Guy Van Nueten
| Guy Van Nueten | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 25 juli 1965 | |||
| Geboorteplaats | Turnhout | |||
| Land | .svg){kind=small} België
| |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | postmodern | |||
| Beroep | componist, pianist, producer | |||
| Instrument(en) | piano, orgel, synthesizer | |||
| Label(s) | 62 TV Records, Boom! Records, Bolli Records, Lowlands, MCA, Megadisc, Universal, Sony Classical | |||
| Officiële website (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Guy Van Nueten (Turnhout, 25 juli 1965) is een Belgisch componist, pianist en producer.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Guy Van Nueten[1] begon met pianospelen op vierjarige leeftijd en werd door zijn moeder naar de plaatselijke muziekschool gebracht. Als gevolg hiervan kon hij eerder noten lezen dan letters. Rond zijn vijftiende begon hij zich met pop- en rockmuziek bezig te houden en na zijn studies wiskundige economie stortte hij zich volledig op een muzikale carrière.[2] Tijdens zijn tijd bij The Sands werd hun titelloze debuutplaat geproduceerd door Bill Janovitz van het Amerikaanse Buffalo Tom[3] en wereldwijd uitgebracht door Universal. Vervolgens toerde de groep door Europa, onder meer met John Cale. Guy Van Nueten schreef voor The Sands onder meer de Belpop-klassieker April and June,[4] een liedje dat decennia op de radio te horen zou zijn en steevast in de 'Top-100 Belgische songs aller tijden' terecht zou komen.
Rond 1998 werd een muzikale koerswijziging voor Van Nueten een noodzaak: hij schreef zich in aan het conservatorium voor compositie en harmonie[2] en werd pianistiek onder handen genomen door de internationaal gerenommeerde pedagoog Jacques De Tiège. Een episode waarover Van Nueten later zei: "Vroeger speelde de piano met mij, nu speel ik piano."
Verder schreef hij onder meer voor filmregisseurs, theatermakers en choreografen. Hij componeerde voor bekende theaterhuizen uit de Benelux, zoals Toneelhuis, Toneelgroep Amsterdam, Les Ballets C de la B, deFilharmonie en HETPALEIS, waarvoor hij in 2005 de musical Soepkinders componeerde, bekroond met een Vlaamse Musical Award. Verder schreef hij muziek, onder meer voor filmregisseurs Koen Mortier (Ex Drummer)[5] en Alex Stockman (Eva in 2006, bekroond op het Filmfestival van Venetië en Pulsar[6][7] in 2012, met onder anderen Matthias Schoenaerts). Muziektijdschrift OOR noemde zijn muziek voor Les Ballets C de la B bij de dansvoorstelling Bâche (2005) een meesterwerk vanwege "de unieke combinatie van een modern elektronisch klankfestijn, gekoppeld aan gevoelsvolle Elizabethaanse muziek".[8][9][10][11]
Als componist van de dansvoorstelling Verveling (Boredom) (een samenwerking met danseres Sheila Rojas en choregraaf en regisseur Amar Al-Bojrad) mag Van Nueten zich sinds 2016 een zogenaamde Fellow noemen aan het Amerikaanse Sundance Institute. Dit kadert in een geheel van internationale culturele uitwisselingsprogramma's voor onafhankelijke kunstenaars van het instituut en omvat onder andere een nieuwe, meerjarige verbintenis om kunstenaars uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika (MENA) te ondersteunen.[12][13][14]
Als uitvoerder en/of arrangeur is hij te horen op gouden platen van dEUS, Admiral Freebee, Zita Swoon, Magnus, Tim Vanhamel en DAAN.[15] Twee liedjes van zijn hand stonden in de 'Top-100 Belgische songs aller tijden' van het Belgische tijdschrift Knack en de dubbel-cd Live (samen met Tom Barman, zanger van dEUS), waarvoor Van Nueten pianobewerkingen schreef en uitvoerde,[16] werd in heel Europa uitgebracht en dook in verschillende tijdschriften op in de top 10 van beste cd's van 2003.
In de herfst van 2009 bracht Van Nueten Merg uit, een hedendaags klassiek soloalbum met verwijzingen naar onder andere barok en zijn held Johann Sebastian Bach, en met songtitels als Adagio niet in B, Agressie Var.1 en Impro De Vrucht.[17] In 2013 verscheen de opvolger Pacman, volgens cobra.be "tijdloos en wars van alle trends",[18] volgens Dimitri Verhulst (in Humo) de "beste cd van 2013". Deze zogenaamde Pacman-trilogie werd in 2018 afgesloten met de release van Contact.[19][20][21] Dit album kwam uit op Sony Classical – een primeur voor een Belgische artiest.[22] In Humo noemde Tom Lanoye dit de plaat die hem tijdens het coronajaar 2020 het meest heeft kunnen bekoren.[23]
In het najaar van 2019 volgt de release van de ep Night Has Come, met daarop drie nummers uit de soundtrack van Night Has Come van Peter Van Goethem. In 2020 en 2021 verschijnen de ep's As Played By, Wired en Pulsar. Ze maken deel uit van Decent Music, een overzicht van werk dat Van Nueten tussen 2000 en 2020 componeerde voor theater, film en dans.[24]
Theater, musical, dans
[bewerken | brontekst bewerken]- Het Beest, FroeFroe/HETPALEIS, regie: Marc Maillard (2000)
- Beautiful Red Dress, Podium Modern, regie: Manou Kersting (2001)
- Winter onder de tafel, HETPALEIS, regie: Peter de Graef (2002-2004)
- Van muizen en mensen, Laika/Blauw4, regie: Jo Roets (2003-2005)
- Villa Fink van Laika/De Blauwe Engel, regie: Noël Fisher (2003)
- Percursos/Hotel Tomilho, Laika, concept: Peter De Bie, regie: Jo Roets (2004, 2005, 2007)
- Soepkinders (musical), Laika/HETPALEIS, tekst: Gerda Dendooven, regie: Jo Roets (2005-2008), vertaald in Frans en Engels (Musical Award)
- Bâche, Les Ballets C de la B, choreografie: Koen Augustijnen (2004-2006)
- Merg, De Roovers, tekst: Judith Herzberg, regie: de Roovers (2006)
- Import-Export, Les Ballets C de la B, choreografie: Koen Augustijnen (2006-2008)
- Modeshow Dries Van Noten (samen met dEUS), mannencollectie, Milaan (2007)
- Maria Magdalena, Toneelhuis (Antwerpen), regie: Wayn Traub (2008)
- De 7 hoofdzonden, Cellopalladio, artistieke coördinatie: Katelijn Van Kerckhoven (2009)
- 't Takkenkind (musical), Laika, tekst: Gerda Dendooven, regie: Jo Roets (2009-2010, 2013-2014)
- Moederland (muziektheater), Theater Stap, regie: Lies Van Assche (2010-2011)
- Verveling (danstheater), Moussem, regie: Amar Al Bojrad (2012, 2016)
- WDSASE (danstheater), Monty, choreografie: Duraid Al Abbas (2013)
- Solitary Confinement (eenzame opsluiting), Moussem, regie: Strange Fruit (2013)
- The Medium (muziektheater), Walpurgis, regie: Judith Vindevogel (2015)
- Skin, Compagnie Malka (FRA), choreografie: Bouba Landrille Tchouda (2015-2016)
- Verveling (Boredom), WPZimmer/Sundance Institute (USA)/KunstZ (2016, 2017)
- Modeshow Dries Van Noten en Christian Lacroix, vrouwencollectie SS20, Opéra Bastille, Parijs (2019)
- De Toverberg, Internationaal Theater Amsterdam (NL), regie: Stef Aerts en Marie Vinck - FC Bergman (2022)[25]
Filmmuziek
[bewerken | brontekst bewerken]- Pâques au Tison (samen met Jef Mercelis), La Parti Production, regie: Martine Doyen (2002)
- Wolf, SKaGeN, regie: SKaGeN (2003)
- Jaguar (kortfilm), regie: Willem Thijssen (2003)
- De Balletten en ci en là (documentaire), regie: Alain Platel (2006)
- Eva reste au placard... (kortfilm), regie: Alex Stockman (2006) ('Best European Short', Évora International Short Film Festival, Portugal 2007)
- Ex Drummer (samen met onder anderen Arno en Flip Kowlier), CCCP, regie: Koen Mortier (2006) ('Tiger Award' International Film Festival Rotterdam 2007; 'Best First Feature' Fantasia festival 2008; 'Best debut feature' Raindance festival 2007; 'Special Jury Award' Internationaal filmfestival van Warschau 2007)[26]
- 'Corporate' en 'Photo' (twee films), Caviar, regie: Kurt Maes (2007) ('Beste Filmproducent', Corporate Video Festival, Antwerpen 2008)
- Sing the Blues (short), regie: Marc Goyens (2007)
- Axa 'I-plus' (reclamespot), Czar, regie: Koen Mortier (2008)
- Axa 'Happy Family' (reclamespot), Czar, regie: Dimitri Karakatsanis (2008)
- First Things First (kortfilm), regie: Arne Focketyn (2010)
- Pulsar, Corridor Films, regie: Alex Stockman (2009-2010) ('Preis der Deutsche Filmkritik' Filmfest Hamburg 2011)
- Epilogue (documentaire), Serendipity Films, regie: Manno Lanssens (2011) ('Beste documentaire' Ensors 2012)
- Nuru (animatiefilm), Walking the Dog, regie: Michaël Palmaers (2011) ('Best animated short' Palm Springs Film Festival, 'Best animated short' Rhode Island Film Festival)
- Milo (film), Samson Films (IRL) & Fu Works (NTL), regie: Berend en Roel Boorsma (2011-2012) (Giffoni Film Festival 'CGS Award', Cinékid Award 'Best International Children's Movie 2012')
- Ex-smokers (vier reclamespots), Czar, regie: Koen Mortier (2012)
- Artaud, le surréel et les Tarahumaras, Blauer Reiter Filmproduktion (GER), regie: Lara Quaglia (2013)
- Brussels: A City Caught on Film (verzameling stomme films), CINEMATEK (2014)
- Le choix de peindre - Van Gogh (samen met Alan Gevaert) (documentaire), Alizé/RTBF/Arte, regie: Henri de Gerlache (2014)
- Mobistar 'Cold Soup' (reclamespot), Czar, regie: Joe Vanhoutteghem (2015)
- Antwerpen Lage Emissiezone (reclamespot), Czar, regie: Salsa (2016)
- The Bicky Beef Miracle (reclamespot), Czar, regie: Koen Mortier (2016)
- Raoul Servais, mémoires d'un artisan (documentaire), LesFilmsDuCarré, regie: Bastien Martin (2017)
- Night Has Come, Inti Films, regie: Peter Van Goethem (2019)[27][28][29]
Autonoom
[bewerken | brontekst bewerken]- Dansstudie 1, trio voor hobo, cello en piano, creatie 4/1999, deSingel, Antwerpen
- Dansstudie 2, trio voor vibrafoon, euphonium en piano, creatie 5/2000, deSingel, Antwerpen
- Merg, piano solo (2006-2010)
- Avaritia, Nel Mezzo del Cammin, Divina Commedia, voor 7 celli en koor (2009)
- Trio voor hobo, cello en piano (2012)
- Pacman, piano solo (2013)
- To Hit a Dog, Just Find a Stick, strijkkwartet (2015)
- Piano Solo III (2017)
Discografie
[bewerken | brontekst bewerken]The Sands:
- The Sands (Universal, 1995)
- ...And Other True Stories (Universal, 1996)
Tom Barman & Guy Van Nueten:
- Live (Universal, 2003)
Van Nueten & Dugardin:
- Bâche (Bolli Records/Lowlands, 2004)
Guy Van Nueten:
- Merg (Bolli Records/62TV/PIAS, 2009)[30]
- Pacman (Bolli Records, 2013)[31]
- Music for a Small Orchestra (soundtrack Milo) (Bolli Records, 2015)[32]
- Contact (Sony Classical, 2018)[33]
- Night Has Come (soundtrack, ep) (Bolli Records, 2019)
- As Played By (ep) (Bolli Records, 2020)
- Wired (ep) (Bolli Records, 2020)[34][35]
- Pulsar (soundtrack, ep) (Bolli Records, 2021)[36][37]
- Decent Music (verzamelaar) (Télès, 2024)[38][39]
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ VAN NUETEN Guy (1965). MATRIX [Centrum voor Nieuwe Muziek]. Geraadpleegd op 13 oktober 2020.
- ↑ a b Rudy Vandendaele, Pianist-componist Guy Van Nueten ziet het licht in de schaduw van Bach. Humo (6 mei 2014). Gearchiveerd op 5 januari 2022. Geraadpleegd op 5 januari 2022.
- ↑ https://houbi.com/belpop/groepen/sands.htm. Gearchiveerd op 16 januari 2021.
- ↑ Humo Selecteert: de beste Belgenpop van de jaren '90. Humo (24 april 2007). Gearchiveerd op 5 januari 2022. Geraadpleegd op 5 januari 2022.
- ↑ (en) Jay Weissberg, Ed Drummer. Variety (6 februari 2007). Gearchiveerd op 19 augustus 2021. Geraadpleegd op 5 januari 2022.
- ↑ (en) Leslie Felperin, Pulsar. Variety (18 augustus 2010). Gearchiveerd op 19 augustus 2021. Geraadpleegd op 5 januari 2022.
- ↑ http://www.pulsar-movie.com/files/recensie Filmmagie.pdf. Gearchiveerd op 10 maart 2016.
- ↑ Guy Van Nueten en Steve Durgardin. Bache. De Standaard (12 maart 2005). Gearchiveerd op 29 januari 2021. Geraadpleegd op 5 januari 2022.
- ↑ http://www.oor.nl/#!/search/bâche/album?q=bâche
- ↑ (en) Donald Hutera, Dance: Bâche. The Times (28 september 2005). Geraadpleegd op 5 januari 2022.
- ↑ Sander Hiskemuller, Eén broos jongensavontuur vol breakdance, acrobatiek, Purcell-liederen en elektronische muziek. Om fier op te zijn.. Trouw (3 juli 2004). Geraadpleegd op 13 oktober 2020.
- ↑ (en) Sundance Institute Announces Eight Projects for Theatre Lab in MENA, May 2016. Sundance Institute (3 juli 2016). Gearchiveerd op 5 januari 2022. Geraadpleegd op 5 januari 2022.
- ↑ (en) Elle Leonsis, Sundance Institute Announces 8 Projects for 2016 MENA Theatre Lab. Sundance Institute (3 juli 2016). Gearchiveerd op 5 januari 2022. Geraadpleegd op 5 januari 2022.
- ↑ (en) Olivia Clement, Sandra Oh and Hoon Lee Tapped For Sundance Lab in Morocco. Playbill (21 april 2016). Gearchiveerd op 5 januari 2022. Geraadpleegd op 5 januari 2022.
- ↑ https://www.discogs.com/artist/385715-Guy-Van-Nueten?filter_anv=0&subtype=Instruments-Performance&type=Credits. Gearchiveerd op 18 juli 2023.
- ↑ Jan Vandenhouwe, Tom Barman sluit Brugge 2002 symfonisch af. De Standaard (19 november 2002). Gearchiveerd op 5 januari 2022. Geraadpleegd op 5 januari 2022.
- ↑ Gunter Van Assche, Guy Van Nueten begeestert met somber hedendaags klassiek. De Morgen (18 september 2009). Gearchiveerd op 22 juni 2018. Geraadpleegd op 5 januari 2022.
- ↑ http://cobra.canvas.be/cm/cobra/muziek/1.1773046. Gearchiveerd op 22 juni 2018.
- ↑ Paul Van de gehuchte, Guy Van Nueten - Contact. Dark Entries (12 januari 2019). Gearchiveerd op 27 november 2021. Geraadpleegd op 5 januari 2022.
- ↑ Philippe De Cleen, Guy Van Nueten - Contact (★★★★½): De kroon op het werk. Dansende Beren (2 december 2018). Gearchiveerd op 17 oktober 2020. Geraadpleegd op 13 oktober 2020.
- ↑ Tom Peeters, De opmars van de nieuwe piano. De Tijd (13 december 2018). Gearchiveerd op 14 oktober 2020. Geraadpleegd op 13 oktober 2020.
- ↑ Dominique Piedfort, Met componist Guy Van Nueten terug naar de Kempen: “Je vindt hier nog puurheid en eenvoud”. Gazet van Antwerpen (1 november 2020). Gearchiveerd op 7 januari 2022. Geraadpleegd op 5 januari 2022.
- ↑ Wat vond Tom Lanoye van 2020: 'Radicale kwetsbaarheid'. Humo (16 december 2020). Gearchiveerd op 5 januari 2022. Geraadpleegd op 5 januari 2022.
- ↑ Marc Alenus, Guy Van Nueten en Mauro brengen samen rust. daMusic (14 december 2020). Gearchiveerd op 14 december 2020. Geraadpleegd op 12 december 2023.
- ↑ (en) The Magic Mountain. Internationaal Theater Amsterdam. Gearchiveerd op 22 maart 2023. Geraadpleegd op 12 december 2023.
- ↑ Verfilming 'Ex-Drummer' in competitie in Rotterdam. De Standaard (24 november 2006). Gearchiveerd op 18 juli 2023. Geraadpleegd op 13 oktober 2020.
- ↑ 'Night Has Come', een nieuw Vlaams filmdebuut van Peter Van Goethem! - Cinevox (26 september 2019). Gearchiveerd op 29 november 2020. Geraadpleegd op 13 oktober 2020.
- ↑ (en) Jason Oliver, Fantastic Fest 2019: NIGHT HAS COME is a Beautiful and Poignant Meditation on the Essence of Memory. Film Seizure (24 september 2019). Gearchiveerd op 28 oktober 2020. Geraadpleegd op 13 oktober 2020.
- ↑ (en) Nathan Mattise, Night Has Come is remarkable work of genuine found-footage horror. Ars Technica (9 november 2019). Gearchiveerd op 27 november 2020. Geraadpleegd op 13 oktober 2020.
- ↑ Hans Oranje, Luc Nuyens laat schrijnend mooi de eenzaamheid van ’Merg’ zien. Trouw (12 december 2006). Geraadpleegd op 13 oktober 2020.
- ↑ Bart Van Belle, Beluister Pacman, het nieuwe album van Guy Van Nueten. De Standaard (8 november 2013). Geraadpleegd op 13 oktober 2020.
- ↑ Bart Van Belle, Bekijk Milo's Theme, een nummer uit het nieuwe album van Guy Van Nueten. De Standaard (25 september 2015). Geraadpleegd op 13 oktober 2020.
- ↑ TOUTPARTOUT sessions: Guy Van Nueten brengt het hartverwarmende, vierdelige 'Contact' in de Gentse Handelsbeurs. Humo (21 februari 2019). Geraadpleegd op 13 oktober 2020.
- ↑ Marc Alenus, Guy Van Nueten - Chairdance. daMusic (5 september 2020). Gearchiveerd op 13 oktober 2020. Geraadpleegd op 13 oktober 2020.
- ↑ Pieter Walcarius, GUY VAN NUETEN – Chairdance (TBA/Bolli Records). Luminous Dash (8 september 2020). Gearchiveerd op 28 september 2020. Geraadpleegd op 13 oktober 2020.
- ↑ Guy Van Nueten releaset 'Pulsar EP', muziek uit de gelijknamige film. Keys and Chords (9 april 2021). Gearchiveerd op 23 april 2021. Geraadpleegd op 23 april 2021.
- ↑ Guy Van Nueten stelt het mooie introspectieve 'Pulsar Nucleus' voor uit het 'Decent Music' album. FrontView Magazine (11 december 2020). Gearchiveerd op 18 januari 2022. Geraadpleegd op 17 januari 2022.
- ↑ Stef Vanwoensel, 'Decent music' van Guy Van Nueten: drie gerechten in één bord. Het Nieuwsblad (7 september 2024). Gearchiveerd op 18 oktober 2024. Geraadpleegd op 18 oktober 2024.
- ↑ Philippe De Cleen, Guy Van Nueten bundelt werk in opdracht. Cutting Edge (2 september 2024). Geraadpleegd op 18 oktober 2024.
