annales XII 66.
↑ LX 34.2.
↑ Tacitus, Annales XIII 15, Suetonius, Nero 33.2–3, Scholasticus, ad Iuvenalis Satiram I 71.
↑ Suetonius, Nero 47.1.
↑ Cassius Dio, LXIV 3.4.

Referenties

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Lucusta op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
art. Locusta, in J.G. Schlimmer - Z.C. De Boer, Woordenboek der Grieksche en Romeinsche Oudheid, Haarlem, 1920³, p. 371

[1] Vgl. Iuvenalis, Satira I 71.

[2] Annales XII 66.

[3] LX 34.2.

[4] Tacitus, Annales XIII 15, Suetonius, Nero 33.2–3, Scholasticus, ad Iuvenalis Satiram I 71.

[5] Suetonius, Nero 47.1.

[6] Cassius Dio, LXIV 3.4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]