Naar inhoud springen

Jim Gordon

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jim Gordon
Derek & the Dominos, met Jim Gordon uiterst links (1971)
Derek & the Dominos, met Jim Gordon uiterst links (1971)
Algemene informatie
Volledige naam James Beck Gordon
Geboren 14 juli 1945
Geboorteplaats Los Angeles
Overleden 13 maart 2023
Overlijdensplaats Vacaville
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Genre(s) pop
Beroep muzikant
Instrument(en) drums
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Jim Gordon, geboren als James Beck Gordon (Los Angeles, 14 juli 1945Vacaville (Californië), 13 maart 2023),[1][2] was een Amerikaanse drummer en songwriter.

Gordons carrière als drummer begon in 1963, toen hij in actie kwam voor The Everly Brothers. Daarna werd hij een veelgevraagd muzikant en speelde hij op talrijke albums van fameuze sterren en bands, waaronder Pet Sounds van The Beach Boys en Imagine van John Lennon.

Tussen 1969 en 1970 toerde hij met de band Delaney & Bonnie. Op dit moment speelde daar ook Eric Clapton, die vervolgens de complete ritmegroep, bestaande uit Gordon, Carl Radle (bas) en Bobby Whitlock (keyboards), opnam in zijn nieuwe band Derek & the Dominos. Hierdoor kwam ook de medewerking van Gordon bij het album All Things Must Pass van George Harrison tot stand.

Op het eerste en enige album Layla and Other Assorted Love Songs (1970) bespeelde Gordon niet alleen de drums, maar ook de piano op het titelnummer Layla, dat hij samen met Eric Clapton had geschreven. Een jaar later, nog voordat het tweede album werd opgenomen, ging de band weer uit elkaar, mede door het overlijden van Duane Allman.

Gordon toerde met Joe Cocker (1970), Traffic (1971) en Frank Zappa (1972). Op het Zappa-album Apostrophe (') (1974) werkte hij mee aan het titelnummer als drummer en songwriter. Tussen 1973 en 1975 was hij vaste drummer bij de Souther-Hillman-Furay Band. Als sessiemuzikant is hij te horen op tientallen albums van anderen.

Het magazine Rolling Stone plaatste hem in 2016 en 2019 op de 59e plaats van de 100 beste drummers in de geschiedenis van de popmuziek.[3]

Veroordeling en gevangenschap

[bewerken | brontekst bewerken]

Aan het eind van de jaren 1970 begon Gordon te hallucineren en meende hij stemmen in zijn hoofd te horen. Aangezien er geen verbetering optrad in zijn toestand, trok hij zich in 1981 terug uit de openbaarheid. In 1984 werd hij wegens moord op zijn moeder tot ten minste 16 jaar hechtenis veroordeeld. Er vonden regelmatig rechtszaken plaats om te beoordelen of hij vrijgelaten kon worden, maar ook in 2018 werd zijn gevangenschap gehandhaafd. Hij werd als een gevaar voor zichzelf en de samenleving beschouwd.[4]

Hij bleef in hechtenis tot zijn dood op 13 maart 2023 in de California Medical Facility, een gevangenis voor gedetineerden met medische problemen en psychische stoornissen in Vacaville (Solano County, Californië).[5]

Discografie als studiomuzikant

[bewerken | brontekst bewerken]