Enkelvoudige en meervoudige kamer
Bij rechtbanken en gerechtshoven in Nederland kent men enkelvoudige en meervoudige kamers. Een enkelvoudige kamer is een rechter die zonder andere rechters erbij rechtspreekt (bijvoorbeeld politierechter, kinderrechter, president in kort geding en economische politierechter).[1]
Een meervoudige kamer is een groep van ten minste drie rechters die samen rechtspreken. De meervoudige kamer beslist over zware of ingewikkelde zaken. In hoger beroep worden de zaken veelal door een meervoudige kamer behandeld.[2]
Een meervoudige kamer beoordeelt in het strafrecht alleen zaken waarbij door de officier van justitie een gevangenisstraf wordt geëist die langer is dan één jaar. Wanneer er kortere gevangenisstraffen worden geëist, of geldboetes of werkstraffen, dan worden de zaken voorgelegd aan de enkelvoudige kamer.
Bij zaken die worden gevoerd voor een meervoudige kamer, is één rechter de voorzitter. De rechters overleggen onderling in de raadkamer, en wijzen uiteindelijk een gezamenlijk vonnis. Wat wordt besproken in de raadkamer wordt wel het geheim van de raadkamer genoemd, omdat niemand weet wat de rechters precies hebben besproken, of zij het met elkaar eens waren en of er een stemming heeft plaatsgevonden. Dit geldt zowel voor het civiele recht als voor het strafrecht.