Naar inhoud springen

Eliaquim Mangala

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eliaquim Mangala
Eliaquim Mangala
Persoonlijke informatie
Volledige naam Eliaquim Mangala
Geboortedatum 13 februari 1991
Geboorteplaats Vlag van Frankrijk Parijs, Frankrijk
Lengte 188 cm
Been Links
Positie Centrale verdediger, verdedigende middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Portugal GD Estoril
Rugnummer 22
Contract tot 30 juni 2024
Jeugd
1996–2002
2002–2004
2004–2007
2007–2008
Vlag van België Lustin
Vlag van België CS Wepionnais
Vlag van België UR Namen
Vlag van België Standard Luik
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2008–2011
2011–2014
2014–2019
2016–2017
2018-2019
2019–2021
2022-2022
2023-
Vlag van België Standard Luik
Vlag van Portugal FC Porto
Vlag van Engeland Manchester City FC
Vlag van Spanje Valencia CF
Vlag van Engeland Everton FC
Vlag van Spanje Valencia CF
Vlag van Frankrijk AS Saint-Étienne
Vlag van Portugal GD Estoril
99(4)
95(14)
79(0)
33(2)
2(0)
21(0)
15(1)
3(1)
Interlands **
2009–2012
2013–2016
Vlag van Frankrijk Frankrijk –21
Vlag van Frankrijk Frankrijk
21(2)
8(0)

* Bijgewerkt op 14 augustus 2019
** Bijgewerkt op 14 augustus 2019
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Eliaquim Mangala (Parijs, 13 februari 1991) is een Frans voetballer die doorgaans als verdediger speelt. Hij staat onder contract bij het Portugese GD Estoril. Mangala debuteerde in 2013 in het Frans voetbalelftal.[1]

Clubcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Mangala is geboren in Colombes, nabij Parijs. In 1996 verhuisde de vijfjarige Mangala samen met zijn ouders naar België, ze vestigden zich in Namen. Na zijn verhuizing naar België begon hij ook te voetballen. Zijn eerste jeugdclub was Lustin, in 2002 ruilde hij deze voor CS Wépionnais om dan twee jaar later zich aan te sluiten bij derdeklasser UR Namen.

Bij deze club presteerde Mangala uitstekend, dit leidde in 2007 tot interesse van Standard Luik. Hij tekende er een driejarig contract als jeugdspeler. Vanaf januari 2008 speelde hij mee met het elftal onder 19 van de club. Door zijn goede prestaties als voornamelijk centrale verdediger mocht hij ook vaak meespelen met de U21.

Standard Luik

[bewerken | brontekst bewerken]

Na een goede indruk te hebben nagelaten bij de jeugdteams mocht Mangala van trainer László Bölöni vanaf het seizoen 2008-2009 meetrainen met de A-Kern, ook tekende hij een contract van vijf jaar en kreeg het rugnummer 22 toegewezen. op 9 november 2008 maakte hij zijn debuut in de met 3–1 gewonnen wedstrijd tegen Germinal Beerschot, hij mocht na 89 minuten invallen. Hij liet zich opmerken als een snelle en sterke centrale verdediger. Mangala mocht voor het eerst starten aan een wedstrijd op 17 januari 2009 tegen FCV Dender EH. In zijn eerste jaar bij Standard zou hij 11 wedstrijden spelen en uiteindelijk ook de landstitel winnen.

Het daaropvolgend seizoen werd hij titularis bij Standard, zeker na het vertrek van Oguchi Onyewu. Op 12 september 2009 maakte hij ook zijn eerste doelpunt als professional, hij scoorde tegen KV Mechelen. Later zou hij zelfs scoren tegen Arsenal FC in de UEFA Champions League. In het daaropvolgende seizoen werd hij met Standard net geen kampioen, op de laatste speeldag speelde ze gelijk tegen KRC Genk en zo eindigden ze beiden met 51 punten in play-off 1, maar omdat Genk de reguliere competitie beter afsloot werd Genk kampioen, een week later won hij met de club wel de Beker van België. Hij scoorde zelfs in de vierendertigste minuut.

Lange tijd leek Mangala op weg Valencia CF. Standard zelf was rond met Valencia, maar omdat een van de managers van Mangala niet bij de onderhandelingen betrokken was ketste de transfer af. Onder invloed van de toen inmiddels ex-topman van Standard Luciano D'Onofrio, die veel goede contacten heeft in het Portugese voetbal, stapte hij op 14 augustus 2011 samen met Steven Defour over naar FC Porto. Porto betaalde zeven miljoen voor de verdediger.

In zijn eerste seizoen voor Porto speelde hij als vervanger voor jongens als Maicon, Nicolás Otamendi en Rolando. Hij werd in zijn eerste seizoen direct Landskampioen. In zijn tweede seizoen brak hij echt helemaal door. Hij scoorde 4 goals in de competitie, ook in het 2–2 gelijkspel tegen aartsrivaal SL Benfica. Door zijn goede prestaties werd hij in verband gebracht met clubs als AC Milan, Manchester United FC en FC Barcelona.

Hij bleef uiteindelijk nog een seizoen bij de Portugese grootmacht. Vooral in de Europa League maakte hij indruk. In de kwartfinale tegen Sevilla FC kopte hij in de thuiswedstrijd zijn ploeg naar een 1–0 winst, dit was niet voldoende om de kwalificatie te bekomen, een week later verloren ze met 4–1 in Spanje. Dat seizoen speelde Porto voor het eerst sinds 2010 geen kampioen, zelf speelde hij wel een uitmuntend seizoen.

Manchester City FC

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 11 augustus 2014 werd bekendgemaakt dat hij naar Manchester City verhuisde.[2]

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Club Competitie Competitie Beker Europa Totaal
Wed. Dlp. Ass. Wed. Dlp. Ass. Wed. Dlp. Ass. Wed. Dlp. Ass.
2008/09 Standard Luik Vlag van België Eerste klasse 10 0 2 0 0 0 3 0 0 13 0 2
2009/10 31 1 1 3 0 0 11 1 1 45 2 2
2010/11 35 1 0 6 1 2 41 2 2
Club Totaal 76 2 3 9 1 2 14 1 1 99 4 6
2011/12 FC Porto Vlag van Portugal Primeira Liga 7 0 0 5 1 0 2 0 0 14 1 0
2012/13 23 4 1 8 3 0 8 0 0 39 7 1
2013/14 21 2 0 9 1 0 12 3 1 42 6 1
Club Totaal 51 6 1 22 5 0 22 3 1 95 14 2
2014/15 Manchester City Vlag van Engeland Premier League 25 0 2 3 0 0 3 0 0 31 0 2
2015/16 23 0 0 3 0 1 7 0 0 33 0 1
Club Totaal 48 0 2 6 0 1 10 0 0 64 0 3
2016/17 Valencia CF Vlag van Spanje Primera División 30 2 0 3 0 0 33 2 0
Club Totaal 30 2 0 3 0 0 0 0 0 33 2 0
2017/18 Manchester City Vlag van Engeland Premier League 9 0 0 4 0 0 2 0 0 15 0 0
Club Totaal 57 0 2 10 0 1 12 0 0 79 0 3
2017/18 Everton Vlag van Engeland Premier League 2 0 0 0 0 0 2 0 0
Club Totaal 2 0 0 0 0 0 0 0 0 2 0 0
2018/19 Manchester City Vlag van Engeland Premier League 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Club Totaal 57 0 2 10 0 1 12 0 0 79 0 3
2019/20 Valencia CF Vlag van Spanje Primera División 8 0 0 1 0 0 2 0 0 11 0 0
2020/21 7 0 0 3 0 0 10 0 0
Club Totaal 45 2 0 7 0 0 2 0 0 54 2 0
2021/22 AS Saint-Étienne Vlag van Frankrijk Ligue 1 15 1 0 0 0 0 15 1 0
Club Totaal 15 1 0 0 0 0 0 0 0 15 1 0
TOTAAL 246 11 6 48 6 3 50 4 2 344 21 11

Interlandcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Mangala speelde in de jeugd voor België, hoewel hij niet in het bezit was van de Belgische nationaliteit. Door zijn goede prestaties werd hij op 5 november 2009 opgeroepen voor een vriendschappelijke interland van Frankrijk –21 tegen Tunesië. Mangala maakte op woensdag 5 juni 2013 onder leiding van bondscoach Didier Deschamps zijn debuut in het Frans voetbalelftal, in een oefeninterland uit tegen Uruguay (1–0 nederlaag), net als Clément Grenier, Alexandre Lacazette en Joshua Guilavogui. Deschamps nam Mangala in mei 2014 op in de selectie voor het wereldkampioenschap voetbal in Brazilië. Bij alle vijf wedstrijden zat hij op de reservebank. Deschamps nam Mangala op 12 mei 2016 op in de Franse selectie voor het EK 2016, in eigen land.[3] Hierop bereikten zijn ploeggenoten en hij de finale, die ze met 0–1 verloren van Portugal.

Interlands van Eliaquim Mangala voor Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum Wedstrijd Uitslag Soort wedstrijd Doelpunten
Als speler bij Vlag van Portugal FC Porto
1. 5 juni 2013 Vlag van Uruguay UruguayFrankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 0 Vriendschappelijk
2. 5 maart 2014 Vlag van Frankrijk FrankrijkNederland Vlag van Nederland 2 – 0 Vriendschappelijk
3. 1 juni 2014 Vlag van Frankrijk FrankrijkParaguay Vlag van Paraguay 1 – 1 Vriendschappelijk
Als speler bij Vlag van Engeland Manchester City
4. 11 oktober 2014 Vlag van Frankrijk FrankrijkPortugal Vlag van Portugal 2 – 1 Vriendschappelijk
5. 18 november 2014 Vlag van Frankrijk FrankrijkZweden Vlag van Zweden 1 – 0 Vriendschappelijk
6. 7 september 2015 Vlag van Frankrijk FrankrijkServië Vlag van Servië 2 – 1 Vriendschappelijk
7. 11 oktober 2015 Vlag van Denemarken DenemarkenFrankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 2 Vriendschappelijk
8. 3 juli 2016 Vlag van Frankrijk FrankrijkIJsland Vlag van IJsland 5 – 2 EK 2016
Competitie
Aantal Jaren
Vlag van België Standard Luik
Belgisch kampioen 1x 2008/09
Beker van België 1x 2010/11
Belgische Supercup 1x 2009
Vlag van Portugal FC Porto
Kampioen Primeira Liga 2x 2011/12, 2012/13
Supertaça Cândido de Oliveira 2x 2012, 2013
Zie de categorie Eliaquim Mangala van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.