Henry Lefroy
| Henry Lefroy | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Henry Bruce Lefroy | |||
| Geboren | 24 maart 1854 Perth, West-Australië | |||
| Overleden | 19 maart 1930 Walebing, West-Australië | |||
| Nationaliteit(en) | Brit, (West)-Australiër | |||
| Religie | Anglicanisme | |||
| Beroep(en) | Pastoralist[noot 1], politicus | |||
| Bekend van | 11e premier van West-Australië | |||
| Carrière | ||||
| 1892 - 1901 | Lid West-Australisch lagerhuis | |||
| 1911 - 1921 | Lid West-Australisch lagerhuis | |||
| 1917 - 1919 | Premier van West-Australië | |||
| Familie | ||||
| Partner(s) | Rose Agnes Wittenoom (†1902), Madeline Emily Stewart Walford[1] | |||
| Kinderen | 5 zonen, 2 dochters[2] | |||
| ||||
Henry Lefroy KCMG (Perth, 24 maart 1854 – Walebing, 19 maart 1930) was de elfde premier van West-Australië.
Vroege jaren
[bewerken | brontekst bewerken]Lefroy werd in 1853 geboren te Perth. Hij was de oudste zoon van Anthony O'Grady Lefroy en Mary Bruce. Zijn vader was koloniaal schatbewaarder en secretaris van gouverneur Charles Fitzgerald.[3] Lefroy volgde les aan de 'Mrs McKnight's School' in Perth en werd later in Elstree en Rugby in Engeland opgeleid. Hij bleek een uitstekend sporter, vooral in cricket was hij sterk. In 1873 keerde Lefroy terug naar West-Australië. Hij bestuurde er zijn vaders pastorale station, genaamd 'Walebing', op de 'Victoria Plains'.[4]
Op zijn eenentwintigste werd Lefroy vrederechter. Op 15 april 1880 huwde hij Rose Agnes Wittenoom in de St Georges kathedraal van Perth. Wittenoom was de kleindochter van West-Australiës eerste anglicaanse koloniale kapelaan ('Colonial Chaplain'), John Burdett Wittenoom. Het huwelijk bracht drie zonen en een dochter voort.[4]
Politieke carrière
[bewerken | brontekst bewerken]Lefroy maakte bijna 30 jaar lang deel uit van de 'Victoria Plains Road Board', waarvan 21 jaar als voorzitter.[3][noot 2] In 1892 werd hij voor het kiesdistrict Moora in het West-Australische lagerhuis ('Legislative Assembly') verkozen. Hij schaarde zich achter John Forrests ontwikkelingsbeleid.[noot 3] Lefroy werd in 1895 en 1897 naar de 'Federal Council of Australasia' in Hobart afgevaardigd.[noot 4] Hij was minister van onderwijs in 1897-98 en minister van mijnen van 1898 tot 1901.[4]
In 1901 werd Lefroy als diplomaat ('agent-general') naar Londen gezonden. Hij koos er daarom voor niet meer aan de verkiezingen voor het lagerhuis deel te nemen. Zijn echtgenote stierf in 1902. Lefroy werd in 1903 tot lid in de Orde van Sint-Michaël en Sint-George benoemd. Op 23 november 1904 huwde hij Madeline Emily Stewart Walford. Hij keerde terug naar Walebing en kreeg er een dochter en twee zoons. Lefroy richtte er een cricketteam op, bestaande uit Aborigines van de missie in New Norcia.[4] Van 1909 tot 1917 zat Lefroy de 'Moora Road Board' voor.[3]
Lefroy werd in 1911 voor het kiesdistrict Moora terug in het lagerhuis verkozen. Hij was toen liberaal en plaatsvervangend oppositieleider. Op 27 juli 1916 werd hij in Frank Wilsons regering minister van ruimtelijke ordening en landbouw. Door onenigheid over de dienstplicht tijdens de Eerste Wereldoorlog vond er een scheuring in de laborpartij plaats. Laborpolitici waaronder John Scaddan gingen de regering steunen die voor de dienstplicht was maar konden zich niet vinden in Wilson als premier. Lefroy werd, als oudgediende van John Forrest, meer vertrouwd. Op 28 juni 1917 werd Lefroy premier van West-Australië. Hij leidde de 'National Party' en regering bestaande uit de 'Liberal Party', de 'Country Party' en de 'National Labor Party'. De regering vertoonde ondanks Lefroys sterke persoonlijkheid nooit veel eenheid.[4]
In augustus 1918 zette James Mitchell, toen een backbencher, druk achter de Soldier Settlement Schemes. Een maand later duwde Lefroy de 'Discharged Soldiers' Settlement Act' door het parlement. Begin april 1919 werd Lefroy bovenop premier ook minister van financiën. Doch hij diende zijn ontslag in op 17 april nadat bleek dat hij tijdens een vertrouwensstemming zelf de beslissende stem had uitgebracht. Lefroy werd als premier door de door Mitchell gesteunde Hal Colebatch vervangen. Lefroy was eerder dat jaar tot ridder-commandeur in de Orde van Sint-Michaël en Sint-George benoemd. Tijdens de verkiezingen van 1921 werd Lefroy verslagen. Hij trok zich met zijn twee jongste zonen terug in Walebing.[4]
Nalatenschap
[bewerken | brontekst bewerken]Lefroy stierf op 19 maart 1930 in Walebing. Hij werd op het anglicaanse deel van het kerkhof van Karrakatta begraven. Lefroy liet zijn tweede echtgenote, hun kinderen en drie zonen uit zijn eerste huwelijk achter.[4]
Bron
- Catherine Cameron, Lefroy, Sir Henry Bruce (1853–1930). Australian Dictionary of Biography (1990). Gearchiveerd op 11 augustus 2020. Geraadpleegd op 2 april 2020.
Noten
- ↑ In Australië wordt iemand die aan extensieve veeteelt doet op een pastorale lease een pastoralist genoemd.
- ↑ Een Road Board is een vroege vorm van lokaal bestuur. De eerste lokale besturen zijn ontstaan uit de noodzaak wegen aan te leggen en te onderhouden, vandaar de naam.
- ↑ John Forrest stond een beleid voor waarbij de inkomsten uit de goldrush werden gebruikt om de landbouw te ontwikkelen met het oog op het eindigheid van de goldrush.
- ↑ De 'Federal Council of Australasia' was een samenwerking tussen verscheidene Britse kolonies in en rond Australië, een voorloper van het gemenebest Australië. New South Wales, de belangrijkste kolonie in het gebied, maakte er geen deel van uit. De samenwerking werd ontbonden bij het ontstaan van het gemenebest.
Referenties
- ↑ (en) Henry Bruce Lefroy. Parliament of WA. Geraadpleegd op 2 april 2020.
- ↑ (en) Henry Bruce Lefroy (1854 - 1930). Ancestry. Gearchiveerd op 2 april 2020. Geraadpleegd op 2 april 2020.
- ↑ a b c (en) Premiers - Constitutional Centre of Western Australia exhibition. WA Government. Gearchiveerd op 20 februari 2020. Geraadpleegd op 2 april 2020.
- ↑ a b c d e f g Catherine Cameron, Lefroy, Sir Henry Bruce (1853–1930). Australian Dictionary of Biography (1990). Gearchiveerd op 11 augustus 2020. Geraadpleegd op 2 april 2020.
| Voorganger: Frank Wilson |
Premier van West-Australië 28 juni 1917 – 17 april 1919 |
Opvolger: Hal Colebatch |