Karitéboter
Karitéboter, ook wel sheaboter of sheavet (van het Engelse Shea butter), is een plantaardig vet dat gewonnen wordt uit kariténoten, de vrucht van de Afrikaanse karitéboom (Vitellaria paradoxa). In Afrika spreekt men soms van galamboter. In onbewerkte vorm is het vet meestal ivoorkleurig, en de meer bewerkte vormen hebben een witte kleur.
Toepassingen
[bewerken | brontekst bewerken]Karitéboter wordt veel verwerkt in cosmetica zoals in vochtinbrengende crèmes, zalven of lotions. Verder wordt het gebruikt als spijsolie, en als ingrediënt in zeep en medicijnen.
Volgens Europese regelgeving mag het ook aan chocolade worden toegevoegd, als vervanging van cacaoboter.[1] Er moet dan op de verpakking vermeld staan: "bevat naast cacaoboter ook andere plantaardige vetten." Het kan ook in margarine worden toegepast.[2]
Het vet heeft een relatief hoog gehalte aan verzadigde vetten, 49% van alle vetten.[2]
Bereiding
[bewerken | brontekst bewerken]Voor de bereiding van dit vet worden de noten ontdaan van het vruchtvlees en op verschillende manieren gedroogd en geplet. Na verwijdering van het omhulsel worden de zaadkernen verhit en tot een vettige massa vermalen. Ten slotte wordt hier water aan toegevoegd, wat gevolgd wordt door een tijdrovend handmatig karwei, namelijk het scheiden van alle ongewenste bestanddelen van het vet. De op deze wijze gewonnen boter is vettig en talkachtig en heeft een bijna witte, licht geelachtige, ivoorkleurige of geelachtig groene kleur en een eigenaardige geur.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Sheabutter op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- voetnoten
- ↑ Richtlijn 2000/36/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 juni 2000 inzake cacao- en chocoladeproducten voor menselijke consumptie
- ↑ a b Sheaboter - MVO. mvo.nl. Geraadpleegd op 19 juli 2024.