Naar inhoud springen

Grand Prix-wegrace van Duitsland 1974

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Duitsland Grand Prix-wegrace van Duitsland 1974
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1974
Land Vlag van Duitsland Duitsland
Datum 28 april 1974
Organisator FIM
500 cc
Poleposition niet toegekend
Snelste ronde Vlag van Duitsland Edmund Czihak
Eerste Vlag van Duitsland Edmund Czihak
Tweede Vlag van Duitsland Helmut Kassner
Derde Vlag van Duitsland Walter Kaletsch
350 cc
Poleposition niet toegekend
Snelste ronde Vlag van Duitsland Helmut Kassner
Eerste Vlag van Duitsland Helmut Kassner
Tweede Vlag van Duitsland Wolfgang Stephan
Derde Vlag van Duitsland Frans Weidacher
250 cc
Poleposition niet toegekend
Snelste ronde Vlag van Duitsland Helmut Kassner
Eerste Vlag van Duitsland Helmut Kassner
Tweede Vlag van Duitsland Horst Lahfeld
Derde Vlag van Duitsland Harry Hoffmann
125 cc
Poleposition niet toegekend
Snelste ronde Vlag van Duitsland Fritz Reitmaier
Eerste Vlag van Duitsland Fritz Reitmaier
Tweede Vlag van Duitsland Wolfgang Rubel
Derde Vlag van Duitsland Hans-Joachim Dittberner
50 cc
Poleposition niet toegekend
Snelste ronde Vlag van Duitsland Ingo Emmerich
Eerste Vlag van Duitsland Ingo Emmerich
Tweede Vlag van Duitsland Arnulf Teuchert
Derde Vlag van Duitsland Wolfgang Golembeck
Zijspan
Poleposition Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Karl-Heinz Kleis
Snelste ronde Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Karl-Heinz Kleis
Eerste Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Karl-Heinz Kleis
Tweede Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt
Derde Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu/Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch

De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1974 was tweede race van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1974. De race werd verreden op 28 april 1974 op de Nordschleife van de Nürburgring nabij Nürburg.

De organisatie van de Nürburgring was niet populair bij de coureurs. In de Grand Prix van 1970 was het al tot een uitbarsting tussen rijders en organisatie gekomen. De Nordschleife werd voor het eerst sinds 1955 gebruikt en de Duitse rijders hadden daardoor een groot voordeel: het circuit was 22 km lang en de motorcoureurs kregen slechts 1½ uur de tijd om het circuit te leren kennen. In het kader van de Eifelrennen waren er tegelijk ook autoraces en de Formule 2 auto's kregen 3½ uur trainingstijd. Bovendien werd het circuit door de autoraces extra glad en bleven de vangrails onbeschermd staan omdat dat voor de auto's nodig was. Door die vangrails verloor Rob Fitton een been en hij overleed later in het ziekenhuis, dat na de races vol lag met gewonde motorcoureurs. Gerenommeerde rijders kregen geen start of mochten slechts in één klasse starten, waardoor ze startgeld misliepen, terwijl onbekende Duitse rijders wel startplaatsen kregen. Het was de druppel die de emmer deed overlopen en de Duitse Grand Prix was de aanleiding tot de oprichting van de Grand Prix Riders Association.

Rijdersstaking

[bewerken | brontekst bewerken]

Al tijdens het FIM-congres van 1973 was besloten dat vanaf 1974 de circuits gekeurd zouden worden door FIM-stewarts en coureurs, waarbij de bevindingen ook gedocumenteerd zouden worden zodat ze bij toekomstige meningsverschillen gebruikt konden worden. De organisatie was voor de trainingen al door Giacomo Agostini gewaarschuwd dat de geleiderails onvoldoende waren afgeschermd met strobalen. Hij vroeg het aantal strobalen te verhogen van 2.500 naar 15.000, maar de organisatoren trokken zich niets aan van de richtlijn van de FIM.

Toen Bill Henderson tijdens de trainingen zijn wervelkolom op drie plaatsen beschadigde doordat hij tegen de vangrail klapte en Phil Read en Teuvo Länsivuori bij de gewonde Henderson tien minuten op een ambulance stonden te wachten werd door alle teams besloten niet aan de start te verschijnen. Toen er getraind moest worden was de Nordschleife in mist en sneeuw gehuld en toen de baan uiteindelijk vrij gegeven werd trainden alleen enkele onbeduidende Duitse coureurs en een paar rijders uit het Oostblok, opgejut door een functionaris van de Duitse bond en door een extra premie.

Tijdens de races werden deze coureurs aangemoedigd door de speaker, die de stakende toprijders als "maffia" bestempelde. De Duitse bond strafte een aantal Duitse rijders, waaronder Dieter Braun, Rolf Minhoff en John Dodds (reed met een Duitse licentie) voor één wedstrijd. Opmerkelijk was dat de zijspanrijders, die zelf als enigen de Finse Grand Prix van 1973 geboycot hadden, de staking braken en met 37 combinaties van start gingen. In de andere klassen gingen de minimaal benodigde zes rijders van start, waardoor de races hun WK-status niet verloren. Het was de eerste grote staking van coureurs sinds de TT van Assen van 1955 en dat ook de privérijders staakten was bijzonder. Zij moesten soms tegen hun zin rijden omdat zij het startgeld nodig hadden om hun reis- en verblijfskosten te betalen.

Tijdens een ingelaste zitting van de wegracecommissie van de FIM stelde die de coureurs echter in het gelijk. Wedstrijdleider Kurt Bosch (nota bene vicevoorzitter van diezelfde commissie) werd geschorst en per 31 december 1974 uit zijn functie ontheven, de Duitse organisatie kreeg een boete van 20.000 Zwitserse franken en de internationale jury kreeg een reprimande. De FIM had het tegelijkertijd organiseren van auto- en motorraces al jaren geleden verboden, maar bij de Duitse Grand Prix (in het kader van de Eifelrennen) gebeurde dat toch steevast. De door de Duitse bond opgelegde schorsing kon door de sportcommissie van de FIM niet teruggedraaid worden. Overigens werden de straffen tegen de Duitse bond en organisatie na een protest tijdens het FIM-congres van oktober 1974 weer teruggedraaid.

Het uiteindelijke resultaat van de staking was dat het publiek, dat door de lengte van het circuit de rijders slechts om de tien minuten zag passeren, nu ook nog met een minimaal startveld met onbekende coureurs te maken kreeg.

Uitslag 500 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Edmund Czihak Yamaha 1h 12' 19" 9 15
2 Vlag van Duitsland Helmut Kassner Yamaha 1' 58" 6 12
3 Vlag van Duitsland Walter Kaletsch Yamaha 2' 16" 8 10
4 Vlag van Duitsland Udo Kochanski König 6' 56" 1 8
DNF Vlag van Duitsland Kurt-Harald Florin Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Frank Fellmann König
DNF Vlag van Duitsland Georg Pohlmann Yamaha
DNS Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha
DNS Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Barry Matchless
DNS Vlag van Italië Gianfranco Bonera MV Agusta
DNS Vlag van Frankrijk Jean-Paul Boinet Yamaha
DNS Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Carpenter Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Cott Yamaha
DNS Vlag van Zwitserland Philippe Coulon Yamaha
DNS Vlag van Duitsland Paul Eickelberg König
DNS Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki
DNS Vlag van Italië Roberto Gallina Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha
DNS Vlag van Frankrijk Philippe Gérard Yamaha
DNS Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Henderson Yamaha rugblessure
DNS Vlag van Nieuw-Zeeland Tom Herron Yamaha
DNS Vlag van Frankrijk Ramon Jimenez Yamaha
DNS Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha
DNS Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha
DNS Vlag van Frankrijk Christian Léon Kawasaki
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha
DNS Vlag van Spanje Víctor Palomo Yamaha
DNS Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta
DNS Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Yamaha

Uitslag 350 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Helmut Kassner Yamaha 1h 09' 25" 6 15
2 Vlag van Duitsland Wolfgang Stephan Yamaha 42" 2 12
3 Vlag van Duitsland Franz Weidacher Yamaha 1' 26" 3 10
4 Vlag van Duitsland Walter Kaletsch Yamaha 2' 39" 6 8
5 Vlag van Duitsland Alfred Heck Yamaha 6
6 Vlag van Duitsland Winfried Fries Yamaha 5
7 Vlag van Duitsland Udo Kochanski Yamaha 4
8 Vlag van Duitsland Wolfgang Rubel Yamaha 3
9 Vlag van Duitsland Hans-Joachim Dittberner Yamaha 2
DNS Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha
DNS Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha
DNS Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha
DNS Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha
DNS Vlag van Brazilië Edu Celso-Santos Yamaha
DNS Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Noel Clegg Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Cott Yamaha
DNS Vlag van Frankrijk Gérard Debrock Yamaha
DNS Vlag van Australië John Dodds Yamaha
DNS Vlag van Italië Giuseppe Elementi Bimota-Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha
DNS Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha
DNS Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Henderson Yamaha rugblessure
DNS Vlag van Nieuw-Zeeland Tom Herron Yamaha
DNS Vlag van Frankrijk Ramon Jimenez Yamaha
DNS Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha
DNS Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha
DNS Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha
DNS Vlag van Italië Mario Lega Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha
DNS Vlag van Zwitserland Hans Mühlebach Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk John Newbold Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Nicholls Yamaha
DNS Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha
DNS Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha
DNS Vlag van Italië Giovanni Proni Yamaha
DNS Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha
DNS Vlag van Noorwegen Kjell Solberg Yamaha
DNS Vlag van Italië Armando Toracca Bimota-Yamaha
DNS Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson
DNS Vlag van Finland Tapio Virtanen Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Yamaha
DNS Vlag van Nederland Nico van der Zanden Yamaha

Uitslag 250 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Helmut Kassner Yamaha 1h 01' 16" 8 15
2 Vlag van Duitsland Horst Lahfeld Yamaha 49" 9 12
3 Vlag van Duitsland Harry Hoffmann Yamaha 2' 32" 7 10
4 Vlag van Duitsland Fritz Reitmaier Yamaha 8
5 Vlag van Hongarije János Reisz Yamaha 3' 25" 4 6
6 Vlag van Duitsland Alfred Heck Yamaha 3' 57" 6 5
7 Vlag van Duitsland Reinhard Scholtis Yamaha 4
8 Vlag van Duitsland Heinz Kittler Yamaha 3
9 Vlag van Duitsland German Förderer Yamaha 2
DNS Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha
DNS Vlag van Frankrijk Jean-Paul Boinet Yamaha
DNS Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha
DNS Vlag van Nederland Adrie van den Broeke Yamaha
DNS Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha
DNS Vlag van Australië John Dodds Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Yamaha
DNS Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Yamaha
DNS Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha
DNS Vlag van Nieuw-Zeeland Tom Herron Yamaha
DNS Vlag van Japan Takazumi Katayama Yamaha
DNS Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha
DNS Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha
DNS Vlag van Nieuw-Zeeland Gerry Mateer Yamaha
DNS Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Maico
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha
DNS Vlag van Zwitserland Hans Mühlebach Yamaha
DNS Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha
DNS Vlag van Italië Paolo Pileri Yamaha
DNS Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha
DNS Vlag van Italië Giovanni Proni Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Randle Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Richards Yamaha
DNS Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha
DNS Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha
DNS Vlag van Noorwegen Kjell Solberg Yamaha
DNS Vlag van Frankrijk Thierry Tchernine Yamaha
DNS Vlag van Italië Armando Toracca Yamaha
DNS Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson
DNS Vlag van Finland Tapio Virtanen Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Warburton Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Yamaha

Uitslag 125 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Fritz Reitmaier Maico 56' 06" 2 15
2 Vlag van Duitsland Wolfgang Rubel Maico 45" 2 12
3 Vlag van Duitsland Hans-Joachim Dittberner Maico 1' 27" 3 10
4 Vlag van Oostenrijk Rudolf Weiss Maico 2' 12" 3 8
5 Vlag van Hongarije Géza Repitz MZ 6
6 Vlag van Duitsland Peter Rüttjeroth Maico 5
7 Vlag van Duitsland Arnulf Teuchert Maico 4
8 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Karel Gaber Maico 3
9 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Jaka Kopitar Maico 2
DNS Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha
DNS Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Suzuki
DNS Vlag van Duitsland Gert Bender Bender
DNS Vlag van Zweden Ingemar Bengtsson Delta
DNS Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Minarelli
DNS Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca
DNS Vlag van Frankrijk Etienne Delamarre Yamaha
DNS Vlag van Duitsland Peter Frohnmeyer Maico
DNS Vlag van Italië Lorenzo Ghiselli Harley-Davidson
DNS Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Benjamín Grau Derbi
DNS Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Yamaha
DNS Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha
DNS Vlag van Zweden Hans Hallberg Yamaha
DNS Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Yamaha
DNS Vlag van Nederland Henk van Kessel Bridgestone-Yamaha
DNS Vlag van Finland Matti Kinnunen Yamaha
DNS Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha
DNS Vlag van Cuba José Lazo MZ
DNS Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Piovaticci
DNS Vlag van Duitse Democratische Republiek Jürgen Lenk MZ
DNS Vlag van Zweden Lennart Lundgren Maico
DNS Vlag van Frankrijk Maurice Maingret Yamaha
DNS Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Maico
DNS Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi
DNS Vlag van Zweden Roland Olsson Yamaha
DNS Vlag van Italië Aldo Pero Caremi
DNS Vlag van Italië Paolo Pileri Morbidelli
DNS Vlag van Italië Gianni Ribuffo DRS
DNS Vlag van Italië Luciano Richetti Italjet
DNS Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha
DNS Vlag van Finland Pentti Salonen Yamaha
DNS Vlag van Duitsland Horst Seel Maico
DNS Vlag van Frankrijk Thierry Tchernine Yamaha
DNS Vlag van Italië Germano Zanetti DRS
DNS Vlag van Oostenrijk Johann Zemsauer Rotax

Uitslag 50 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Ingo Emmerich Kreidler 37' 31" 2 15
2 Vlag van Duitsland Arnulf Teuchert Kreidler 39" 6 12
3 Vlag van Duitsland Wolfgang Golembeck Kreidler 2' 40" 4 10
4 Vlag van Duitsland Peter Rüttjeroth Kreidler 7' 06" 1 8
5 Vlag van Duitsland Winfried Fries Kreidler 6
DNS Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Kreidler
DNS Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Kreidler
DNS Vlag van Nederland Jan Bruins Jamathi
DNS Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca
DNS Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler
DNS Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Kreidler
DNS Vlag van Duitsland Wolfgang Gedlich Kreidler
DNS Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Kreidler
DNS Vlag van Italië Carlo Guerrini Ringhini
DNS Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler
DNS Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler
DNS Vlag van Nederland Henk van Kessel Van Veen-Kreidler
DNS Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler
DNS Vlag van Zweden Robert Lavér Kreidler
DNS Vlag van Marokko Luis Armando López Mateos Derbi
DNS Vlag van Italië Claudio Lusuardi Villa
DNS Vlag van Duitsland Norbert Peschke Kreidler
DNS Vlag van Nederland Nico Polane Roton
DNS Vlag van Duitsland Herbert Rittberger Kreidler
DNS Vlag van Zweden Leif Rosell Jamathi
DNS Vlag van Duitsland Günter Schirnhofer Kreidler
DNS Vlag van Duitsland Gerhard Thurow Kreidler
DNS Vlag van Nederland Theo Timmer Jamathi
DNS Vlag van Oostenrijk Wilhelm Werner Kreidler
DNS Vlag van België Julien van Zeebroeck Van Veen-Kreidler

Zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Werner Schwärzel Vlag van Duitsland Karl-Heinz Kleis König 50' 39" 2 15
2 Vlag van Duitsland Klaus Enders Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt Busch-BMW 29" 2 12
3 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch Busch-BMW 1' 54" 2 10
4 Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen Vlag van Duitsland Karl Scheurer Busch-König 2' 33" 9 8
5 Vlag van Duitsland Richard Wegener Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Jacobson BMW 6
6 Vlag van Duitsland Gustav Pape Vlag van Duitsland Franz Kallenberg König 5
7 Vlag van Duitsland Siegfried Maier Vlag van Duitsland Gerhard Lehmann BMW 4
8 Vlag van Duitsland Otto Haller Vlag van Duitsland Erich Haselbeck BMW 3
9 Vlag van Zwitserland Hanspeter Hubacher Vlag van Zwitserland Kurt Huber BMW 2
10 Vlag van Duitsland Helmut Schilling Vlag van Duitsland Harald Mathews BMW 1
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1974
FIM wereldkampioenschap wegrace
26e seizoen (1974)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1974

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1973
Grand Prix-wegrace van Duitsland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1975