Eieretende slangen
| Eieretende slangen | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Eieretende slang (Dasypeltis scabra) | |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||||
| Dasypeltis Linnaeus, 1758 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Eieretende slangen op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Eieretende slangen[1] (Dasypeltis) zijn een geslacht van slangen uit de familie toornslangachtigen (Colubridae) en de onderfamilie Colubrinae.
Naam en indeling
[bewerken | brontekst bewerken]De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Carl Linnaeus in 1758.[2]
Er zijn zestien soorten, inclusief de in 2016 beschreven soort Dasypeltis bazi, de slangen Dasypeltis crucifera en Dasypeltis taylori zijn pas sinds 2018 bekend.
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]Eieretende slangen hebben een groot verspreidingsgebied en komen voor in grote delen van Afrika, van Marokko tot Zuid-Afrika. De verschillende soorten leven in de landen Angola, Benin, Botswana, Burkina Faso, Burundi, Centraal-Afrikaanse Republiek, Congo-Brazzaville, Congo-Kinshasa, Djibouti, Equatoriaal-Guinea, Eritrea, Ethiopië, Gambia, Ghana, Guinee, Guinee-Bissau, Gabon, Ivoorkust, Jemen, Kameroen, Kenia, Lesotho, Liberia, Malawi, Mali, Marokko, Mauritanië, Mozambique, Namibië, Nigeria, Oeganda, Rwanda, Saoedi-Arabië, Senegal, Sierra Leone, Soedan, Somalië, Swaziland, Tanzania, Togo, Tsjaad, Westelijke Sahara, Zambia, Zimbabwe, en Zuid-Afrika
De habitat bestaat uit drogere en vochtige savannen, droge bossen en vochtige tropische en subtropische bossen, zowel in laaglanden als in bergstreken. Daarnaast worden verschillende soorten gevonden in graslanden en scrublands.[3]
Beschermingsstatus
[bewerken | brontekst bewerken]Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan zes soorten een beschermingsstatus toegewezen. Al deze soorten worden beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC).[3]
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Referenties
- ↑ Lekturama Encyclopedie. Geheimen der dierenwereld deel 7 – De kille wereld der stilte – Reptielen. Uitgeverij Lecturama, Pagina 75.
- ↑ Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database - Dasypeltis.
- ↑ a b International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Dasypeltis - IUCN Red List.
Bronnen
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Dasypeltis - Website Geconsulteerd 23 februari 2020
· 
· 