Naar inhoud springen

Henri Laurens

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Henri Laurens
La Grande Musicienne (1938) in Rotterdam
La Grande Musicienne (1938) in Rotterdam
Persoonsgegevens
Geboren 18 februari 1885
Overleden 5 mei 1954
Geboorteland Frankrijk
Beroep(en) Beeldhouwer, tekenaar
Oriënterende gegevens
Stijl(en) Abstract, kubisme
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Henri Laurens (Parijs, 18 februari 1885 – aldaar, 5 mei 1954) was een Franse beeldhouwer en tekenaar.

Leven en werk

[bewerken | brontekst bewerken]

Henri Laurens is in Parijs opgegroeid en was voor hij beeldhouwer werd eerst steenhouwer van beroep. In 1899 woonde hij tekenklassen bij van Papa Perrin, gedurende welke hij werd beïnvloed door de enorme populariteit van de werken van Auguste Rodin. Later voelde hij zich echter meer aangetrokken tot de nieuwe kunststromingen, die zich manifesteerden rond de wijk Montparnasse en vanaf 1911 ging hij beeldhouwen in een kubistische stijl, vooral na ontmoetingen met Pablo Picasso, Georges Braque, Juan Gris en Fernand Léger.

Veelgetalenteerd als Laurens was, heeft hij naast zijn beeldhouwwerken ook nog een oeuvre nagelaten aan grafisch werk, zoals: posters, houtsnedes en etsen. Voorts maakte hij collages, toneeldecors en in 1915 illustreerde hij een boek voor zijn vriend de auteur Pierre Reverdy. In 1938 had hij een gedeelde expositie met George Braque en Pablo Picasso, waarbij de Scandinavische hoofdsteden Oslo, Stockholm en Kopenhagen werden aangedaan. Later, in 1948 en 1950, toonde hij zijn kunnen op de belangrijke Biënnale van Venetië. Ook had hij een expositie in de Galerie d'Art Moderne in Bazel, Zwitserland en in 1953 tijdens de Biënnale van São Paulo in de Braziliaanse stad São Paulo. In zijn werken uit die periode werd de invloed zichtbaar van Jacques Lipchitz. Laurens werk werd postuum tentoongesteld bij documenta I van 1955, documenta II van 1959 en documenta III van 1964 in de Duitse stad Kassel. retrospectieve exposities werden gehouden in het Musée national d'art moderne in Parijs, in het Stedelijk Museum in Amsterdam (1962) en in de Kunsthalle Bern in Bern in 1985.

Veel van de sculpturen van Laurens zijn monumentale objecten, zoals zijn werk "L'Amphion", dat hij in 1952 heeft gemaakt voor de Ciudad Universitaria de Caracas, Caracas na een verzoek daartoe van de architect Carlos Raúl Villanueva.

Henri Laurens stierf in 1954 in Parijs en werd er begraven op de Cimetière du Montparnasse. Zijn graf is gedecoreerd met een van zijn grote beelden La Douleur.[1]

Werken (selectie)

[bewerken | brontekst bewerken]
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Henri Laurens van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.